அண்ணி கொடுத்தாள்!...அத்தை விரித்தாள்!

காலையில் எழுந்திரிக்க எட்டு மணியாகிவிட்டது. இன்று அண்ணியுடன் ஊருக்குப் போக வேண்டும். வேக வேகமாக குளித்து முடித்துவிட்டு மாடியில் இருக்கும் என் அறையிலிருந்து கீழே வந்தேன். வீட்டில் எல்லோரும் இருந்ததால் ஜமுனா அண்ணி டைனிங் டேபிளில் பிஸியாக இருந்தாள். எத்தனை மணிக்கு எழுந்தாள் என்றே தெரியவில்லை. சுத்தமாக குளித்து முடித்து அலங்காரமும் செய்துகொண்டு இள நீல நிறச் சேலையில் என் காம தேவதை அனைவருக்கும் காலை உணவு பரிமாறிக் கொண்டிருந்தாள். தலையில் மணக்க மணக்க மல்லிகைச் சரம். கேரளத்து பானியில் முடியை அவிழ்த்து விட்டிருந்தது அழகுக்கு அழகு சேர்த்தது. இடுப்பில் செருகியிருந்த சேலை மறைத்தது போக தெரிந்த சதைப் பிரதேசங்களை மொத்தமாக நான் குத்தகைக்கு எடுத்திருந்தாலும் ஒவ்வொரு நாளும் பார்க்கும் போது புதிதாகவே தெரியும்.

“வாங்க தம்பி. இன்னைக்கு ஊருக்கு போகனும். இவ்ளோ லேட்டா வரீங்களே. சீக்கிரம் சாப்டுட்டு கிளம்புங்க” என்ற சொன்ன அண்ணியின் முகத்தில் சந்தோசத்தின் உச்சியைக் கண்டேன்.

“நான் ரெடியாடிட்டேன் அண்ணி. சாப்பிட்டதும் போக வேண்டியது தான்” என்று அண்ணனுக்கு பக்கத்தில் அமர்ந்தேன்.

“சூர்யா. போற இடம் கிராமம். பார்த்து நடந்துக்க. எதாச்சும் சின்ன சின்ன விசயம்னாலும் அருவாளை தூக்கிட்டு வந்துடுவானுங்க” என்று அண்ணன் மிரட்டலாகச் சொன்னார்.

அண்ணி...ம்ம்ம்...அண்ணி.!

இன்று ஞாயிற்று கிழமை. எத்தனை நேரம் வேண்டுமானாலும் துங்கலாம். எனக்கு மட்டும் எட்டு மணிக்கெல்லாம் எழுந்திரிக்க வேண்டும். குறிப்பாக இன்று. ஏன்னு கேட்டா எப்புடிச் சொல்றது. இதெல்லாம் வெளிய சொல்லக் கூடிய விசயமா? இருந்தாலும் சொல்லித்தானே ஆகனும்.

எனக்கு ரெண்டு அண்ணன். நான் கடை குட்டி. அக்கா தங்கை யாரும் இல்லை. அப்பாவுக்கு கண்ட்ராக்ட் பிஸினஸ். அம்மாவுக்கு எப்பவும் ஊர் சுத்திக்கொண்டேயிருக்கனும். கோயம்புத்தூர் காலேஜில் 5 வருடம் படித்துவிட்டு இப்பொழுது இரண்டு மாதமாக வீட்டில் இருக்கிறேன். ஹாஸ்டல் லைஃப் ஒரு மாதிரி ஜாலியாக குடியும் கூத்துமாக போய்விட்டது. ஆனால் குட்டிங்க கூட சுத்தினாலும், ஓல் போடுற அளவுக்கு தைரியம் வந்ததில்லை. ஒரு தடவை ஒரு அயிட்டத்தோட வீட்டுக்கு நண்பர்களுடன் சென்றுவிட்டு ஏனோ மனது வராமல் திரும்பி வந்துவிட்டேன். தினமும் கையடிக்காமல் மட்டும் தூக்கம் வராது. இங்கே தஞ்சையில் அதிகம் ஃப்ரண்ட்ஸ் இல்ல. அதுவும் இந்த ஏரியாவுக்கு வீடு கட்டிக்கொண்டு வந்து இரண்டு வருடம் தான் ஆகிறது. எல்லாம் புது மனிதர்கள். புது சமூகம். இனிமேல் தான் ’கட்டிங்’ அடிக்க ஆள் தேடனும்.

ம்ம்ம்...! போதும்.. உள்ள விடுடா...!

ஒரு வழியாக பூந்தமல்லி பஸ்ஸ்டாண்டில் இறங்கி மாநகரத்தின் மாசு படிந்த காற்றில் கலந்திருக்கும் தெருப் புழுதியையெல்லாம் சுவாசித்துக்கொண்டே மாமாவின் வீட்டை நோக்கி நடந்தேன். எப்படித்தான் இத்தனை நாற்றத்தில் இவர்கள் வாழ்க்கை நடத்துகிறார்களோ! இதிலே பட்டணத்து வாசிகள் என்று பந்தா வேறு!. செந்தமிழ் நகரைத் தேடிக் கண்டுபிடித்து வீட்டை அடைவதற்குள் குமட்டிக்கொண்டு வாந்தியே வந்துவிட்டது. நல்ல வேளை வீடு இருக்கும் இடம் கொஞ்சம் புற நகராக இருப்பதால் அமைதியாக சுத்தமாகவும் இருந்தது.

