தமிழ்நாடு அரசு விரைவு பேருந்து

முதலில் என்னைப் பற்றி சிறு குறிப்பு. நான் திருமணமானவள். என் வயது .,, உங்கள் ஊகத்திற்கு விட்டு விடுகிறேன்.,,,பேரிளம் பெண். . . . ஒரு 5 வயது மகன் உண்டு. வெளியில் செல்லும்பொழுது ஆண்களின் கண்கள் என்னை மொய்ப்பது எனக்குத் தெரியும். அதில் உள்ளூர சிறு மகிழ்ச்சியும் உண்டு.

ஒரு பெண்ணுக்கு இருக்க வேண்டிய சகலமும் என்னிடம் சரியான அளவில்
அமைந்திருந்தன. என் கணவர் என்னிடம் இரவில் அடிமையாக ஒத்துழைப்பார்.
எனக்கு உணர்வுகள் அதிகம் என்றாலும் சராசரி தமிழ்ப் பெண் என்பதால் வெளியில் காட்டிக்கொள்வதில்லை.

ஒரு நாள் இரவு என் அம்மா வீட்டிற்கு என் தம்பிக்கு பெண் பார்க்கும் நிகழ்ச்சிக்காக கும்பகோணம்செல்ல நேர்ந்தது. திடீர் பயணமாதலால் அரசு விரைவு பேருந்தில் நான் கணவர் துணையில்லாமல் புறப்பட்டேன். என் 5 வயது மகன் என்னுடன் வந்தான்.



பேருந்தில் கடைசி வரிசைக்கு இரண்டு வரிசை முன்பாக இடம் கிடைத்தது.
நான் சன்னலோரம் அமர்ந்து மகனை பக்கத்து இருக்கையில் அமர்த்திக்கொண்டேன். அவன் தூக்கக்கலக்கத்தில் இருந்ததால் சன்னலோரம் அமர அடம் பிடிக்கவில்லை. சாய்மான வசதி கொண்ட பேருந்து என்பதால் அவன் இருக்கையை சற்று சாய்த்து அமர்த்த நான் என் இருக்கைமுன் நின்று கொண்டு முயற்ச்சிக்கையில் என் முந்தானை நழுவியதையும் என் முன் அழகு தெரிவதையும் ரசித்துக்கொண்டு ஒரு 25 வயது மதிக்கத்தக்க இளைஞன் எனக்கு பின் சீட்டில் அமர்ந்துகொண்டு இருப்பதை ஓரக்கண்ணால் கவனித்தேன். பேருந்து சரியான பராமரிப்பு இன்றி இருந்ததால் என் மகன் சீட்டை சரியான நிலையில் நிறுத்த எனக்கு அதிகமாகவே நேரம் பிடித்தது. அந்த வாலிபன் சற்றும் கண்ணிமைக்காமல் என் வனப்பை ரசித்துக்கொண்டிருந்தான். அவனால் ரசிக்கப்படும் உணர்வும் சீட்டை சீக்கிரம் சரி செய்யவேண்டும் என்ற என் அவசரமும் என் முந்தானையை சரிசெய்ய தோன்றாமல் மேலும் மேலும் நேரத்தை எடுத்துக்கொண்டது. ஒரு வழியாக பையன் சீட்டை சரி செய்து அமர்ந்த பின் முந்தானையை சரிசெய்யும்போதுதான் கவனித்தேன் என் ஜாக்கெட் மேல் ஹ¤க் இல்லாமல் இருப்பதை. கிளம்பும் அவசரத்தில் அதை கவனிக்க தவறியிருக்கிறேன். வெளிர் மஞ்சள் வாயில் ஜாக்கெட்,,,,,வெள்ளை லேஸ் ப்ரா,,,,,ம்ம்ம்ம்ம்.. . . . பையன் கண்களுக்கு நல்ல விருந்து கிடைத்திருக்கிறதென்று நினைத்துக்கொண்டேன். எனக்கும் அதில் ஒரு த்ரில் கிடைக்கிறதோ என்று தோன்றியது.

நடத்துனர் பயணச்சீட்டு தந்து சென்றார். தாம்பரம் பேருந்து நிறுத்தத்தில் பேருந்தின் பின்புறம் அமர்ந்திருந்த பலரும் இறங்கினர். இரண்டாவது ஷிப்ட் முடித்து திரும்பும் பேருந்து ஊழியர்களாக இருக்கவேண்டும். ஏறிய ஒரு சிலரும் முன் இருக்கைகளில் அமர்ந்துவிட்டனர். என் பயணப்பையை தலைக்குமேல் உள்ள இடத்தில் வைத்தேன். அந்த வாலிபன் அருகிலோ எங்களின் சுற்றுமுற்றுமோ யாரும் இல்லை என்பதையும் என் இடுப்பு பிரதேசத்தையும் ஈரம் படிந்த அக்குள் பகுதியையும் அதை ஒட்டி ஜாக்கெட்டுக்குள் திமிறிக் கொண்டிருக்கும் வனப்பையும் அவன் ஆசையோடு நோட்டமிடுவதையும் கவனித்தேன். என்னுள் திடீரென்று ஒரு எண்ணம். .. அவனை சீண்டிப்பார்க்கவேண்டும் என்று.,, வேண்டுமென்றே பயணப்பையை சரியாக வைப்பதுபோல் பாவனையில் தேவைக்கதிகமான நேரத்தைக் கழித்தேன். என் கைகளைத் தூக்கி இருந்ததால் அவன் கண்களுக்கு நல்ல விருந்து கிடைத்திருக்கவேண்டும். விழிகள் தெறித்துவிடுவது போல் பார்த்துக் கொண்டிருந்தான். அவன் தூக்கம் என்னால் கெட்டது என்று நினைத்துக் கொண்டு ஒரு திருப்தியுடன் என் இருக்கையில் சாய்ந்து கொண்டேன். அப்போது எனக்கு தெரியவில்லை.. என் தூக்கமும் அன்று இரவு கெடப்போகிறது என்று .. .. ..

ஓட்டுனர் விளக்குகளை அணைத்தார். மிக மெல்லிய நீல விளக்கு பேருந்தின் முன் பகுதியில். எஙகள் பகுதி விளக்கு பழுதடைந்திருக்கவேண்டும். உறங்கலாம் என்று கண்களை மூடினேன்.

சிறிது நேரம் கழிந்திருக்கும். என் பின்புறம் இருக்கையின் குஷன் சற்று அமுங்கியது. அவன் தன் காலை அங்கு வைத்திருக்கவேண்டும். சில நிமிடம் கழித்து அவன் கால் மேலும் முன்னேறியது. மெலிதாக என் பின்புறத்தில் பட்டுக்கொண்டிருந்தது. நான் அமைதியாக அமர்ந்திருந்தேன். அவன் கால் விரல்கள் இப்பொழுது மெள்ள என் பின்புறத்தில் உரச ஆரம்பித்தன. மிகவும் மெள்ளவும் பட்டும் படாமலும் அவன் கால் விரல்கள் பின்புறத்தில் விளையாடியது ஒருவிதமான கூச்சத்துடன் கூடிய இன்பத்தை தந்ததாலும் நான் அதைத் தடுக்க மனமின்றி அமர்ந்திருந்தேன். கொஞ்சம் கொஞ்சமாக அவன் தைரியம் அடைந்திருக்க வேண்டும். இப்போது அவன் கால்களின் அழுத்தம் கூடியிருந்தது. எனது பின்புறம் முழுவதும் அவ்ன் கால்கள் அளக்க ஆரம்பித்து இருந்தன. சிறிய இடைவெளியே இருந்ததால் அவன் உரசல்கள் எல்லைமீற வாய்ப்பில்லை என்பது ஒரு தைரியத்தை கொடுத்தது. அதே நேரம் அவனால் இதற்க்கடுத்து என்ன செய்ய முடியும் என்ற எதிர்பார்ப்பு என்னிடம் எழ ஆரம்பித்திருந்தது. ஒரு அன்னிய ஆடவன் என்னிடம் இவ்வளவு உரிமை எடுத்துக்கொள்ள அனுமதி தருவது தவறு என்ற எண்ணம் எழுந்த வேகத்திலேயே அடங்கியும் போனது. இப்போது அவன் கால் என்பிருஷ்டத்தின் இடைவெளியை நோட்டம் பார்க்க ஆரம்பித்து இருந்தது. மெள்ள காலின் அழுத்தம் கூடியிருந்தது. என் பின்புறத்தை காலாலேயெ நெம்பி என் சொர்க்கவாசலை தொட்டுப்பார்க்கவேண்டும் என்ற அவனது ஆசை எனக்கு புரிந்தது. நான் பின்புறத்தை சற்றே தூக்கினாலும் அவனுக்கு புரிந்திருக்கும் நான் அவனுக்கு ஒத்துழைக்க ரெடி என்பது. அவனை காத்திருக்க வைக்க நினைத்து நான் அசைவு எதுவும் காட்டாமல் உட்கார்ந்திருந்தேன்.

மெள்ள என் உணர்ச்சிகள் என்னை அடிமை கொள்ள ஆரம்பித்ததால் என் வலது கையால் என்சேலைத்தலைப்பை விலக்கி என் இடது கலசத்தை ஜாக்கெட்டுடன் தடவ ஆரம்பித்தேன். எனது காம்பு விறைக்கத் தொடங்கியது. எனது கலசம் விம்மத்துவங்குவதை ரசித்துக்கொண்டே எனது காம்புகளை விரல் நகத்தால் மெள்ள சீண்டிவிளையாடத்துவங்கினேன். எனது கணவர் அருகில் இல்லையெ எனும் ஏக்கம் எழ ஆரம்பித்தது. ஜாக்கெட்டின் ஹூக்குகளை அவிழ்த்து திமிறும் கலசங்களை நமக்கு நாமே திட்டம் போல் அழுந்தப் பிசையலாமா எனும் எண்ணம் தோன்றியது. இவ்வாறான எண்ணங்களில் கண்களை மூடி ரசித்துக்கொண்டிருந்த வேளையில் திடீரென்று பேருந்து நின்றது.

விளக்கைப் போட்டார் ஓட்டுநர். அது செங்கல்பட் புறவழிச்சாலை
பிரியும் இடம். அனிச்சையாக என் கைகள் சேலைத்தலைப்பை மூடியது. பின்புறம் இருந்த வாலிபனும் தன் கால்களை அவசரமாக அகற்றிக் கொண்டான். ஒரு வயதான பயணி ஏறினார். முன்புறம் ஏதோ ஒரு சீட்டில் அமர்ந்து கொண்டார். நடத்துநர் பயணச்சீட்டு தந்ததும்
விளக்கு மீண்டும் அணைக்கப்பட்டது. பின்சீட்டு ரோமியோ தனது கால் வேலையைத் தொடருவான் என எதிர்பார்த்து அமர்ந்திருந்தேன். ஆனால் அவ்வாறு எதுவும் நிகழவில்லை. பேருந்து நன்கு வேகம்
பிடித்தது. என் உணர்ச்சிகளும் ஒரு கட்டுக்குள் வரத் துவங்கியிருந்தது.

பின்புறம் அவன் இருக்கையை ஏதோ அட்ஜஸ்ட் செய்வதை அங்கிருந்து வந்த ஒலியின் முலம் உணரமுடிந்தது. பின் நிசப்தம். அசைவு எதுவும் இல்லை. கால்களால் அந்த சிறிய இடைவெளியில் எதுவும் செய்ய இயலாது என்பதை உணர்ந்து ஏமாற்றத்துடன் அவன் தூங்க ஆரம்பித்திருக்கவேண்டும் என நினைத்துக்கொண்டேன். என் நினைப்பு சற்று நேரத்தில் பொய்யாகும் என்பதை நான் அப்போது
உணரவில்லை. அவன் என்னை, எனது எதிர்ப்பின்மையை அசை போட்டு மேலும் முன்னேற முடிவு செய்யவே அந்த கால அவகாசம் என்பதும் அவன் சீட்டை சாய்வின்றி நேராக சரி செய்துகொண்டு என்
பின்புறம் உள்ள இடைவெளியை குறைத்துக் கொண்டுள்ளான் என்பதும் எனக்கு அவன் அடுத்த செயலில் இறங்கியபோதுதான் புரிந்தது. .....

மெள்ள என் சீட்டின் பின்புறம் அசைந்தது. என் வலதுபுறம் சிறு அசைவு. ஜன்னலுக்கும் என் சீட்டுக்கும் இருந்த இடைவெளி வழியே அவன் கைவிரல்கள் நுழைவதைக் கண்டேன். அவன் நுனி விரல்கள் என் சீட்டின் பின்பக்கத்தில் எனக்கு மிக அருகில் தெரிந்தன. கால் வேலையில் பயனில்லை என்று பையன் கைவேலையில் இறங்க முயற்சி செய்வது எனக்கு புரிந்தது. மனதுக்குள் ஒரு படபடப்பு. அவன் விரல்கள் மேலும் சிறிது முன்னேறியது. இரண்டு மூன்று அங்குல இடைவெளியே இருக்கும். அந்த படபடப்பான எதிர்பார்ப்புடன் கூடிய நேரத்திலும் எனக்குள் ஒரு எண்ண ஓட்டம்.

“. . . . இதுவரை என் அனுமதியின்றியும் நான் உணராமலே நான் உறங்கும்போது என்னைத் தொடுவதாகவும் அவன் எண்ணியிருக்கவேண்டும். அதனால்தான் பேருந்து செங்கல்பட்டில் நின்று விளக்கு போடப்பட்டபோது நான் விளக்கொளியில் விழித்துக்கொண்டு விடுவேனோ என்று தன் கால்களை அவன் அவசரமாக விலக்கியிருக்கவேண்டும் . . .”

இந்த எண்ணம் எழுந்த வினாடியிலேயெ தீர்மானித்தேன். “முன்பின் அறிமுகமில்லாத வாலிபனுடன் தொடங்கியிருக்கும் இந்த சல்லாபத்தை என் கட்டுப்பாட்டுக்குள் வைத்துக்கொள்ள வேண்டும் . . அப்போதுதான் இது அதிகமாக வரம்பு மீறுவதாக நான் உணர்ந்தாலோ அல்லது என்னைத் துன்புறுத்துவதாக அமைந்தாலோ அவனிடம் மெலிதாக அதட்டல் போட்டோ மீறினால் கத்திக் கூச்சலிட்டோ நிறுத்த முடியும் .. ..மேலும் ஆண்களிடம் பிகு செய்யாமல் சரண் அடைந்தால் நம்மை மிக கீழ்த்தரமாக நினைப்பார்கள். . . எளிதாகக் கிடைக்கும் எதற்கும் மதிப்பு குறைவுதானே . . .” என்று.

