மறுநாள் மாலை!
லலிதாவும் அவன் மனோவும் தீட்டியிருந்த திட்டம் குறித்து அறிந்திருக்க வாய்ப்பில்லாத நிலையில், காவேரி அண்மைக்காலம் போலவே அன்றும் தத்தளித்துக்கொண்டிருந்தாள். "சுரேஷ்!சுரேஷ்!" என்று அவளது உதடுகள் முணுமுணுத்துக்கொண்டிருந்தன. டிவியில் குறிக்கோளின்றி ஏதோ ஒரு தொடர் ஓடிக்கொண்டிருந்தது. வேனலுக்கு பயந்து வெறும் நைட்டி மாத்திரமே அணிந்தபடி அவள் கூதியில் ஏற்பட்டிருந்த ஈரத்தில் குமுறிக்கொண்டிருந்தாள். இன்று சுரேஷ் வரமாட்டான் என்பது வேறு அவளை உறுத்திக்கொண்டிருந்தது. கல்லூரியில் நடைபெறுகிற விழாவுக்கான ஒத்திகைகளில் பங்கேற்கிறானாம்.
அதுவும் ஒரு விதத்தில் நல்லது. தனக்கும் சுரேஷுக்கும் இடையே நடந்தேறிய இந்த சல்லாப நாடகங்களிலிருந்து அவனது கவனம் திரும்புவது தான் அவனுக்கு நல்லது. அன்று காலை நடந்தேறிய காமவிளையாட்டுக்களுக்குப் பிறகு, இனியொருமுறை சுரேஷிடம் ஓள்வாங்கக் கூடாது என்று அவள் முடிவு செய்திருந்தாள். நல்ல வேளை, இன்றிரவு சுரேஷ் வீட்டில் இருக்க மாட்டான். ஆனால், அவனை மனதில் எண்ணிக் கற்பனை செய்தபடியே புழையில் விரல்போடுவதை எப்படி நிறுத்த முடியும்?