’ஊருக்கு வாடா ராஜ்! புது வீட்டுல வந்து ரெண்டு நாள் தங்கிட்டுப் போடா!’ என்று மாமா எப்போதும் அழைப்பார். எனக்குத்தான் கிராமத்தில் இருக்கும் சுகங்களை விட்டு விட்டுப் போக மனம் வருவதில்லை. ஒரு வாரம் இங்கே ஓட்ட வேண்டும். அதுவும் பொம்பளை வாசம் இல்லாமல். முடியுமா! என்று தெரியவில்லை. ஊரில் பெரிய மைனர் குடும்பம். கல்லூரியில் படித்துக்கொண்டே விவசாயத்தைக் கவனிக்க ஆரம்பித்துவிட்டதால் வயல் வேலைக்கு வரும் சின்னக் குட்டிகள் முதல் கல்யாணம் ஆகி 3 புள்ளை பெத்த ஆண்ட்டிகள் வரை விதம்விதமா சிக்கும். தடவல் உருட்டல் பிசைதல் இவைகளே அதிகம். இதில் பலரை போட்டுத்தள்ளியிருக்கேன். எனக்கென்னமோ சின்னக் குட்டிகளை விட எல்லாம் பெருசு பெருசா இருக்கும் 30-40 வயது பெண்கள் அதுவும் கல்யாணம் ஆகிவிட்ட பெண்களைத்தான் அதிகம் பிடிக்கிறது. இந்த வயதில் தான் பெண்களுக்கு காம ஆசை அதிகமாக இருக்குமாம். அத்தோடு காமத்தை அனுபவிப்பதில் இவர்களிடம் நிதானம் இருக்கும். வித விதமாக, புதுசு புதுசாக கற்றுக்கொடுப்பார்கள்.

ஆண்டி புண்டைக்கு விடிய விடிய பூஜை!

என் பெயர் கவிதா. என் வயது 30. நான் பார்ப்பதற்க்கு நடிகை அர்ச்சனா மாதிரி இருப்பேன்.எனக்கு இன்னமும் திருமனம் ஆகவில்லை. ஏக்கங்களோடு வாழ்ந்துகொண்டிருந்த எனக்கு அன்று ஒருநாள் என்னையும் அறியாமல் அந்த தப்பு நடந்தது. அவன் பெயர் சங்கர். வயது 25 இருக்கும். நல்ல கட்டு மஸ்தான உடம்பு. மாநிறம். எங்கள் வீட்டு தோட்டத்துக்கு அடிக்கடி வேலைபார்க்க வருவான். அவன் வேலை பார்த்துக் கொண்டிருக்கும் போதெல்லாம் நான் போய் அவன் என்ன செய்கிறான் என்று பார்ப்பது வழக்கம்.

சில நேரங்களில் என் அப்பா வெளியில் போகும்போது என்னிடம் தோட்டத்து வேலைகள் நல்ல படி நடக்கிறதா என்று பார்த்துக்கொள் என்று சொல்லிவிட்டு செல்வார். அப்படி போய் பார்த்துக் கொள்ளும்போது சங்கரிடம் சரளமாக பேசிக்கொண்டிருப்பேன். அப்போது பொழுது போவதே தெரியாது. அப்படி பழகிப் போனதில் அவன் ஒரு நாள் வேலைக்கு வரவில்லை என்றால் எனக்கு எதையோ இழந்த மாதிரி இருக்கும். அந்த அளவுக்கு அவனும் நானும் பழகி விட்டோம்.

மாமியாரின் மயக்கம்

 இரண்டு நாட்களாகவே என்னுள் தொற்றிக்கொண்டிருந்த பரபரப்பு இன்று காலையிலிருந்து
பல மடங்காக உயர்ந்து உடலில் லேசான நடுக்கம் கூட வந்துவிட்டது. இதற்கெல்லாம் காரணம்
என் மகள் மாலதியும் மாப்பிள்ளை ராஜ்-ம் தான். மாலதி, மாப்பிள்ளை இருவருமே வேலைக்கு
போகிறவர்கள். மாலதிக்கு பெங்களூரில் ஏதோ செமினாராம். ஒரு வாரம் அங்கே இருக்கவேண்டும்.
மாப்பிள்ளையைக் கூப்பிட்டால் வரவில்லை என்று சொல்லிவிட்டதால் அவரை மெடிகல் லீவு
போடச் சொல்லி இங்கே கொண்டு வந்து விட்டுவிட்டு நேற்று இரவுதான் ரயில் ஏறினாள்.
ஒரு வாரம் மாப்பிள்ளை இங்கேதான் தங்கப் போகிறார். எனக்கு இரண்டு பெண்கள் மட்டும்
தான். மூத்தவள் புருசனுடன் துபாய்க்கு போய் விட்டாள் இளையவள் மாலதி சென்னையில்
இருந்தாலும் மாசத்துக்கு இரண்டு முறை எப்படியும் வந்துவிடுவாள். எபோதும் மாப்பிள்ளையோடு
அவளும் வருவதால் அவரை கவனிக்க வேண்டிய சிரமம் எனக்கு இல்லை. ஆனால் இந்த ஒரு
வாரமும் நான் தான் அவருக்கு எல்லாம் செய்ய வேண்டும். அவருக்கு எனன் பிடிக்கும் என்ன
பிடிக்காது இதெல்லாம் எனக்கு சரியாகத் தெரியாது.
இது ஒரு புறம் என்றாலும் மாப்பிள்ளை என்னை பார்க்கும் பார்வையே ஒரு மாதிரியாக இருக்கும்.