அவன் மேலும் முன்னேறினால் என் வலது கை அல்லது தோளைத்தான் அவனால் தீண்ட முடியும். என் வலது தோளை முதலில் ஸ்பரிசித்தால் நான் என் கையை விலக்கினாலேயே அன்றி அவன் மேலும் முன்னேற முடியாது. திருமணமான எனக்கு அவனின் தற்போதைய இலக்கு எது என்பதை எளிதாகவே ஊகிக்க முடிந்தது. என் கனிகளைக் கையால் பற்றி தடவுவதும் ஆசை தீரப்பிசைவதுமே அவன் நோக்கமாக இருக்க முடியும். அவன் என்னைத் தொட்டபின் என் கையை நான் விலக்கி அவனுக்கு வழி செய்தால் நான் அவனுக்கு எளிதில் உடன்படுவது வெளிப்படையாகத் தெரிந்துவிடும்.

“. . . நான் உறக்கத்தில் இருப்பதாக அவன் எண்ண வேண்டும். . . . அதே சமயம் அவனுக்கு சந்தேகம் வராமல் அவன் எதிர்பார்ப்பது கிடைக்க வேண்டும். என் தாபங்களும் தீர வேண்டும். இதற்கு நான் வழி ஏற்படுத்த வேண்டும். . . “

உடனே முடிவெடுத்தேன். என் வலது கையை மெதுவாக உயர்த்தி என் தலை மீது வைத்துக் கொண்டேன். என் கையை உயர்த்தியதால் ஜன்னல் ஓரத்திலிருந்தும் அவன் விரல்நுனியிலிருந்தும் என் வலது புறத்திற்கு ஏற்பட்ட இடைவெளியைக் குறைக்க முடிவு செய்தேன். என் அசைவை அவன் உணராமல் சற்றே ஜன்னலை நோக்கி நகர்ந்து அமர்ந்து கொண்டேன். காத்திருந்தேன் அவனின் அடுத்த அசைவுக்கு. . . எனக்கே ஆச்சரியம். .. .! நானா இப்படியெல்லாம் நடந்துகொள்கிறேன் என்று.. .. ஏனோ தெரியவில்லை! அன்று நான் நானாக இல்லை. . . . கணவனல்லாத ஒருவனின் கை என்மேல் படர ஏங்கும் நிலைக்கு ஆளாகி இருந்தேன்.


ஒரு சில நிமிடங்கள் . . . பல மணித்துளிகளைப் போல் கழிந்தன. . . அவன் விரல்நுனிகள் மடிந்தன. பேருந்தின் அசைவினாலோ அல்லது அவன் கை முன்னேறியதாலோ என் வலது முன்னழகில். . . முன்னழகின் பக்கவாட்டில் . .. .. ஜாக்கெட்டின் மீது. . . நான் எதிர்பார்த்துக் காத்திருந்த அவன் கைவிரல் பட்டும்படாமல் பட்டது. இப்படி நேரடியாக என் கனி அவன் கையில் படும் என்பதை அவன் எதிர்பார்த்திருக்க மாட்டான் போலும். அவன் விரல் நுனி நடுங்குவதை உணர முடிந்தது. ஆனால் அவன் கையை விலக்கவில்லை. நடுக்கத்துடன் அவன் பட்டும் படாமலும் என் அழகை ஸ்பரிசிப்பது எனக்குள் சிலிர்ப்பை ஏற்படுத்தியது.

இந்த சிலிர்ப்பு எனக்கு முற்றிலும் புதிராக இருந்தது..பலமுறை கணவன் தொட்ட இடம் . . . என் உடை எதுவும் விலகவில்லை... .உடலுறவின் பரிமாணம் எவையெவை எனத் தெரிந்தவள் நான். .. .. பெருமளவுக்கு கணவனிடம் அனுபவித்தவள் நான்.. . .கணவன் கையினாலும் வாயினாலும் போதும் போதும் என்னுமளவுக்கு தொடப்பட்டு. தடவப்பட்டு, சப்பப்பட்டு, நக்கப்பட்டு, முத்தமிடப்பட்டு, கடிக்கப்பட்டு, பிசையப்பட்ட கலசத்தின் மீது. . . . அந்த வனப்பின் மீது நேரடியாகக்கூட அல்ல, பிரா மற்றும் ஜாக்கெட்டின் மீது பட்டும்படாமலும் ஒரு வாலிபனின் கைவிரல்கள் இந்த அளவு ஒரு உணர்ச்சிஅலை எழுப்பும் என்று எவர் என்னிடம் சொல்லியிருந்தாலும் நான் நம்பியிருக்கமாட்டேன் அன்று வரை. . . ஆனால் அந்த சிலிர்ப்பு எப்படி!!! . .. ..எனக்கு இன்று வரை விடை தெரியவில்லை ...இதை எழுதும்போது கூட என்னால் துல்லியமாக அந்த கணத்தை உணர முடிகிறது . .

முதலிரவின் போது முதன் முதலாக கணவன் உரிமையுடன் அணைத்து இறுக்கியபோதும் சேலைத்தலைப்பை விலக்கி மிக அருகாமையில் கனிகளை ஆசையோடு உற்று நோக்கியபோதும் ஜாக்கெட்டுடன் என் கனியின் காம்பை உதட்டால் கவ்வி முத்தமிட்டபோதும் ஏற்பட்ட அந்த மின்சார கிளுகிளுப்பு அப்போது எனக்குள் மீண்டும் ஏற்பட்டது. என் தொடையிடுக்கில் இந்த நினைவுகூர்தல் இப்போதும் ஈரம் ஏற்படுத்துகிறது. என் மார்பகத்தின் பரிமாணம் அதிகரிப்பது போல் உணர்கிறேன். கீழே பெருகும் அந்த குழகுழப்பான ஈரத்தை குளியலறைக்கு சென்று சரிசெய்து விட்டு வர அனுமதி விழைகிறேன். மனம் சற்றே சமனிலை அடையட்டும்.

நடுங்கியபோதும் அவன் விரல்கள் மெதுவாக தம் காரியத்தில் கண்ணாக இருக்க தவறவில்லை. என் முன்னழகுகள் சாதாரணமாகவே பிராவினுள் அடங்கமுடியாமல் பிதுங்கிக் கொண்டிருக்கும். வீட்டிலிருக்கும் நேரம் தவிர வெளியில் செல்லும்போது பிராவை இறுக்கமாகவே அணிந்து கொள்வேன் முயல் குட்டிகள் அதிகம் துள்ளிவிடக்கூடாதென்று. என் உணர்ச்சிகள் இப்போது தூண்டப்பட்டிருந்ததால் முயல்கள் பிராவின் பக்கவாட்டு இடைவெளியில் திமிறிக் கொண்டிருந்தன. பிதுங்கிக்கொண்டிருந்த ஜாக்கெட்டின் பக்கவாட்டுப் பகுதி மீது அவன் விரல்கள் நடுங்கிக்கொண்டே தந்தி அடிக்கத் துவங்கின.
ஓரிரு நிமிடம் . . .அவன் கைகளை இப்போது விலக்கிக் கொண்டான். என் சீட்டின் மீது என் முதுகுக்கு பக்கத்தில் அவன் கைகள்; இன்னும் நடுக்கம் நிற்கவில்லை. பையன் இம்மாதிரி செயலுக்கு முற்றிலும் புதியவனாக இருக்கவேண்டும். எனக்கே பாவமாக இருந்தது. அவன் கையைப் பற்றி என் வனப்பின் மீது வைத்து ஆறுதல் கூற வேண்டும் போல் இருந்தது. ஆனால் பொறுத்திருந்தேன்.

5-10 நிமிடம் கழிந்திருக்கும். என் முதுகருகிலிருந்த அவன் விரல்களில் நடுக்கம் முற்றிலும் நின்றிருந்தது. எதிர்பார்த்தது போலவே அவன் கை முன்புறம் ஊர்ந்து வந்தது. என் ஜாக்கெட்டின் பக்கவாட்டில் அலை பாய ஆரம்பித்தது. மெதுவாக அழுத்தம் கூடியது. நடுக்கங்கள் சொல்லாமல் கொள்ளாமல் அவனிடம் விடை பெற்றிருந்தன. விரல் நுனியால் என் ப்ராவின் அவுட்லைனை அளவெடுக்கத்துவங்கினான். கையை தலைக்கு மேலே வைத்திருந்ததால் அவன் கை மேலெ பயணித்த போது என் அக்குள் பிரதேசத்தை எட்டியது. வேகமாக அடிக்கும் காற்றைத் தவிர்ப்பதற்க்காக என் பக்க ஜன்னலை மூடி வைத்திருந்தேன். எதிர்பார்ப்புடன் கூடிய உணர்ச்சி வெள்ளத்தில் நான் இருந்ததால் வேர்வை சுரந்து மெல்லிய ஈரத்துடன் இருந்த அக்குள் பகுதியை அவன் தடவியபோது கூச்சம் என்னைத் தாக்கியது.

(நான் அக்குள் முடியை ஒரு சில முறைதான் ஹேர் ரிமூவர் கொண்டு நீக்கியுள்ளேன். என் கணவருக்கு அக்குள் முடியை நீக்குவது பிடிக்காது. அக்குளில் முகம் பதிப்பதும் முகர்ந்து பார்ப்பதும் முத்தமிடுவதும் அவருக்கு மிகவும் பிடித்த விளையாட்டு. என்னுள் நுழையும் போது என் கைகளை உயர்த்தி வைத்துக்கொள்ள சொல்லி விட்டு மாறி மாறி என் அக்குளை நாக்கால் ருசி பார்த்துக் கொண்டே உள்ளே வெளியே. . . உள்ளே வெளியே. . . உள்ளே வெளியே. . .செய்யும்போது அவரின் வேகம் பன்மடங்கு அதிகரிப்பதை உணர்ந்திருக்கிறேன். முடியிருந்தால்தான் அக்குள் நல்ல ஈரமாக இருக்கும்.,, வாசனையுடன் இருக்கும் என்பது அவரது வாதம்.

“ . . .பெண்களுக்கு இயற்கையில் மணமுண்டு; .. விதவிதமான வாசனையுண்டு. வெவ்வேறு அங்கத்தில்(!) வெவ்வேறான நறுமணங்கள் நிறைந்தவள் பெண். அது மட்டுமல்ல. . . ஆணுக்கும் வாசனை உண்டென்றாலும் வெவ்வேறு காலகட்டத்தில் வெவ்வேறு வாசனையுடன் திகழ்பவள் பெண்தான். அதை உணரவும் ரசிக்கவும் ஆணுக்கு தகுந்த ரசனை வேண்டும். கடவுள் ஆண்களுக்கு தந்த இந்த விசேஷ பரிசை ரசிக்காதவன் ஞான சூன்யம். பெண்ணுக்கு இயற்கையில் மணமுண்டா என்று சந்தேகம் எழுப்பிய பாண்டிய மன்னன் இவ்விஷயத்தில் ஒரு ஞான சூன்யமாகத்தான் இருந்திருக்க முடியும். , .”

“நான் “இங்கெல்லாமா நக்குவார்கள்? அசுத்தமில்லையா? ” என்று அவரிடம் திருமணமான புதிதில் தெரியாத்தனமாக கேட்டதற்கு அவர் தந்த நீளநீளநீள .. நீலநீலநீல .. . . விளக்கத்தின் சிறு சாரம்தான் மேலே தந்தது. அவர் கூறியதனைத்தும் எழுத வேண்டுமென்றால் அது ஒரு பெருங்கதை அளவு உருவெடுக்கும். அதிலிருந்து அவர் என்னில் எந்த பகுதியை சுவைத்தாலும் எப்படி எப்படி சுவைத்தாலும் நான் மறுதளிப்பதில்லை. . . இன்பத்தை ஊற்றெடுக்க வைக்கும் அச்செயல்களை தடுப்பதற்கு நான் மடச்சியும் அல்லள். மகிமை நிறைந்த அக்குள் பற்றி விரிவாக அப்புறம் பார்க்கலாம். இப்போது கும்பகோணம் பேருந்துக்குள் மீண்டும் பயணிப்போம். . .. .. )

ஆறு மாதமாக நீ£க்கப்படாத அக்குள் முடியும் அந்த இடத்தில் வேர்வை சுரந்திருந்ததற்கு காரணம். இவனையும் அந்த இடம், மெல்லிய ஜாக்கெட் துணிக்கடியில் அவனால் உணர முடிந்த முடி, துணியில் ஊறியிருந்த அந்த ஈரம் ஈர்த்திருக்க வேண்டும், அந்த இடத்தை விட்டு நீங்க மனமில்லாதவன் போல் சுற்றிச்சுற்றி கைவிரல்களை உலவ விட்டான். கூச்சம் தாங்காமல் நான் சற்று நெளிந்தேன். அவனிடம் பயம் மீண்டும் வந்திருக்க வேண்டும். கை விலகியது. என்னிடமிருந்து வேறு அசைவில்லாததைப் பார்த்து சற்றும் மனம் தளராத விக்கிரமாதித்தன் தைரியமடைந்தான். தீண்டல் தொடர்ந்தது. அக்குள் பகுதி சென்சிடிவ் என்பதால் ஜாக்கெட் பகுதியில் விரல்கள் சோதனை ஓட்டம் ஆரம்பித்தன. மெள்ள மெள்ள அவன் உள்ளங்கையும் என் வனப்பின் மீது பதிந்தது. விரலை மெதுவாக என் கலசத்தின் பக்கவாட்டு பிதுங்கலின் மீது நடத்தி அவன் எனக்கு பாடம் நடத்த ஆரம்பித்தான்.


என் காம்பு விறைத்துக்கொண்டு நிற்பதை அவன் விரல்நுனி உணர்ந்தது, மெள்ள மெள்ள அவன் என் கலசத்தை கைப்பற்ற ஆரம்பித்தான். அவன் என் கலசத்தை ஆக்கிரமிக்க வசதியாக நான் என்னையறியாமலேயெ ஜன்னலின் பக்கம் முழுமையாக சாய்ந்து அமர்ந்து விட்டேன் என்பதை அப்போதுதான் உணர்ந்தேன்.

முதல் ஹூக் இல்லாத என் ஜாக்கெட் அவனுக்கு வசதியாகப்போனது. அவன் கை என் கனியின்மீது இப்போது நேரடியாகப்பட்டது. அப்படியே பிரேக் அடித்தது போல் சற்று நேரம் நின்றது. இந்த நேரடி ஸ்பரிசம் அவன் மரமண்டையில் சற்று விளக்கு எரிய வைத்திருக்கவேண்டும். நான் ஜன்னலோரம் சாய்ந்து அமர்ந்து விட்டதையும், எதிர்ப்பு ஏதுமில்லாததையும், காம்பு குத்திட்டு நிற்பதையும், அவன் கைகளில் அகப்பட்ட கனி விம்மிக் கொண்டிருப்பதையும் அவன் அசை போட்டிருந்திருக்கவேண்டும். இவ்வளவுக்கும் பிறகு நான் தூங்கிக்கொண்டிருக்கமுடியாது என்பதையும் அவன் கணித்திருக்க வேண்டும். இப்பொழுது அவன் கை முழங்கை வரையில் ஜன்னலின் இடைவெளியில் முன்னேறி இருந்தது. என் இடது முன்வனப்பும் அவன் ஆக்கிரமிப்பு எல்லைக்குள். என் சேலைத்தலைப்பு நழுவாமல் மெதுவாக வேலை செய்த அவன் கை தீவிரம் காட்ட ஆரம்பித்தது. சேலைத்தலைப்பு நழுவி மடியில் விழுந்தது.

ஜாக்கெட்டின் ஹ¥க்கை கழட்ட முனைந்தான். பழக்கமில்லாதவன். விம்மிப்பெருத்த கலசங்களால் ஜாக்கெட் டைட்டாக இருந்ததால் அவசரத்தில் பிய்த்து விடுவானோ என்று பயந்தேன். அவன் கையைப் பற்றினேன். பயத்தில் கையை அனிச்சையாக இழுத்துக் கொள்ள முனைந்தான். முழங்கை வரை முன்னேறி இருந்ததால் அவனால் முடியவில்லை. நான் பற்றிய கையை விடவில்லை. அவனுக்கு முற்றிலும் பயம் தெளிந்திருக்கவேண்டும்.
தாங்க்ஸ் என்று கிசுகிசுத்தான்.

இருவருக்குமிடையே இருந்த பொய்த்திரை விலகிய அந்த நேரத்தில் பாழாய்ப்போன ஓட்டுனர் பேருந்தின் விளக்கைப் போட்டார். அவன் கையை விடுவித்தேன். பின்புறம் சட்டென இழுத்துக்கொண்டான். சேலைத்தலைப்பை மடியிலிருந்து எடுத்து தோளில் சரி செய்து கொண்டேன். மதுராந்தகம் புறவழிச்சாலை பிரிவில் பேருந்து நின்றது. இருவர் இறங்கினர். எவரும் ஏறவில்லை. மீண்டும் விளக்கு அணைக்கப்பட்டது. முன்னை விட வேகம் பிடித்தது பேருந்து.

அவன் கையின் இரண்டாவது படையெடுப்புக்கு தயாரானேன். ஜாக்கெட் ஹூக்குகளை ஒவ்வொன்றாக அவிழ்த்தேன். ஜாக்கெட்டைப் பிய்த்து விடுவானோ என்ற அச்சம் இனி இல்லை. முன்புறம் முற்றிலும் திறந்த ஜாக்கெட். ப்ரா மட்டுமே என் கனிகளுக்கு கவசம். ஜன்னலோரம் நெருங்கி அமர்ந்தேன். காத்திருந்தேன். நெஞ்சில் கோடி கோடி காம ஆசைகளுடன் கணவனிடம் கூட வெளிப்படையாக கூற முடியாமல், (கணவன் தன்னை தவறாக எண்ணி விடுவானோ என்றெண்ணி கூறாமல்,) அவனாகவே ஆசைகளை நிரைவேற்ற மாட்டானா என்று காத்திருத்தல் பெண்ணுக்கு புதிதல்லவே

அவன் கை மெள்ள மீண்டும் நுழைந்தது. இம்முறை தயக்கம் எதுவும் இல்லை. முழங்கை வரை நேரடியாக நுழைத்து செயலில் இறங்கினான். ஜாக்கெட் திறந்திருக்கும் என்று அவன் எதிர்பார்த்திருக்கவில்லை. கையால் என் கனியை ஸ்பரிசித்ததுமே “தாங்க்ஸ் ஆண்ட்டி” என்று குரல் குழைந்து கிசுகிசுத்தான். என் ப்ராவின் பக்கவாட்டில் பிதுங்கிக் கொண்டிருந்த கனியை தடவியவன் அப்படியே ப்ராவின் பக்கவாட்டில் இருந்த இடைவெளி வழியே கையை நுழைத்தான். வலது மார்பு முழுவதும் அவன் ஆக்கிரமிப்பில் வந்தது. தடவினான். பிசைய ஆரம்பித்தான். துறுத்திக் கொண்டிருந்த காம்பை விரல் நக நுனியால் நெருடத் துவங்கினான். என் மார்பகங்கள் விம்மத் துவங்கின. “உங்கள் அக்குள் வாசனை மிகவும் கிக் . . .” என்று கிசுகிசுத்தான். என் அக்குளில் விளையாடிய அவன் கையை, பேருந்து மதுராந்தகத்தில் நின்றபோது அவன் முகர்ந்து பார்த்திருக்க வேண்டும். எனக்குள் ஒரு கர்வம் .. ஒரு இளைஞன் தன் அச்சம் மீறி ரிஸ்க் எடுத்து என்னிடம் காம வயப்படும் அளவு ஈர்க்கும் சக்தி என்னிடம் உள்ளதே என்று. கண்மூடி சுகத்தை அனுபவித்துக் கொண்டே முன்புறம் சற்று சாய்ந்து என் ப்ரா கொக்கியையும் கழற்றினேன். மாங்கனிகளுக்கு முழுதும் விடுதலை. அவன் கைக்கும் முழு சுதந்திரம். உற்சாகம் பீறிட்டிருக்கவேண்டும் அவனிடம். என் கலசத்தின் காம்பை அழுந்தக் கிள்ளிவிட்டான். எனக்கு மன்மத லீலைகள் மென்மையாக இருக்க வேண்டும். கணவர் கூட இம்மாதிரி அழுந்த கிள்ளியது கிடையாது. வலி பொறுக்க முடியவில்லை. அவன் கையை கோபமாக தள்ளிவிட்டேன். சேலைத்தலைப்பால் இறுகப் போர்த்திக்கொண்டேன்.

அவன் கெஞ்ச ஆரம்பித்தான். .. .”ஸாரி ஸாரி “ என பலமுறை முணுமுணுத்தான். கையை மட்டும் பின்னால் இழுத்துக் கொள்ளவில்லை. என் இருக்கையில் வலதுபுறம் உள்ள கைஓய்வு (ஹாண்ட் ரெஸ்ட்) கம்பியிலேயே இருந்தது. சற்று நேரத்தில் என் கோபம் குறைந்திருந்தது. காம்பிலும் வலி தணிந்திருந்தது. அவன் கெஞ்சல் பரிதாபத்தை ஏற்படுத்தியது. என் உணர்ச்சிகள் ஏற்கனவே கிளறப்பட்டிருந்ததால் அவனை ஒரேயடியாக புறந் தள்ளவும் மனம் இடம் தரவில்லை. ஒன்றும் பேசாமல் அமர்ந்திருந்தேன். அவன் சிறிது கால இடைவெளி விட்டு தொட முயன்றபோது கையை மெதுவே தள்ளிவிட்டேன். இரண்டு மூன்று முறை இவ்வாறு நடந்தது. இப்போது என் கோபமும் வலியும் முற்றிலும் எங்கோ போயிருந்தது. “இதுபோல் இனி காயப்படுத்தமட்டேன். நம்புங்கள் என்னை; ஐ பிராமிஸ் “ “ஸாரி. . ஸாரி” என்பன போன்ற கெஞ்சல்கள் தொடர்ந்து கொண்டேயிருந்தன. மீண்டும் அவன் தொட முயன்ற போது ஒன்றும் எதிர்ப்பு காட்டவில்லை. என் சம்மதத்தைப் புரிந்து கொண்டு அந்த விக்கிரமாதித்தன் என் தொடை மீது கையை வைத்தான்.

“தாங்க்ஸ்” என்று கிசுகிசுத்தபடி ஜாக்கட்டிற்கும் சேலைக்கும் இடையில் வெளியே தெரியும் இடுப்பு மடிப்பில் கையால் தடவ ஆரம்பித்தான். நான் என் வசதிக்காகவும் நாகரீகத்துக்காகவும் சேலையை தொப்புளுக்கு கீழேதான் கட்டுவேன். என் இடுப்பைப் பற்றிய கை இப்போது தொப்புளின் அருகில் கோலம் போடத் துவங்கியது. தொப்புள் குழியில் இறங்கி மெதுவே சுற்றிப் பார்த்தது. இதமாக அதே சமயம் கூச்சம் வராதபடி மில்லிமீட்டர் மில்லிமீட்டராக சற்றே சதைப்பிடிப்புடன் கூடிய என் இடுப்பையும் வயிறையும் தடவி சமவெளி சர்வேயை கரும சிரத்தையாக செய்தான். முன்வயிறு முழுதும் சுற்றிச்சுற்றி தடவிப் பார்த்தான். “என்ன ஒரு வழுவழுப்பு” என கிசுகிசுத்தான்.

(இந்த காலத்து இளைஞர்/இளைஞிகளை நீங்கள் அறிவீர்கள். ஆங்கில மொழி ஊடகத்திலேயே பெரும்பாலோர் படிப்பதால் வாய் திறந்தாலே பீட்டர்தான். . அவனும் அன்றிரவு கிசுகிசுத்தவை ஆங்கிலத்தில்தான். அவன் “சோ வெரி ஸ்மூத்” என்றதை எனக்குத் தெரிந்த அளவில் மொழி பெயர்த்துள்ளேன். இம்மாதிரியான என் மொழிபெயர்ப்பு முயற்சிகள் தொடரும். தவறு இருப்பின் தளத்திலிருக்கும் தமிழ் ஞானிகள் மன்னிக்கவும். மொழி பெயர்ப்பு குறையை நிவர்த்தி செய்ய சமய சந்தர்ப்பத்தை ஒட்டி அவன் ஆங்கில அசல் உரையை நீங்களே ஊகித்துக் கொள்ளுங்கள்.)


வயிற்று வழுவழுப்பையும் தொப்புளின் ஆழத்தையும் இடுப்பு மடிப்புக்களையும் விரிவாக சமவெளி ஆராய்ச்சி செய்து திருப்தியடைந்த கை முன்னர் பாதியில் கைவிட்ட மலை ஆராய்ச்சியை நிறைவு செய்ய மேலே உயர்ந்து என் கனிகளைப் பற்றியது. காம்பை ஒட்டிய கருவளையப் பகுதியில் சுழன்றது. காம்புகளை இம்முறை நளினமாக வருடியது. மெதுவாக காம்பு நுனியை அவன் சுரண்டியபோது என் உணர்ச்சிகள் பொங்கத் துவங்கின. விளைவை என் தொடையிடுக்கில் உணர ஆரம்பித்தேன். என் மூச்சு பெருமூச்சாக மாறியது. இனி இந்த சரசத்தை நிறுத்த எனக்கு சக்தியில்லை என்பதை உணர்ந்து கொண்டேன். நான் ஜன்னலை மிக ஒட்டியும் தேவையான அளவு திரும்பியும் அமர்ந்திருந்ததால் என் இரண்டு மலைகளுமே அவன் கைவீச்சுக்குள் இருந்தன. வலது மலையில் ஏறி இறங்கி கணவாயைக் கடந்து இடது மலையில் ஏறி இறங்கி மலைகளை திரும்ப திரும்ப கிரி வலம் வந்து . . . (புண்ய ஷேத்திர கிரிவலம் உண்மை சொர்க்கத்தில் சேர்க்கும் என்பார்கள். . . அவனின் கை செய்த கிரிவலம் காம சொர்க்கத்திற்கு என்னைக் கொண்டு சென்று கொண்டிருந்தது. ). . . . வனவாசம் செய்ய இடையிடையே ஆசைப்பட்டு என் அக்குள் காடுகளில் வசித்து அதன் சுகந்தத்தை சுவாசித்து ..அம்மம்மா. . . அவன் கை என் மலையும் மலை சார்ந்த இடத்திலும் செய்த சுற்றுலாவின் விளைவுகள் என் பள்ளத்தாக்கில் நோண்டாமலே ஒரு ஊற்றைப் பெருக்கிடும் போல் மயக்கம் தந்தது. என் தொடைகளை ஒன்றாக அழுத்திக் கொண்டேன். என் இடது கை மன்மதமேட்டின் மீதிருந்த சேலை மடிப்பை தேடத் துவங்கியது. சற்றே அங்கு அழுந்தி முதலுதவி சிகிச்சை செய்ய முற்பட்டது. என் அவல நிலை அறியாமல் அவன் ஒவ்வொரு மில்லி மீட்டராக மலைகளை நுனிப்பிரதட்சணம் செய்தான். (காலடி கொண்டு செய்வது அடிப்பிரதட்சணம் என்றால் விரல் நுனியால் செய்வது நுனிப்பிரதட்சணம்தானே. . .)

“எறும்பு ஊரக் கல்லும் தேயும்” என்பது பழமொழி. ஆனால் ஆண்களின் கைகள் ஊர ஊர. . . அவை ஊர்ந்து கொண்டிருக்கும் போதே. . . எங்கள் குன்றுகள் விம்மிப் பெரிதாகின்றனவே! இது எப்படி? எவருக்கேனும் விடை தெரிந்தால் எனக்கு கூறுங்கள்.

முந்தானை என் தோளிலிருந்து முழுவதுமாக நழுவி என் மடியில் சரணடைந்திருந்தது. உடைச்சிறையிலிருந்து மகிழ்ச்சியுடன் வெளிவந்திருந்த என் முயல்கள் அவன் கைச்சிறைக்குள் பன்மடங்கு மகிழ்ச்சியுடன் அடைந்துகொண்டன. உலா வந்த அவன் கைகளுக்கு இடையூறாக இருந்த என் தாலி சங்கிலியையும் செயினையும் என் முதுகுப்புறமாக விலக்கி விட்டிருந்தான். அவனுக்கு வசதியாக 30 டிகிரி கோணத்தில் நான் ஜன்னலை நோக்கி அமர்ந்திருந்ததால் அவை என் முதுகை உறுத்தவில்லை. தாலியை அவன் தூக்கி விலக்கியபோது “இதுபோல் ஒரு அன்னியனை என்னை அந்தரங்கமாகத் தொட அனுமதிப்பது முறையல்ல” என ஈனஸ்வரத்தில் உறுத்திய என் மனச்சாட்சியும் இப்போது என்னை உறுத்தவில்லை. தாலியை அவ்வப்போது எடுத்து என் துறுத்திய கறுப்புக் காம்பு நுனியிலும், காம்பை சுற்றி உள்ள ஆரியோலா வளயத்திலும் அவ்வப்போது உரசி அவன் விளையாடியதும் என் மனசாட்சியை தட்டி எழுப்புவதற்கு பதில் காமவெறியைத்தான் தூண்டி எழுப்பியது. ஒரு பொது இடத்தில் என் மார்பகங்களை முழுவதும் பொட்டுத் துணி இல்லாமல் திறந்து போட்டு அமர்ந்து கொண்டு ஒரு அன்னிய ஆடவனின் லீலைகளை கண்மூடி ரசித்துக் கொண்டிருக்கும் அளவுக்கு என்னைக் காமம் ஆக்ரமித்திருந்தது.

என் மார்பகங்களை அளந்து அளந்து அளக்கமுடியா மகிழ்வூட்டிய அவன் கை இப்போது என் கழுத்தில் ஊர்ந்து கன்னத்தில் வளைய வர ஆரம்பித்திருந்தது. காது மடல்களை வருடியது. கூந்தலைக் கோதியது. என் கண்களைப் பொத்தி இமைகளை தடவியது. “உங்கள் மார்பகங்கள் இறுக்கம் ஆனால் மிருது. ( யுவர் பூபிஸ் ஆர் ஃபர்ம் யெட் வெரி சாஃப்ட். ) உங்கள் துறுத்திய காம்புகள் என்னை சப்ப அழைக்கின்றன உங்கள் கணவர் மிகவும் அதிர்ஷ்டக்காரர். . . “ என்றெல்லாம் கிசுகிசுத்துக்கொண்டே என் தலயை சன்னலோரம் சாய்த்தான். நான் சூடியிருந்த முல்லைச்சரத்தை முகர்ந்து பார்த்தான். அவன் முதலில் கைநடுங்கியதையும் என்னைத் தொட்டு மட்டும் பார்க்கவே கெஞ்சிக் கூத்தாடியதையும் வைத்துப் பார்க்கும் போது அவன் பெண்ணோடு முழு அளவில் அதுவரை உடல் உறவு வைத்திருக்க முடியாது. ஆனால் இப்போதோ ஏதோ இத்துறையில் முதுகலைப் பட்டம் பெற்றவன் போல் என்னைக் கையாள ஆரம்பித்து விட்டான். என் உதடுகளின் மீது விரலை ஓட விட்டான். நடக்க விட்டான். தவழ வைத்தான். மேல் உதட்டில் அவன் விரல் தவழ்ந்த போது என் அக்குள் வாசம் அவன் விரலில் மிகுந்திருந்ததை முகர முடிந்தது. என்னையறியாமல் என் உதடுகள் குவிந்தன. அவன் விரல்களை முத்தமிட்டன. தொடர்ந்து அங்கேயே விரல்களை நடமாட விட்டான். என் உதடுகளைப் பிரிய வைத்தான். அவன் விரலை சப்பத் துவங்கினேன். அவனுக்கு மிகுந்த மகிழ்ச்சியாக இருந்திருக்க வேண்டும். நான் பூரணமாய் சரணடைந்துவிட்டேன் என்று.



“என் உறுப்பு துடித்துக் கொண்டிருக்கிறது. மாட்சிமை தாங்கிய உங்களுக்கு சல்யூட் அடித்து மரியாதை செய்கிறது. அதன் ராஜமரியாதையை நீங்கள் ஏற்றுக்கொள்ள காத்துக் கொண்டிருக்கிறது ( மைன் இஸ் அவுட் அண்ட் த்ராப்பிங். சல்யூடிங் யுவர் ராயல் ஹைனெஸ். அவைய்ட்டிங் யூ டு அக்செப்ட் இட்ஸ் கார்ட் ஃப் ஹானர்..” என்னருகில் சீட் காலியாகத்தான் இருக்கிறது.” என்று கிசுகிசுத்தான். எனக்கு எழத்தோன்றியது. ஏதோ திடீர் தயக்கம். அமைதியாக இருந்தேன். என் சமவெளியையும் மலைகளையும் அவன் வலது கை சூறையாடிக்கொண்டிருந்தபோது என் பின்புறத்தில் அவன் வலது கை அசைவுகளுக்கு சம்பந்தமில்லாத அசைவுகள் இருப்பது போல் ஓர் உணர்வு ஏற்பட்டதை பிரமை என்று ஒதுக்கியிருந்தேன். அது பிரமையல்ல என்பதையும் அவன் இடது கை என்னிடம் வராமலே இருந்ததற்கான காரணமும் எனக்கு இப்போது தெளிவாயிற்று. இடது கை அவன் உறுப்பை மூச்சுத்திணறல் ஏற்படாது அவன் கால்சட்டை சிறையிலிருந்து மீட்டு தட்டிக்கொடுத்து தடவிக்கொடுத்து எனக்கு சல்யூட் அடிக்குமளவுக்கு கொழுக்க வைத்திருக்கவேண்டும். நான் பதில் கூறாது அமர்ந்திருந்தது அவனை அதிக நேரம் பாதிக்கவில்லை. என் அடிவயிற்றுப் பகுதியில் கையால் தடவிக்கொண்டே அவன் உறுப்பை உருவ ஆரம்பித்திருப்பதை என்னால் உணரமுடிந்தது. அவனுக்கு உதவ பின் இருக்கைக்கு செல்லலாமா என யோசித்தேன். பேருந்து திண்டிவனம் எல்லைக்குள் நுழைய ஆரம்பித்துவிட்டதை கவனித்தேன். முடிவைத் தள்ளி வைத்தேன். நான் எழ முயன்றதையும் அமர்ந்து விட்டதையும் அவன் கவனித்து இருக்க வேண்டும்.

“ ப்ளீஸ் ஆண்ட்டி.. வாங்க.. உங்கள் விருப்பத்துக்கு மாறாக எதுவும் செய்ய மாட்டேன்.. ஐ ப்ராமிஸ்..” என்று கிசுகிசுத்தான். “பேருந்து தேனீருக்காக இங்கு 10 நிமிடம் நிற்கும்.” என்று சம்பந்தமில்லாமல் மெள்ளக் கூறிக்கொண்டே அவன் கைகளை என் அடிவயிற்றிலிருந்து நகர்த்தினேன். கைகளைப் பின்புறம் இழுத்துக்கொண்டான்.
தாலியையும் செயினையும் முதுகுப்புறமிருந்து எடுத்து சரியாகப் போட்டுக்கொண்டேன். என் முந்தானையை மடியிலிருந்து எடுத்து தோளில் போட்டு சுதந்திரமாய் காற்று வாங்கிக்கொண்டிருந்த என் கலசங்களை மறைத்தேன். சாய்ந்து அமர்ந்தேன். என் உணர்ச்சிகளை கட்டுக்குள் கொண்டுவர வெட்டவெளியை வேடிக்கை பார்க்க ஆரம்பித்தேன். தொடையிடுக்கில் சற்றே நெய் கசிந்திருப்பதை நான் அணிந்திருந்த ஜட்டியின் ஈரம் உணர்த்தியது.

ஓட்டுநர் விளக்குகளைப் போட்டார். நிலையத்தை அடைந்தது பேருந்து. வழக்கமான “10 நிமிடம் இங்கு நிற்கும். டீ காபி சாப்பிடுபவர்கள் சாப்பிடலாம்” என்ற அறிவிப்பு. பின் சீட்டு வாலிபனும் எழுந்தான். என்னிடம் “ஏதாவது வேண்டுமா?” எனக் கேட்டான். “நானும் இறங்கப் போகிறேன்” என்றேன். “சரி பார்ப்போம்” என்று கூறி சென்றான். அப்போதுதான் கவனித்தேன் நான் ஜாக்கட் ப்ரா கொக்கிகளை மீண்டும் அணியவில்லை என்பதை. இனி அவற்றை போட முனைந்தால் எவராவது அதை கவனித்துவிட வாய்ப்புண்டு. இருப்பதோ 10 நிமிடம் அதில் இதற்காக நேரம் செலவிடுவதும் உசிதமாகாது. எனவே முந்தானையை நன்கு இழுத்துப்போர்த்தினேன். என் மகன் நடப்பது எதுவும் அறியாமல் ஆழ்ந்து உறங்கிக்கொண்டிருந்தான். அவன் இருக்கையைத் தாண்டி என் அழகுகள் அதிகம் குலுங்கி எவர் கவனத்தையும்/சந்தேகத்தையும் ஈர்க்கக் கூடாதென்ற எச்சரிக்கை உணர்வோடு பேருந்திலிருந்து இறங்கினேன். அவன் சிகரெட் புகைத்தவாறு பேருந்தின் பின்புறம் நின்றுகொண்டிருந்தான். நான் இறங்குவதைப் பார்த்தான். நான் பெண்கள் கழிப்பறை பக்கம் சென்றேன். அவன் சிகரெட்டை கீழே போட்டுவிட்டு நடந்து வருவதைக் காணமுடிந்தது..
பயணம் முடியவில்லை. என் சமவெளியிலும் மலைகளிலும் ஆரம்பித்த அவன் பயணம் என் பள்ளத்தாக்கிலும் தொடர்ந்தது . . . ,அவனிடம் இவ்வளவு கஞ்சி இருக்கும் என்று நான் எதிர்பார்த்திருக்கவில்லை

காசு கொடுத்து அந்தக் கட்டணக்கழிப்பறையுள் நுழையும்போது கவனித்தேன் அவனைக் காணவில்லை. சிறுநீர் கழிக்க சேலையைத் தூக்கி ஈரம் கசிந்திருந்த ஜட்டியை ஒருபுறம் விலக்கினேன். விரல்கள் அங்கு கசிந்திருந்த நெய்யின் கொழகொழப்பை உணர்ந்த மாத்திரத்தில் ஒரு சிலிர்ப்பு. மெலிதாகத் தடவினேன். அந்த கொழகொழப்பை ஜட்டியில் துடைத்திருக்க முடியும்; நெய் ஜட்டித் துணியில் ஊறி நனைந்து வீணாவதை விரும்பாமல் ஜட்டியைக் கழற்றினேன். அமர்ந்து சிறுநீர் கழித்தேன். கசிந்தது போக உள்ளிருக்கும் நெய்யுடன் சிறுநீர் வெளிவருவது தனி சுகானுபவம்தான். ஒரு சில வினாடிகள் கசிந்திருந்த நெய்யை பருப்பின் மேல் விரல்களால் தடவி சுகம் கண்டேன். “இன்றைய சில்மிழங்களை இத்துடன் நிறுத்திக்கொள்ள வேண்டும். ” என்று நினைத்துக்கொண்டேன். பலவீனமான ஒரு கணத்தில் அவனருகில் சென்று அமர எத்தனித்தை எண்ணிக்கொண்டேன். நல்ல வேளை அது நிகழவில்லை.
அவனருகில் சென்று அமர்ந்தால் அருகாமையில் யாருமில்லாததால் என்னை முழுமையாக இழந்துவிடுவேன் என்ற அச்சம் ஏற்ப்பட்டது. பெண்ணுக்கு இருக்கும் பலஹீனமே முன்விளையாட்டு சரியானதாக அமைந்துவிட்டால் சுயபுத்தி இழந்து முழுமையாக சரணடைந்துவிடுவது. முன்விளையாட்டைத் தவிர்க்கும் வரைதான் அவள் கட்டுப்பாட்டைக் காக்க முடியும். “வெள்ளம் வருமுன் அணை போடு” என்று எங்களையும் மனதில் வைத்துத்தான் கூறியிருக்க வேண்டும் பெரியவர்கள். கீழே வெள்ளம் கசியத் துவங்கு முன்னரே, ஆடவர் சீண்டலுக்கு அணை போட்டால்தான் உண்டு.

சரச சில்மிஷம் தாண்டி இது வரம்பு மீறாமல் இருக்க வேண்டுமென்றால் என் இருக்கையிலேயே அமர்வதுதான் சரி என்று உறுதி எடுத்தேன். 'கணவனல்லாத ஒரு ஆடவன் அவர் மட்டுமே உரிமை கொண்ட இடங்களில் உரிமை கொண்டாட விட்டிருக்கக்கூடாது.' என் அந்தரங்கத்தைத் தடவிக்கொண்டே இவ்வாறு எண்ணிக் கொண்டிருக்கும் போதே இது இன்னும் தொடர வேண்டுமெனும் வேட்கையும் பீறிட்டது. ம்; முரண்பாடுகளுக்குள் என்னை சிக்கித் தவிக்கவைத்து விட்டது, இதுவரை அவன் செய்த கை லீலைகள். நேரம் ஆகிக் கொண்டேயிருந்ததால் மனமின்றி தடவலை நிறுத்திவிட்டு எழுந்தேன். என் ஜட்டியை கக்கத்தில் இடுக்கிக் கொண்டேன். ஜாக்கெட்டும் பிராவும் முன்புறம் மூடாமல் விட்டிருந்த பால் குடங்களை தோளிலிருந்து தோள் முந்தானையால் முழுவதும் மூடி மறைத்து, கட்டுப்பெட்டி பத்தினி போல், பேருந்தில் திரும்ப ஏறினேன்.

அவன் அங்கு கைலி மாற்றிக்கொண்டிருந்தான். என் இருக்கை வரிசை அருகில் சென்றபோது “ இங்கு ஏன் நீங்கள் அமரக் கூடாது? இது அதிக வசதியாக இருக்கும்” என்றபடியே எனக்கு வழி விடுவதற்காக பக்கவாட்டில் திரும்பி அவன் இருக்கை வரிசையிலிருந்து என் வரிசையைக் கடக்க முற்பட்டு சற்று முன்புறம் நகர்ந்தான். ‘அவனருகில் அமர்ந்தால் என் கதி அதோ கதிதான்’ என்று கழிப்பறையில் நான் எடுத்த உறுதிப்பாடு என்னை எச்சரித்தது. உள்ளுறுதிக்குக் கட்டுப்பட முடிவெடுத்தேன். அதன்படி என் பையன் இருக்கையைத் தாண்டி என் இருக்கையில் அமர்வதற்காக நான் பக்கவாட்டில் திரும்புவதற்கும், அவன் தன் இருக்கை வரிசைக்கு எனக்கு வழி விட என்னை நோக்கி நகர்வதற்கும் சரியாக அமைய, என் பெருத்த பின்புறம் அவன் இடுப்புக்குக் கீழ் உரசியது. எதிர்பாராத இந்த வாய்ப்பை நழுவவிடாது அவன் என் பின்புறத்தில் அழுந்த அவன் உறுப்பு என் பின்புறத்தை ஆசையுடன் தொட்டது. கைலிக்குள் அவன் ஜட்டி அணிந்திருக்கவில்லை என்பதை நான் உணர்ந்தேன். நானும் ஜட்டியில்லாமல் இருப்பதை அவன் அந்தரங்கம் உணர்ந்துகொண்டது போல், என் பின்புற மேட்டை ஆடிக்கொண்டே ஆசையுடன் முத்தமிட்டது.

பருவம் வந்த நாள் முதலாகவே திரும்பத் திரும்ப “ ‘பஞ்சும் நெருப்பும்’, ‘ஆண்கள் ஆபத்தானவர்கள்’, ‘பெண் சுயக்கட்டுப்பாடு’ ‘முள்ளிலே சேலை பட்டாலும், சேலையில் முள் பட்டாலும் . . .’ “ என்று பல்லாயிரம் முறை மூளைச்சலவை செய்யப்பட்டு நாங்கள் வளர்வதால், ஆணின் ஸ்பரிசம் எதிர்பாராமல் ஏற்பட்டால் அச்சம்தான் பெண்ணிடம் அனிச்சையாக தோன்றுகிறது. அது கணவனேயானலும் எதிர்பாராதபோது அந்தரங்க இடம் தீண்டப்பட்டால் உண்டாகும் முதல் உணர்வு அச்சம்தான். ஆம்..., என்னையறியாமல் தோன்றிய அத்தகு அச்சத்தில் என் இருக்கை நோக்கி, என் பையனின் இருக்கையை அவசரமாகக் கடக்க முற்பட்டேன். பதட்டத்தில் தடுமாறி முன்புறம் என் இருக்கை நோக்கிக் கவிழ்ந்தேன். என்னை மேலும் விழாது தடுக்க அவன் என்னைப் பிடிக்க முற்பட்டபோது .. தற்செயலாக எது முன் எது பின் என்று தீர்மானிக்க முடியாதவாறு .. .. மின்னல் வேகத்தில் அரங்கேறியவை. .
- அவன் ஆண்மை என் பின்புற மேட்டிலிருந்து சறுக்கி பிளவில் பதிந்து முத்தமிட்டு குஷியில் தடிக்க ஆரம்பித்தது. துடிக்கவும் ஆரம்பித்தது. நன்கு சாய்ந்து விட்டதால் என் பின்புறம் வாகாகத் தூக்கிக்கொண்டுவிட அந்த பிளவை ஒட்டிய என் சொர்க்க வாசல் முனையிலும் அதன் துடிப்பை உணர முடிந்தது.
- நான் முற்றிலும் கவிழாமல் தடுக்க என் முன்புறம் நீண்ட அவன் கை என் முந்தானை இடைவெளியில் ஜாக்கெட் மூடாத என் கனியை இறுகப்பற்றியது. செல்லமாய் பிசைந்தது.
- என் வலது கை ஆதாரம் நாடி என் பையனின் இருக்கையைப் பற்றியபோது என் கக்கத்தில் இடுக்கியிருந்த என் ஜட்டி நழுவி விழுந்தது. இதை அப்போது நான் உணர்ந்திருக்கவில்லை. பிறகுதான் தெரிந்தது.

நான் சுதாரித்து நிமிரும்போது என் கையில் அவன் உறுப்பு பட்டது. அது விறைக்க ஆரம்பித்திருந்ததை அந்த படபடப்பிலும் உணர்ந்தேன். முந்தானை விலகி அப்பட்டமாக சற்று நேரம் வெளியில் தெரிந்த என் முன்புற அழகுகளை எவரேனும் பார்த்து விட்டார்களோ என்று பயந்து கொண்டே முந்தானையைப் போர்த்திக் கொண்டேன். அவசர அவசரமாக என் இருக்கைக்கு சென்று அமர்ந்தேன். மெள்ள கண்களை உயர்த்தியபோது என் பையன் சீட்டருகில் அவன் இன்னும் நின்றுகொண்டிருந்தான். அடுத்து நான் பார்த்த காட்சி.. . எனக்கு தூக்கிவாரிப்போட்டது. என் ஜட்டியை கைக்குட்டை போல் சுருட்டி வைத்துக் கொண்டு முகர்ந்து ரசித்தபடி நின்றிருந்தான். ஜட்டியைத் தவறவிட்டது அப்போதுதான் தெரிந்தது. அதிர்ந்தேன்.

அதிர்ச்சி, கிளர்ச்சி, அவமானம், பெருமிதம், கூச்சம் இவை அனைத்தும் கலந்த விநோத உணர்வை நீங்கள் என்றேனும் உணர்ந்ததுண்டா? எனக்குள் ஏற்பட்ட உணர்வை அவ்வாறுதான் விவரிக்க இயலும். அவற்றின் கலவை விகிதாசாரம் வேண்டுமானால் ஒவ்வொரு நொடிக்குள்ளும் ஆயிரம் முறை மாறியிருக்கும். கண்களால் அதைக் கொடுக்குமாறு கெஞ்சினேன். முடியாது எனத்தலை அசைத்தான். கையை நீட்டினேன். சட்டையைத் தூக்கி முன்புற கைலிமடிப்பில் என் ஜட்டியை சொருகினான். முடிந்தால் எடுத்துக்கொள் என்பதுபோல் பார்த்தான். எடுக்க முனைந்தபோது கால் உயர்த்தி எம்பினான். நான் அமர்ந்து கொண்டு கை நீட்டியதால் அவன் உறுப்புதான் என் கையில் பட்டது. தருணத்தைத் தவறவிடாது அதை என் கையில் பிடித்துக் கொடுத்தான். “ப்ளீஸ் ..ஒரே நிமிடம்” என்றான். இணங்கினால் ஜட்டியை தந்துவிடுவது போல் சைகை செய்தான். அவன் சைகை செய்தானா அல்லது நானாக நினைத்துக் கொண்டேனா?!!

“ . . . என் மகனின் இருக்கையை ஒட்டி என்னை நோக்கி சாய்வாகத்திரும்பி அவன் நின்றதால் பேருந்தின் முன்பக்கம் இருப்பவர்கள் பார்க்க நேர்ந்தாலும் அவன் முதுகுப்புறம்தான் தெரியும். பேருந்தில் எங்கள் பின்புறம் உள்ள இரு இருக்கை வரிசையிலும் யாருமில்லை. அமர்ந்திருக்கும் என் கை என்ன செய்கிறது என்று பார்க்க பிறருக்கு துளியும் வாய்ப்பில்லை. ஜட்டியை எப்படியாவது மீட்டெடுத்துக்கொள்ள வேண்டும் . .அதற்காக ஒரு நிமிடம் அவன் சொல்படி கேட்பதில் இழப்பெதுவுமில்லை. . “ காம வயப்படும்போது மனம்தான் என்ன ஒரு வேகத்தில் செயல்படுகிறது ---
நிலைமையை நொடியில் கணித்த நான் விருப்பமில்லாமல் செய்வது போல் அவன் கைலிக்குள் காத்திருந்த ஆண்மையை கைப்பிடித்தேன். பதமாக உருவ ஆரம்பித்தேன். “. . ம்.ம்.ம். .. ஒரு பெண்ணின் இன்பக் குழியில்ஆழ அகல உழக்கூடிய கலப்பைதான்; என் கணவரின் கலப்பையோடு ஒப்பிடும்போது நீளம், தடிமன் ஏறக்குறைய ஒத்துப்போகிறது; விறைப்பு மட்டும் அதிக உறுதியாக உள்ளதே.. . இரும்பைப் போல் ஒரு விறைப்பு; நீண்ட நேரம் இதே விறைப்பு இருந்தால் இவனிடம் படுக்கும் பெண்ணுக்கு யோகம்தான் . . “

சொர்க்கக் கலவிக்கேற்ற அந்த கலப்பையை ரசிக்கத் துவங்கிய எனக்கு வில்லனாக நடத்துனர் “எல்லாரும் ஏறியாச்சா?” என்று கேட்டபடி பேருந்து உள்ளே வரத் துவங்கினார். கையிலிருந்து விடுதலை செய்யவே மனமில்லாமல் அதை ஒருமுறை அழுந்தப் பிடித்து கையை எடுத்தேன். கண்ணை மூடி ரசித்துக்கொண்டிருந்த அவன் ஏமாற்றத்துடன் “நான் ஏறத்தயாராகத்தான் உள்ளேன். ஏற அனுமதிதான் இன்னும் இல்லை ” என்று முணுமுணுத்தபடி தன் கைலிக்குள் நீட்டிக்கொண்டிருந்ததை கையால் அழுத்திக்கொண்டு தன் இருக்கையில் சென்று அமர்ந்தான். என் தாபம் தடைப்பட்ட ஏமாற்றத்திலும் அவன் ஏக்கப்புலம்பல் எனக்குள் சிரிப்பை ஏற்படுத்தியது.

விளக்கு அணைக்கப்பட்டது. பேருந்து வேகம் பிடித்தது. “அவன் கையில் சிக்கிய என் ஜட்டி அவனிடம்தான் இன்னும் இருக்கிறது “ என்பது மீண்டும் திடீரென்று உறைத்தது. அவன் பக்கம் திரும்பாமலே அவனுக்கு மட்டும் கேட்குமாறு “அதைத் தா” எனக் கிசுகிசுத்தேன். புரிந்திருந்தும் “எதை?” என்றான் கேலியுடன். எப்படி அதை பகிரங்கமாகக் கூறுவது என வெட்கத்தில் சும்மா இருந்தேன். “இங்கு வந்து நீங்களே எடுத்துக்கொள்ளுங்கள்” என்று கொஞ்சலாகக் அழைத்தான். “ம்ஹூம். . அது மட்டும் முடியாது; வேறேதாவது சொல். இப்போது தயவு செய்து திருப்பிக்கொடு ” என்று கெஞ்சினேன். கனத்த மௌனம் நிலவியது இருவரிடமும்.

“சரி தருகிறேன்; சற்று நேரம் கழித்துத்தான் தருவேன். உங்கள் வாசனையை முழுதும் முகர்ந்தபின்; ஜட்டியில் உங்கள் இன்பஓட்டை உரசிய இடத்தை ருசித்தபின் ” என்று கூறிக்கொண்டே கையை நுழைத்து என் மடி மீது வைத்தான் “உங்கள் கணவர் உங்கள் குழியில் ஊறும் சாறை ருசிப்பாரா? அந்த இடத்தை சாப்பிடுவது பிடிக்குமா? (டஸ் ஹி லைக் டு டேஸ்ட் த ஜுஸ் இன் யுவர் ஹோள்? டஸ் ஹி லவ் டு ஈட் யுவர் புஸ்ஸி?) ” எனக் குழைந்துகொண்டே என் தொப்புளுக்கருகில் கையை சேலைமடிப்பு சொருகியிருந்த இடத்தருகே நுழைத்தான். அவன் பேச்சில் எனக்கு போதையேறியது. அந்த மயக்கத்தில் என்னையறியாது வயிற்றை உள்ளிழுத்து அவன் கைக்கு வழி தந்தேன்.

அடி வயிற்றில் பூனை முடியை சற்று நேரம் தடவிக் கொடுத்தான். நான் அமர்ந்து இருந்ததால் ஏற்ப்பட்ட வயிற்று மடிப்புக்களை வருடினான். குழந்தை பெற்று விட்டால் பெரும்பாலான பெண்களுக்கு சதை திரண்டு இடுப்பிலும், அமர்ந்திருக்கும் நிலையில் வயிற்றிலும் மடிப்புகள் ஏற்படும். குழந்தை பெற்ற பிறகு உன் அழகில் இதனால் ஒரு அம்சம் கூடிவிட்டது என்று கணவர் என்னிடம் கிறங்குவதுண்டு. “ம்ம்ம்.. . இந்த ஆண்களுக்கு மூடு வந்தால் பெண்ணிடம் எதைப் பார்த்தாலும் கிறக்கம்தான்” என்று நான் எண்ணிக் கொள்வதுண்டு. குழந்தை பிறப்புக்குப் பிறகு வயிற்றில் சதை போடாதிருக்க நான் செய்த உடற்பயிற்சிகள் அவருக்குத் தெரிய நியாயமில்லை. அதனால்தான் சதைமடிப்பு அளவாய் விழுந்து அவரைப் படுத்திக் கொண்டிருந்தது. கீழே ட்ரிம் செய்யப்பட்டிருந்த முடிக் காட்டின் எல்லையைத் தொட்டான். எல்லையோர முடியை விரல்களால் அளைந்தான். சுருட்டி மெள்ள இழுத்தான். மேல்புற எல்லையைத் தாண்டி அந்த சிறு காடு வளர்ந்திருந்த பீடபூமியையும், பீடபூமியின் குறுக்கே ஓடிய வாய்க்காலையும், வாய்க்காலின் முகத்துவாரத்து பள்ளத்தாக்கையும் அவன் கை சென்று சேர முடியவில்லை. இறுகக் கட்டியிருந்த பாவாடை பள்ளத்தாக்கில் வேட்டையைத் துவக்க அவனுக்குத் தடையாக இருந்தது. பாவாடையை அவிழ்ப்பதற்காக இடுப்பின் பக்கவாட்டிலிருந்த முடிச்சைத் தேடத் துவங்கினான்.

ஸ்வாரஸ்யமாக அவன் லீலைகளை ரசித்துக்கொண்டிருந்த நான் உஷாரானேன். பாவாடை நாடாவை அவிழ்த்துவிட்டால் பாவடையில் சொருகிய சேலைமடிப்பு கலைந்து மீண்டும் சரியாக கட்டுவது முடியாது. இனி வரும் நிறுத்தங்களில் எவரேனும் பேருந்தில் ஏறி பின் வரிசை இருக்கைக்கு வந்துவிட்டால் சேலையை சரி செய்வது நினைத்தும் பார்க்கமுடியாத விஷயமாகிவிடும். பேருந்திலிருந்து இறங்கும்போதோ, வீட்டுக்குள் நுழையும்போதோ சேலை கூளம் போலிருந்தால் பிறரை ஒருமாதிரி சந்தேகம் கொள்ள வைத்துவிடும். நேர்த்தியாக எப்போதும் உடை அணிவது என் கூடப்பிறந்த குணம். என் பெற்றோர் நிச்சயமாக என்னைத் துருவ ஆரம்பித்துவிடுவார்கள். இந்த சங்கடத்தைத் தவிர்க்க மாற்று எது எனத் தவித்தேன்.

வழியும் மனதில் பளிச்சிட்டது. என் குகையை அவன் அடைய ஒரு மாற்று வழி. என் கணவரின் ஆண்மை அடிக்கடி எட்டிப்பார்த்து, எவ்விஎவ்வி தேடித்தேடி, முடிவைக்காண இயலா ஏக்கத்தில், வெள்ளைக்கண்ணீர் பீறிச்சிந்தி, முகம் சுருங்கி வெளிவர வைத்த என் சுரங்க வழி என் ஐடியாவைப் பாராட்டி அதன் வாயிலில் சிறு பன்னீர் தெளித்தது; அவன் வரவை எதிர்பார்த்து ஏங்கத் துவங்கியது.

மனதில் பளிச்சிட்ட வழியை செயல்படுத்த, பாவாடை முடிச்சருகே மும்முரமாக இருந்த அவன் கையை விலக்கினேன். பாவாடைக்கடியிலிருந்த அவன் கையை பிடித்து நான் வெளியே இழுத்து விட்டதும், மிகவும் அந்தரங்கமான இடத்தைத் தொட முயல்வது எனக்குப் பிடிக்கவில்லையோ என நினைத்திருக்கவேண்டும். மேலே உயர்ந்து மாம்பழத்தை மீண்டும் கவனிக்க ஆரம்பித்தான். அவன் கை அசைவுகள் இடது கையால் அவன் சுய இன்பம் அநுபவிக்க ஆரம்பித்திருப்பதை உணர்த்தியது. அனுபவசாலியான எனக்கு பார்க்காமலே அதை ஊகிப்பதில் ஏதும் கஷ்டமில்லை. அதன் விஸ்வரூபத்தை கற்பனை செய்தேன். அவனைவிட பல வயது மூத்தவளான என்னால் அவனுக்கு இந்த அளவு அவதி ஏற்படுத்த முடிந்திருக்கிறதே என்று கர்வம் மேலிட்டது. கிளுகிளுப்பு கூடியது.

அவனுக்கு மாற்றுவழி தரும் திட்டத்தைச் செயல்படுத்த நான் காலைத்தூக்கி பாதம் சீட்டில் இருக்குமாறு காலை உயர்த்தி மடக்கி வைத்துக்கொண்டேன். பாதம் இருக்கையிலும் முழங்கால் மேலேயும் இருக்குமாறு காலை மடித்து அமர்ந்திருந்ததால் அவன் கை என் தொடைக்கும் மார்புக்கும் இடையே சிறைப்பட்டது. கையால் பிசைவதை நிறுத்தி “பிடிக்கலையா? இன்னும் சற்று நேரம் தயவு செய்யுங்கள்; என்னுடையது இன்னும் அடங்கவில்லை” எனக் கிசுகிசுத்தான்.

என் மாம்பழத்தைப் பிடித்திருந்த வலது கையை அசைக்காது வைத்துக் கொண்டு இடது கையால் தன் ஆண்மையைத் தானே உருவிக்கொள்ளும் வேலையைத் தொடர ஆரம்பித்தான். “ கற்பூரம் என்று நினைத்தால் சாம்பிராணியாக இருக்கிறானே” என்று சபித்தேன். “சாம்பிராணியாவது கற்பூரமாவது; எதையும் கொளுத்தும் விதமாக கொளுத்தினால் பற்றிக்கொள்ளும்” என்றது மனக்குரங்கு. “சாம்பிராணியாயிருப்பதும் நல்லதற்குத்தான்; இதை இத்துடன் முடிவுக்குக் கொண்டு வந்துவிடலாம்” என்று குரங்குக்கு பதில் அளித்திருக்கக் கூடிய மனச்சாட்சியை காமம் எங்கோ கடத்தி மறைத்து வைத்திருந்தது. மோகம் மட்டுமே மிஞ்சிய நிலையில் குரங்கின் சீண்டலால், ரோஷம்தான் வந்தது. திட்டமிட்டேன். என்மீதிருந்த அவன் கை உணரும் விதத்தில் என் கையால் சேலையின் மீது தொடையிடுக்கைத் தடவ ஆரம்பித்தேன். என் கை அசைவுகள் என் கிளர்ச்சி நிலையை அவனுக்கு உணர்த்தியிருக்க வேண்டும். என் எண்ணம் புரிந்ததுபோல் என் மார்புக்கும் தொடைக்கும் நடுவில் இருந்த அவன் கை வெளி வந்தது. கீழே இறங்கி இருக்கையின் மீதிருந்த என் பாதத்தில் கோலம் போடத்துவங்கியது. “அவன் சாம்பிராணியல்ல; ட்யூப் லைட்” என்று உள்ளூர ஒரு மகிழ்ச்சி. ஒரு வார்த்தை கூட பேசாமலே அவனை நான் இழுத்த இழுப்புக்கு இணங்கச் செய்தது இரட்டிப்பு மகிழ்ச்சி. கணவனிடம் கூட விருப்பங்களை வெளியிடத்தயங்கும் எனக்கு எதிர்பாராமல் இப்படி ஒரு வடிகால் கிடைத்ததில் முழு திருப்தி.

பாதத்தில் கோலம் போட்ட கை மெதுவாக உயரத்துவங்கியது.
“வரப்புயர நீர் உயரும் நீருயர நெல் உயரும்” என்பது போல் அவன் கை உயர கை உயர என் சேலையும் பாவாடையும் கூட்டணி அமைத்து காலில் முழங்கால் நோக்கி உற்சாகமாக உயர்ந்தன; என் காமவேட்கையும் உயர்ந்தது. அவன் உள்ளங்கை என் கீழ்க்காலை முன்புறமும் உட்புறமும் பக்கவாட்டிலும் அங்குலம் அங்குலமாக தடவி உயர்ந்து முழங்காலின் பின்புறம் அடைந்தபோது புறங்கை கீழ்த்தொடையில் உரசி என் கொதினிலையை உயர்த்தியது. கொழுத்திருக்கும் என் தொடை, பட்டும் படாமலுமான அந்த உரசலில், சிலிர்த்தது. இந்தப் புதிய அனுபவத்தில் முழு கவனமும் பதிய ஏதுவாக அவன் இடது கை இப்போது தன் வேலையை நிறுத்திவிட்டது. முழங்கால் முட்டில் தடவி கூச்சம் தந்தான். முழங்காலில் தொத்திக் கொண்டு நின்ற பாவாடையை கட்டை விரலால் சுண்டினான். பாலியெஸ்டர் என்பதால் முழங்கால் வரை உயர்ந்தபோதே, பாவாடையைக் கூட்டணியிலிருந்து கைகழுவிவிட்டு, சேலை என் இடுப்பில் தஞ்சமடைந்திருந்தது. பாவாடையும் இப்போது வழுவழு என்றிருக்கும் தொடையில் சறுக்குமரம் விளையாடி தொடை முழுவதையும் வெளிப்படுத்தி இடுப்பில் விழுந்தது. இதயம் எதையெதையோ எதிர்பார்த்துப் படபடத்தது.

இனி என்ன செய்தாலும் எனக்கு முழு சம்மதம் என்பது அவனுக்குப் புரிந்துவிட்ட நிலை. முழங்காலிலிருந்து தொடையைத் தடவிக்கொண்டே கீழே இறங்கியது அவன் கை. “பளிங்குக் கம்பம். . பளிங்கின் வழுவழுப்பும் உறுதியும் பட்டின் மென்மையும் சேர்ந்த இன்பக் கலவை.. (மார்பிள் பில்லர்..டிலைட்ஃபுல் அமால்கம் ஃப் மார்பிள் அண்ட் சில்க். ஸ்மூத், சாஃப்ட் அண்ட் ஃபர்ம்) “ உணர்ச்சிப்பெருக்கில் குளறியது அவன் குரல். கொழுத்திருந்த தொடைச் சதையின் மென்மையைத் தடவி ரசித்தான்; என்னை ரசிக்க வைத்தான். தொட்டுப் பார்த்தான்; திண்மையை அழுத்திப் பார்த்து சோதித்தான்; திருப்தியடைந்து பதமாகப் பிசைந்தான். உருண்டு திரண்டிருந்த சதைத் தூணை உள்ளங்கையால் சுற்றிவளைக்கப் பார்த்தான். தோல்வியுற்று வலம் வந்தான்; இடம் வந்தான்; முழுவதும் அளந்தான். முன்னமே அளந்த இடம் இது என்பதை மறந்து மீண்டும் அளந்தான்; மீண்டும் மீண்டும் அளந்தான்; சதையைக் கண்டு கண்டாகப் பிடித்துப் பார்த்தான். இடுப்பருகே பெரிதாகத் திரண்டு முழங்காலை நோக்கி செல்கையில் குறுகி இருக்கும் சதைத் திரளின் வடிவை விரல் நுனியால் வருடி ரசித்தான். தொடையும் இடுப்பும் சேரும் இடத்திற்கு மெள்ளத் தடவிக் கொண்டே வந்து, பின் விலகி, வந்து, பின் விலகி, என் துடிப்பை அதிகப்படுத்தினான். ஒரு வழியாக தடவல் ஊஞ்சலாடிய தன் கையை என் பீடபூமி எல்லைக்கருகே நிலை நிறுத்தினான்.

அங்கு குவிந்திருந்த துணியை ஒதுக்கி என் பீடபூமி எல்லையைத் தொட்டான். சிலிர்த்தேன். உணர்ச்சிக் களமாய் உப்பியிருந்த என் பீடபூமியிலிருந்த சிறுமுடியைக் கோதினான். கருமுடியை நீவி விட்டான்.
ஒரு பெண்ணின் புற அழகுகள் ஆணை ஈர்ப்பது போலவே ஆணின் புற அழகும் பெண்ணுக்குள் அதிர்வலைகள் ஏற்ப்படுத்துகின்றன. அகன்ற தோள், புடைத்துப் பரந்து நிற்கும் முதுகு, அடர்ந்த மீசை, கனத்த உதடுகள், உரமேறிய கை, கூரிய மூக்கு, தீட்ஷண்யம் மிகுந்த கண்கள், அகண்ட உள்ளங்கை, (உள்ளங்கையின் சொறசொறப்பும் உறுதியான பிடிப்பும் உணர முடியுமானால் அவையும்), நீண்ட கனமான விரல்கள், தொப்பையில்லா வயிறு, திரண்டிருக்கும் தொடை போன்றவை ( ஆணின் இடுப்புக்குக் கீழும் எங்கள் பார்வை செல்வதுண்டு. பல நேரங்களில் கணிக்க முடியாது ஏமாறுவதே வழக்கம்.) ஒரு பெண்ணின் ஒப்பீட்டுக்கு இலக்காகின்றன. கனவு சஞ்சாரத்துக்கு அவளை இட்டு செல்கின்றன. தனிமையில் ஒன்றோடு ஒன்றாகும் போதுதான், ஒளிந்திருக்கும் அழகும், உறவுத் திறனும் தெரிய வரும். கண் உணரும் புற அழகுகளே இரு பாலருக்கும் பொதுவான முதல் கிரியா ஊக்கிகள். கிரியை கனவிலா நனவிலா, சின்னஞ்சிறு தீண்டலா, சிருங்கார நோண்டலா, முழு அளவிலா என்பது அவரவர் சூழ்நிலை, மனநிலை, மச்சம் பொறுத்தது. பெரும்பாலோருக்குக் கனவில் மட்டுமே.

திண்டிவனம் வருமுன் என் கனிகளில் அவன் கை விளையாடியபோது முரட்டுத் தோல் போர்த்திய பரந்த அவன் உள்ளங்கை என்னைக் கவர்ந்திருந்தது. பேருந்து நிலையத்தில் அவன் நின்றிருந்த போதும், பேருந்துக்குள் வந்து நான் அமரும் போது ஏற்பட்ட நெருக்கமான நிலையிலும், அவன் ஆண்மை அழகின் பிற பரிமாணங்களையும் மதிப்பிட முடிந்தது. நெருக்கத்தில் உரசிக் குறுகுறுத்து சிலிர்க்க வைக்கும் மீசை இல்லை. முட்டை மதிப்பெண். பிற அம்சங்களில், என் மதிப்பீட்டில் முதல் வகுப்பில் தேறியிருந்தான். என் வழுவழு தொடையில் அவனின் மொறமொற கை அழுந்தி விளையாடிய விதம் “இவனை இத்துடன் தப்ப விட்டு விடாதே; தூண்டிலிடு; தாபத்தைத் தணித்துக் கொள் ” என என்னை உசுப்பியது.

பீடபூமியின் வடமேற்குப் பகுதியில் துவங்கிய அவன் ஆதிக்கம், முழு எல்லைக்கும் விரிவடைய வேண்டுமென்றால் கையை நீட்டி வளைத்து அவன் கஷ்டப்பட வேண்டியிருக்கும். ( என் பீடபூமியின் வலதுபுறத்து மேல் பகுதி எதிர் நின்று பார்ப்பவருக்கு வடமேற்குப் பகுதிதானே! ). உயர்ந்திருந்த தொடைக்கும் என் இடுப்புக்கும் இருந்த இடைவெளியின் வழியே அவன் என் பள்ளத்தாக்கிலும், பீடபூமியிலும் சுதந்திரமாய் திரிந்து விளையாடமுடியாது. நெய்யூறும் குகையினுள் புகுந்து தோண்டித்தோண்டி ஊற்றைப் பீறிட வைக்கவும் முடியாது. அவன்மேல் கரிசனம் பிறந்தது எனக்கு. ( “எங்களுக்கு காமம் என்பது சற்றும் கிடையாது; ஆணைத் திருப்திப்படுத்தவே படுக்கிறோம்”, என எங்களை ஏமாற்றிக் கொள்வதில் எங்களுக்கு ஒரு திருப்தி). முன்பே விடை பெற்றிருந்தாலும், முற்றிலும் அகலாதிருந்த நாணத்தை புலனும் மனமும் உணரா தூரத்துக்கு விரட்டியடித்தேன்.

ஒவ்வொரு பெண்ணும் வழக்கமாக செய்வதுதான். இச்சை எல்லை மீறும்போது ஆணுக்கு நாங்களே வழி ஏற்படுத்தித் தந்துவிடுகிறோம். உறவின் உச்ச அம்சமான குகைநுழைவுக்கு நாணம் விட்டு தொடைகளை விரித்தும், முன்விளையாட்டைத் துவக்க ஆண் எங்கள் ஜட்டியைக் கழட்டும் போது புட்டத்தை உயர்த்தியும் எங்கள் இசைவை வெளிக்காட்டிவிடுகிறோம். அதுதான் நடந்தது அப்போதும். நாணத்தை முழுதும் துறந்தேன். அவன் கையை என் முழங்கால் முட்டில் எடுத்து வைத்தேன். வெட்கம் என்பது துளியும் இல்லாமல் ஜன்னல் நோக்கி முழுதும் திரும்பி வலது கால் இருக்கையின் சாய்மானத்தை ஒட்டி இருக்குமாறு வைத்துக் கொண்டேன். என் முதுகு என் இருக்கையின் இடக்கைப் பிடியில். இடது தொடையை மறைத்தும் மறைக்காமலுமிருந்த சேலையை, பாவாடையுடன் சேர்த்து இடுப்பருகே உயர்த்தினேன். இடது காலைத் தூக்கிப் பரப்பி என் முன் இருக்கை சாய்மானத்தின் பின்புறத்தை தாரமாக்கி வைத்துக் கொண்டேன். திரும்பி அமரும்போது அவன் கையை விடவில்லை. ட்யூப் லைட் ஆஃப் ஆகி விட்டால் மறுபடி ஒருமுறை மல்லுகட்ட வேண்டியிருக்கும் எனும் எச்சரிக்கை உணர்வுதான் காரணம். இடுப்பில் குவிந்திருந்த சேலையையும் பாவாடையையும் சுருட்டி உயர்த்தி, சரிந்து கீழே வராதவாறு, தொப்புள் மட்டத்தில் திரட்டி வைத்தேன்.

கண்ணாடி அடைத்திருந்தும் மெலிதான காற்றோட்டம் இருந்தது; அந்தரங்கத்தில் புசுபுசுவென்று குறுகுறுப்பை ஏற்படுத்தியது. இதுவரை எப்போதும் அநுபவித்திராத புது உணர்வு. ம்ம்.ம். இன்று எல்லாமே புது அநுபவம்தான். அவன் கையை மெதுவே என் தொடைக்கும் கீழ்க்காலுக்கும் இடையிருந்த இடைவெளி நோக்கி உந்தினேன்; “மகனே! இனி உன் சமர்த்து” என எண்ணிக் கொண்டேன். கோடு போட்டால் ரோடு போடத் தெரியும் என அவன் நிரூபித்தான். நள்ளிரவு தாண்டிய அந்த நேரத்தில் கிடைத்த சுதந்திரத்தை ‘ ஆடி, ஆனந்தப் பள்ளு பாடி ‘ கொண்டாட ஆரம்பித்தான்.

கையை கீழிறக்கி இடைவெளியில் புகுந்து, தொடையும் புட்டமும் சேரும் இடத்தில் தயங்கி பரிசோதனைகளை ஆர்வமுடன் ஆரம்பித்தான். ஜன்னல் நோக்கி கால் விரித்து ஏறக்குறைய படுத்திருந்த நிலையில் நான் இருந்ததால், குழகுழப்புடன் இருந்த குகை வாயில்தான் அவன் விரலில் முதலில் பட்டது. விரல் நுனியில் அதை சுழற்றி எடுத்துக் கொண்ட நீண்டிருந்த என் வாய்க்காலின் மேலாக நெய்யை தடவிக்கொண்டே சென்றவன், சிக்கென என் பீடபூமியைக் கவ்வினான். முக்கோண பீடபூமி முழுதும் அவன் ஆதிக்கத்தில். வாய்க்காலுள் இறங்காது உப்பியிருந்த முக்கோண சதையைப் பதம் பார்த்தான். முடிக்கீற்றுக்களை தரம் பார்த்தான்.

உணர்ச்சி மேலீட்டால் வியர்த்திருந்த வாய்க்காலிலிருந்து காமவாசம் எழ ஆரம்பித்திருந்தது. ‘ இதேதடா வம்பாகி விடுமோ? ‘ என கண்களை மேலுயர்த்தி முன்புறம் நோட்டமிட்டேன். ஆழ்ந்த உறக்கம் போலும்; எவர் கவனமும் இங்கில்லை. பேருந்து ஓட்டத்தில் காற்று பெண்மையின் வாசத்தை பின்புறம் எடுத்து சென்றுவிடும் என்பது மனதில் பட்டது. காற்றுக்கு நன்றி கூறிக் கொண்டேன். பின்புறம் இருந்த அவனும் தன் சுவாசத்தில் என் வாசத்தை உணர்ந்திருக்க வேண்டும். கட்டை விரல் உயர்த்தி இதர நான்கு விரல்களையும் முக்கோண உப்பலிலும் வாய்க்காலிலும் அழுத்தினான். கையைப் பின்னுக்கு இழுத்தான். விரல்களில் திரட்டிய வாசத்தை முகர்ந்திருக்க வேண்டும். “ உங்கள் பெயர் சுகந்தாவா? நறுமணம் வீசுகிறீர்களே! “ என கொஞ்சிக் கொண்டே மீண்டும் கையை என் உப்பலில் படர விட்டான். ( “கிட்டத்தட்ட நெருங்கி விட்டாய். என் பெயர் மலர் விழி “ என நினைத்தேன்; அவனிடம் கூறவில்லை.)

கசிந்திருந்த நெய்யை விரலால் திரட்டி திரட்டி காமத்தில் அதுவரை வியர்த்திருந்த வாய்க்காலை நெய் வாய்க்காலாக்கினான். வாய்க்காலின் மீதாக அவன் இதற்காக நடத்திய நடை பயணம் அதனுள் வளர்ந்திருக்கும் என் உள்இதழ்களை விம்ம வைத்தது. எங்களைக் கண்டும் காணாமல் நடை பயில்கிறாயே எனத் துடிக்கத் துவங்கின. குடை நிழலிருந்த பருப்பு இன்ப நெய் மழையில் நானும் நனைவேன் என அடம் பிடித்தது; குடைக்குள்ளிருந்து சீறத் துவங்கியது; என் வளர்ச்சியைப் பார் என வளரத் துவங்கியது. வாய்க்காலின் வெளிப்பிளவும், உள் இதழ்களும், பருப்பின் மீதிருந்த குடையும் பருப்பும் “அவன் மீது முதல் உரிமை எனக்குத்தான்; எனக்குத்தான்” என போர்க்கோலம் பூண்டன. இந்த உள்நாட்டுப் போர் பற்றி எதுவும் அறியாமல் உள் இதழ்களைப் பிரிக்காமலேயே வாய்க்காலின் இரு ஓரங்களிலும் இறங்கி, நிறைந்திருந்த நெய்யில் நீந்திக் கொண்டிருந்தான். எனக்குள் சூடு ஏறிக் கொண்டேயிருந்தது. ‘என் இதழ்களைப் பிரியேண்டா. உள்ளிருக்கும் பருப்பு மொட்டை ருசியேண்டா’ என கத்தத் தோன்றியது.

ஒரு வழியாக வாய்க்காலின் ஓரத்திலிருந்து மேலேறி வாய்க்காலுள் கறுத்துப் பெருத்து வளர்ந்திருந்த இதழ்களைத் தொட்டான். ஒட்டிக் கொண்டிருந்த அந்த நீண்ட இதழ்களை மலர் போல் மென்மையாக விரித்தான். உட்புறத்தில் தடவிப் பார்த்தான். எண்ணை பிசுபிசுப்பு போன்று அங்கு ஊறியிருந்த தேனை சீராக இதழ்களில் பரப்பினான். பெண் வாசனை மிகுந்து நிறைவதை நானே ரசித்து முகர்ந்து கொண்டிருந்தேன். கிறங்க ஆரம்பித்தேன். நெய்யூறும் குகை வாயிலுக்கு சென்றான். விரலில் நெய் கொண்டு வந்தான். தேனுடன் நெய் கலந்தான். ஒவ்வொரு இதழையும் இரு விரல்களுக்கிடையில் பற்றித் தடவினான். இரு இதழ்களையும் சேர்த்து விரலால் பிடித்து உள்ளிருக்கும் பருப்பு மொட்டை மூச்சு திணறச் செய்தான். ஒட்டிக் கொண்ட இதழ்களைப் பிரித்து பருப்பு மொட்டை மூச்சு வாஙக விட்டான். ஜவ்வு மிட்டாய் போல் இழுத்துப் பார்த்து வேடிக்கை செய்தான். உணர்ச்சி மிகுதியில் தொண்டையெல்லம் காய்ந்து விட்டது எனக்கு. உதடுகளை நாவினால் ஈரப் படுத்திக் கொண்டேன். இதழ் விரிந்து மலர் போல் இருந்த இடம் தேன் நெய் வாசக் கலவையால் நிறைந்தது. தளும்பியது. என் கை விம்மும் கனிகளைப் பற்றி வருடி தேறுதல் செய்தது. விறைத்து நின்ற காம்புகளை நெருடியது.

இதழ்களின் ஊடே இயல்பாகவே பிங்க் கலரில் இருக்கும் என் பருப்பு மொட்டு அதன் குடையைக் கீறி வெளிவந்து ரத்தக் கொதிப்புடன் மேலும் சிவந்து துடிக்கத் துவங்கியது. இங்கே துடிப்பது எது என ஆர்வமுடன் ஸ்பாஞ்சு போல அதைத் தடவினான். மேலும் விறைத்து வளர்ந்தது. இவளிடம் எப்படி ஒரு குட்டி லிங்கம் என வியந்து ஒருமுறை விரலால் பக்தியுடன் சுற்றி வந்தான். தேனுடன் நெய் கலந்து அதன் பீடத்திலிருந்ததை விரலால் திரட்டி காப்பு செய்தான். குகை வாய் நெய்யால் நனைய நனைய அபிஷேகம் செய்தான். லயத்துடன் பாந்தமாக தட்டிப் பார்த்தான். தட்டத் தட்ட விறைப்பு கூடியது. என்னிடம் மூச்சிறைப்பு கூடியது. முற்றிய முழு கடலை போல என் பருப்பு மொட்டு வளர்ந்து விறைத்து பெருமிதத்துடன் நெய்யில் நனைந்து நின்றிருந்தது.

குகைவாயிலில் ஓய்வெடுத்து நின்றான். “ஓய்வெடுக்கட்டும் பாவம்” என நினைத்தபோது திடீரென்று விரல் நுனியால் ஆசன வாய்க்கும் குகை வாயிலுக்கும் இடையே உள்ள மெல்லிய பகுதியை வருடினான். அவ்வளவுதான். . மின்சாரம் தாக்கியது போல, உடல் முழுதும் தூக்கி வாரிப் போட, நிலை குலைந்தேன். “ஓஓஓஓஓ” என எழும்பிய குரலை மட்டுப்படுத்தி, அவன் கையை இறுக்கிப் பிடித்தேன். “ இது உணர்ச்சிமிகு (சென்சிடிவான) இடம்; கத்தி விட்டால் பொது இடத்தில் ரசாபாசம் ஆகி விடும் “ என்று புரிந்து கொண்டான். அரசு பேருந்து வாழ்க. அதன் சத்தம் என் குரலை அமுக்கியிருந்தது. மீண்டும் அவ்வாறு செய்யமாட்டேன் என எனக்கு உறுதி கொடுப்பது போல் என் கையைப் பற்றி அழுத்தம் கொடுத்தான். அவன் கை பிசுபிசுப்பு என் கையில் ஒட்டியது. நிம்மதியுடன் அவன் கையை விடுவித்தேன்.

குகைக்குள் ஒருவிரலால் கிரகப்பிரவேசம் செய்தான். இவ்வளவு நேர உணர்ச்சிப் போராட்டத்தால் வாயில் விரிந்து அவனை வரவேற்றது. சுற்றளவை விரலால் சுழற்றி அளந்தான். மற்றொரு விரலை ஜோடி சேர்த்தான். நீளம் எவ்வளவு என அளந்தான். "உள்ளே வெளியே'' ஆடத் துவங்கினான். கைதேர்ந்த ஓட்டுநர் முதல் கியரில் ஆரம்பித்து எப்போது கியர் மாற்றுகிறார் என்பதை நாம் உணராதவாறு மாற்றி நான்காவது கியருக்கு சென்று விடுவது போல் அவன் கைஆட்டம் வேகம் பெற்றிருந்தது. ஓவர்கியர் எனும் இதமான ஐந்தாவது கியருக்கு வெகு சீக்கிரம் மாறியிருந்தான். என் கீழ்ப்புறத்தை, சுகம் கூட்ட, பதமாக மெள்ள அசைக்கத் தொடங்கினேன். அவன் கட்டை விரல் என் பருப்பில் பதிந்திருந்தது. “தொட்டனைத்தூறும் மலர்க் கேணி” என வான் புகழ் வள்ளுவர் கூறியது தன்னைக்குறித்துத்தான் என தவறாகப் புரிந்து கொண்டது என் மலர்க் கேணி. அவன் நோண்ட நோண்ட நெய் இந்த மலரின் கேணியில் ஊறிக் கொண்டேயிருந்தது.

பேருந்து முன்பின் வரும் போக்குவரத்திற்கேற்றவாறு நகர்ந்து பக்கவாட்டு அசைவுகளையும், வேகத்தைக் கூட்டிக்குறைக்கும்போது முன்பின் அசைவுகளையும் தந்தது; சாலையின் சீரான படுக்கை நிலையில்லா தன்மை, பேருந்தின் அதிர்வு தாங்கியின் சக்தியை மீறி, மேல்கீழ் அசைவுகளைத் தந்து கொண்டிருந்தது. முன் வரையறைக்குட்படாத (ராண்டம்) இவ்வசைவுகள் அனைத்தும் என் அசைவுடனும் அவன் கை அசைவுடனும் சேர்ந்து இயற்பியலின் விதி சேர்க்கைப்படி முற்றிலும் விநோதமான புதிரசைவுகளை உருவாக்கின. சக தோழிகளுக்கு மட்டுமே, பெண்ணுடலில் அத்தகு அசைவுகளின் விளைவுகள் விரிவாக, எளிதாக, உணர்வு பூர்வமாக புரியும். வீட்டில் அத்தகு அசைவு எத்தகு எத்தனம் செய்தாலும் கிட்டாது. சாலையில் செல்லும் பேருந்தில் இருந்த நான் கடலின்றி மிதந்தேன்; வானின்றி பறந்தேன். உடலெங்கும் இறுகியது; இளகியது. காது மடலும் கண்ணும் சிவந்தது. விரலை வளைத்து விரல் நுனியால் உட்புறம் வருடினான். ஓய்வெடுத்தான்.

மீண்டும் நெய் சொட்டும் கையால் வாய்க்காலை ஈரப்படுத்தினான். விவரிக்க விவரிக்க இது வளர்ந்து கொண்டே போகும். எது முன் எது பின் என்பதிலும் ஒரு வரைமுறையில்லாத விளையாட்டு அது. நாவல் எழுத எனக்கு சக்தியில்லை. அவன் செயல்களை ஒரு சில வார்த்தைகளில் குறிப்புணர்த்த - என் முக்கோண சதை பீடபூமியிலும், முடியிலும், வாய்க்காலிலும், இதழ்களிலும், பருப்பிலும், குகையிலும், குகையுள் குன்று மணிப் பரப்பிலும் -
அலைந்தான்; அளைந்தான்; ஆராய்ந்தான்; பீராய்ந்தான்; கலைத்தான்; களைத்தான்; எழுந்தான்; விழுந்தான்; பிடித்தான்; பிளந்தான்; கலந்தான்; சுண்டினான்; நோண்டினான்; தோண்டினான்; ரசித்தான்; ருசித்தான்; சேர்த்தான்; பிரித்தான்; நீந்தினான்; ஏந்தினான்; தட்டினான்; கொட்டினான்; . . . தான். . . தான். . . தான். . .;
என்னுள் நெய்யூற நெய்யூற என்னை அனலிடை வெண்ணையாக உருக்கிக் கொண்டிருந்தான்.

சொதசொத என்றிருந்த என் குகையுள் இரு விரற்கடை தூரத்தில் குன்றுமணிஅளவு உப்பியிருந்த இடத்தை விரலால் வருடிக்கொண்டு,
“உஙகள் அந்தரங்கத்தை முத்தமிட ஆசையாய் உள்ளது. என் சீட்டருகில் வாருங்கள்” என்று காமம் சொட்டும் குரலில் குழைந்தான். நீண்டு நெடிந்த விளையாட்டுக்கள், என் உணர்ச்சி மணியில் அப்போது நிகழ்ந்து கொண்டிருந்த அவனின் வருடல் செயல்மேன்மை, இந்த வார்த்தைக் குழைவு எல்லாம் கூட்டுவிளைவாக என்னைத் திடீரென்று உச்சத்தில் தூக்கி விசிறியது. கண் இருட்டியது. உடலெங்கும் மின்னல் வெட்டியது. உதடுகளை மடித்துக் கடித்து முனகல் செய்யாமல் தடுத்துக் கொண்டேன். குகை நில நடுக்கம் கண்டது போல் விரிந்து சுருங்கி, விரிந்து சுருங்கி, அதிர்ந்து, கலங்கி ஆவென வாய் பிளந்தது. அதில் ஊற்று வெள்ளம் பீறிட்டுப் பிரவகித்தது. . எப்போதும் ஊறும் நெய்யல்ல அது; உச்சத்தில் மட்டுமே பீய்ச்சி வரும் காமநீர்; தனித்துவமான வாடை கொண்டது; பிசுபிசுப்பு குறைந்து நீர்த்துவம் அதிகம் உள்ளது; பெண்ணுயிரை ஒரு கணம் இறப்பித்து, மீண்டும் பிறப்பிப்பது. முற்றிலும் விநோதமான குகை அசைவுகளும், உடல் அசைவுகளும் என் உச்சத்தை அவனுக்கு உணர்த்தியிருக்க வேண்டும். பீறிட்ட வெள்ளத்தைக் கை குவித்து ஏந்தினான். காமநீர் பிரவாகம் அவன் கை அணையை நிரப்பி வழிந்து, என் கீழ்த்தொடையைக் குளிப்பாட்டியது. புட்டத்து வாயும் இளஞ்சூடான நீரை உணர்ந்தது. உறிஞ்சிக் குடிக்க முடியாத வாயருகே பாய்ந்து என்ன பயன் என்று காமநீர் கீழிறங்கி பாவாடையை நனைத்தது. பாவாடையில் ஊறிக் கசிந்து பின் சேலையை ஈரமாக்கியது. இனி வாழ்நாளில் சுரப்பதற்கு என் காம சுரப்பியில் எதுவுமே மிச்சமிருக்காதோ என்று அஞ்சுமளவுக்கு ஆவேசத்துடன் பீய்ச்சியடித்த வெள்ளப்பெருக்கு இருக்கையும் நனைத்தது.

அதுநாள் வரையிலான என் எட்டு வருட இல்லற வாழ்க்கையில் கணவருடன் முழு உறவில் பலநூறு முறை ஈடுபட்டிருப்பேன். “வாழ்வின் பயனைத் துய்த்து விட்டோம். உயிரை இக்கணமே விட்டு விடலாம் “ எனத் தோன்றவைக்கும், காமநீர் பீறிடும் வெகு உச்சனிலையை, சில முறையே அனுபவித்து இருக்கிறேன். எழுந்து ஓடி அவனைக் கட்டிப்பிடித்து அவன் அங்கமெங்கும் முத்தமிடவேண்டும் என்ற வெறி என்னை நிறைத்தது. நல்லவேளை ஏதோ ஒரு அமானுஷ்ய சக்தி கட்டுமீறாமல் என்னைக் காத்துவிட்டது. தொடைகளை சிவந்து போகுமளவுக்கு ஒன்றோடொன்று இறுக்கிக்கொண்டு, என்னை சுவாசப்படுத்திக் கொள்ள முடியாது, இன்ப அவதியில் அமர்ந்திருந்தேன். சூடான, சீர் குலைந்த, பெருமூச்சு தணியும் அறிகுறி இல்லை. அவன் தன் கையைக் குழித்து உள்ளங்கையில் நிரம்பியிருந்த என் காமநீரை கோவில் தீர்த்தம் போல் கவனத்துடன் ஏந்தி பின்புறம் எடுத்துச் சென்றான்.

நிலை குலைந்திருந்த அந்த வேளையில் இன்பப் பயணத்தில் இது ஒரு இடைவேளைதான் என்பதை நான் உணர்ந்திருக்கவில்லை.

“அப்படியே சற்று நேரம் அமர்ந்திருங்கள்” என்றான். “உங்கள் காம சாறில் என் கோல் குஷியாய்க் குளித்துக்கொண்டிருக்கிறது (மை ராட் இஸ் பேத்திங் இன் யுவர் ஜூஸ் க்ளீபுல்லி)” என்ற அவன் குரலில் காமம் கொப்பளித்தது. அவன் முகத்தை, என் இருக்கையின் பின்புறம் பதித்து, எனக்கு மட்டும் கேட்கும்படி அவன் கோலைப் பலவாறாக விவரித்துக் கொஞ்சி, பொருள் பொதிந்தும் பொதியாமலும் ஏதேதோ உளறினான். புரிந்தது பாதியும், புரியாதது பாதியுமாக, இவ்வுலகுக்கு முழுதும் மீளாத நிலை எனக்கு. அவன் கோலை உருவும் அசைவுகள் என் இருக்கையின் பின்புறத்தில் பதிவானது. உருவினான்..உருவினான்.. உருவிக்கொண்டேயிருந்தான். செய்நன்றி மறவாதிருக்க, அவன் விருப்பத்துக்கு மதிப்புக் கொடுத்து, என் நிலையை மாற்றாது அமர்ந்திருந்தேன்.

இடுப்பருகே குவித்திருந்த சேலையுடனும், முன்புறம் திறந்திருந்த ஜாக்கெட்டுடனும், அவிழ்த்து விடப்பட்ட பிராவுடனும், கிட்டத்தட்ட அம்மணமாய், கால்களை விரித்து, ஜன்னலுக்கு என் குகையைக் காட்டியபடி, அவன் அசைவுகளை கணித்தபடி, மனத்திரையில் அவன் செயலைப் படமாக ஓட்டியபடி, அமர்ந்திருந்தேன். உடையிலும், அங்கங்களிலும், பரவி ஒட்டிக்கொண்டிருந்த நெய்யை, என்னையறியாமல் விரல்களால் வழித்துத் திரட்டி, கீழேயிருந்த உதடுகளிலும், பருப்பிலும், ஒளிந்திருக்கும் குன்றுமணிப் பரப்பிலும், தடவித் தட்டிக்கொடுத்தேன். அவன் உருவலுக்குப் போட்டி ஜதி சேர்ப்பதுபோல் நாட்டியமாடத் துவங்கின, என் விரல்கள். என் காம சுரப்பிகள் ஏற்கனவே ஓவர்டைம் வேலை செய்திருந்ததால், துளித்துளியாய் சுரந்தது. அம்மாதிரி சுரத்தலும் புதிதுதான்; அதுவரை, நான் துய்த்திராத ஒரு இன்பநிலை.

போதிய வெளிச்சமில்லாததும், என் முன்னிருக்கை மறைப்பும், மிக வசதியாக அமைந்தது. பேருந்தின் முன்புறம் உள்ள நடத்துநரோ, பிற பயணிகளோ எங்கள் பக்கம் பார்த்திருந்தால் கூட, என் தலை ஜன்னல் நோக்கி திரும்பியிருப்பதை மட்டுமே கவனித்திருப்பர். உணர்ச்சிக்களமான என் முகத்தையோ, அதில் பூத்து நிற்கும் வியர்வையையோ பார்க்க, பூனையின் கண்களை, நல்லவேளை, அவர்கள் பெற்றிருக்கவில்லை. வழக்கம் போல் சாய்ந்தமராமல், ஜன்னலை நோக்கி வசதிக்குறைவாக. இடது கைப்பிடியில் சாய்ந்து, முதுகுக்கு முழு சாய்மானம் இல்லாமல் அவதிப்படுவது போல் இருக்கிறாரோ என ஊகத்துடன் கூடிய கரிசனம் வேண்டுமானால் தோன்றியிருக்கும். கிட்டத்தட்ட அம்மணமான என் கோலத்தை அவர்களால் ஊகிக்கக் கூட முடியாது. ”இந்த இருட்டில் என்னத்தை அப்படி வேடிக்கை பார்க்கிறாள்? பைத்தியக்காரி!” என்றுதான் நினைத்திருப்பர். “அவர்கள்தான் பைத்தியக்காரர்கள்! இருட்டில் எந்த வேடிக்கையை வயதுக்கு வந்த எவரும் அனுபவிக்கவேண்டுமோ, அந்த வேடிக்கையை முற்றும் முழுவதுமாக அனுபவித்துக் கொண்டிருக்கிறேன்” என்பது அவர்களுக்குத் தெரிந்திராது.

பின்புறமிருந்து சீர், தளை எனற கட்டுப்பாடில்லாமல் வந்து கொண்டிருந்த பெருமூச்சு, ஒரு பெரும்பெருமூச்சுடன் திடீரென்று நின்றது. “கைகளை முன்சீட்டில் வைத்து, நேராக அமருங்கள், சீக்கிரம்” என்றான், கரகரத்த குரலில். மந்திரத்தால் கட்டுண்டதுபோல், கால்களைக் கீழே இறக்கி, கைகளை முன்புற சீட்டில் வைக்கத் தூக்கினேன். அடுத்த கணம் அவன் வலது கை முன்புறம் வந்தது. காற்று வாங்கிக் கொண்டிருந்த என் வலது கனியை அவன் கையில் வழிந்து கொண்டிருந்த கஞ்சியில் மூழ்கடித்தான். என் கலசம், காம்பு என அனைத்தும் கஞ்சித் தொட்டியில் முக்கியெடுத்தது போன்று ஆனது. ‘இவ்வளவு எப்படி இவனிடம்?’ என வியந்தேன்.

வியப்பில் மூழ்கிய அடுத்த கணம், அவன் இடது கை என் மகனின் இருக்கைக்கும், என் இருக்கைக்கும் இடையிலான இடைவெளியில் புகுந்து, வழிய வழிய கஞ்சியை கொண்டு வந்து, இடது கலசத்தில் அபிஷேகம் ஆரம்பித்தது. எனக்கு அதிர்ச்சியில் மயக்கமே வந்துவிடும் போல் ஆனது. இந்தப் பயணம் ஆரம்பித்ததிலிருந்து, அவன் வலது கை மட்டுமே என்னை ஆக்கிரமித்திருந்தது. இப்போதோ, என் மலைகளில் இரட்டை முரசு கொட்டத் துவங்கினான். ஒரு துளியும் வீணாகாதவாறு, மலையிலிருந்து வயிறு நோக்கி இறங்குவதைத் திரட்டித் திரட்டி, கலசங்களில் தடவித்தடவிப் பிசைந்தான். பிசையும்போது, கையிலிருந்து பிதுங்கி வழுக்கும் சதை கோளங்களைத் தன் கையுள் அடக்கப் பெரும்பாடு பட்டான். அந்தப் பிதுங்கலும், வழுக்கலும். . . அம்மம்மா ..குகை உள்ளேயும், முக்கோண பீடபூமியிலும் கணவரின் கஞ்சியை அதுவரை உணர்ந்திருக்கிறேன். இம்மாதிரி கலச அபிஷேகம் அவர் அதுவரை என்றும் செய்ததில்லை.

எண்ணெய் தேய்த்துக் குளிக்கும்போது, இதுபோன்ற உணர்வை ரசித்து, சற்று நேரம் பிசைந்து, என்னை மறப்பதுண்டு. ஆனால், எண்ணையைவிட பிசுபிசுப்பு மிகுந்த கஞ்சியும், என் கையின் மென்மைக்குப் பதிலாக அவன் கையின் முரட்டுத்தோலும் சேர்ந்து, ஆண் ஸ்பரிசமின்றி வாழ, நினைப்பது கூட, பெரும் மடமை என உணர்த்தியது. “ விறைத்த காம்புகள் பிய்த்துக் கொண்டு, கலசத்தை விட்டுப் பறந்து சென்று விடுமோ!” என்று அஞ்சுமளவுக்கு அப்படி ஒரு துடிப்பு, விறைப்பு! காம்பு வட்டங்கள் திரை கொண்டு, நிறம் கூடி, சிறு சிறு மொட்டுக்கள் பூத்து, உருமாறி, உணர்ச்சிப் பிழம்பாகின. கொழகொழ மாலிஷ் செய்த கைகள் என் திரண்டிருந்த கனிகளின் பக்கவாட்டில் வழுக்கும் போது அக்குளின் சதை மடிப்புக்களில் தஞ்சம் புகுந்தன; அக்குள் முடியை அளைந்து சதைமடிப்புக்களில் கொழகொழப்புடன் கூச்சமூட்டி, என்கொந்தளிப்பை மென்மேலும் தூண்டின.

கலசங்களில் அவன் பிசையப் பிசைய, பிசினின் நீர்த்தன்மை காற்றிலே கலந்து, சிறிது சிறிதாக திரவக்கோந்து நிலைக்கு வந்து கொண்டிருந்தது. சதைக்கோளங்களும், அவன் கையிலிருந்து பிதுங்கி ஓடி அடம் பிடித்ததை நிறுத்திக் கொண்டு, அவன் கைகளில் அடங்கி ஒடுங்கிக் குழையத் துவங்கின. களிமண்ணைக் குழைத்து குடம் செய்யும் ஒரு குயவன் போல, குழைத்துக் குழைத்து, அவன் என் கலசங்களைத் தடவத் தடவ, இன்ப மின்னல் அடுத்தடுத்து என்னைத் தாக்கியது.

குபுக் என, என் அந்தரங்கத்தில், நெய் கொப்பளித்தது. மீண்டும் மீண்டும்..மீண்டும் ஊற்றெடுத்தது. அவனிடம் எப்படி இவ்வளவு கஞ்சி என்று வியந்தது போய், நேரடி தொடுதல் இல்லாமலே, என்னிடம் இவ்வளவு நெய் பொங்குகிறதே என்று களிப்படைந்தேன். இந்த சுரப்பிகளை ‘ஓவர்டைம் வேலை பார்த்துக் களைத்து விட்டன’ என்று சற்றுமுன் நினைத்தது எத்துணை மடமை! தொடைகளை இறுக்கிக் கொண்டேன். பாவடை மீண்டும் ஈரமாகி சேலையையும் நனைக்கும் என்பதில் சந்தேகமில்லை.

வெண்கஞ்சி பிசினாகி, கோந்தாகி, பாலாடை போல் கலசங்களில் ஆங்காங்கே திட்டுத்திட்டாக தங்கியது. தன் கையை சுத்தம் செய்வதற்காக, கையில் ஒட்டியிருந்ததை, கலசங்களில் அழுத்தித் தடவினான். முத்தாய்ப்பாக என் உதடுகளின் மீது விரல்களை வைத்து, உள்ளங்கைகளை கன்னங்களில் அழுத்தித் தடவி, சுத்தம் செய்து கொண்டான். கன்னத்தை செல்லமாக கிள்ளிச் சென்றான். அமில நெடி போல் நாசியில் உணர்ந்தேன். உதட்டின் பிசுபிசுப்பைப் போக்க நாவால் ஈரம் செய்தேன். சிறு புளிப்பு. புறங்கையால் உதடுகளைத் துடைத்தேன்.

“இவ்வளவு எப்படி அவனிடம் என்று?” எனக்கு இன்றும் ஆச்சரியம்தான். அவன் உறுப்பு என் கையில் பட்டபோது கணித்திருந்தேன்; என் கணவருடையதும், அவனுடையதும் அளவில் ஏறத்தாழ ஒன்று, என்று. ஆனால் வெண் திரவம் மட்டும் எப்படி அந்த அளவு? நான் அவனிடம் சோதிக்கத் தவறிய குண்டுமணிகள் அடங்கிய பை அளவைப் பொறுத்தா? மணமாகாதிருக்கும் போது சுய இன்பமும் அனுபவிக்காது இருந்தால் திரண்டு விடுமா? இளைஞன் என்பதாலா? திருமணமான புதிதில், இளங்கணவரின் வெள்ளப்பெருக்கை, குகை உள்ளேயே உணர்ந்ததால், அதன் அளவு தெரியாமல் போய் விட்டது. அதன் பிறகு, என் பீடபூமியில் தடவி ரசிக்க அவர் பொழிந்தது, எப்படியும் இந்த அளவுக்கு இருக்காது. சுரக்க சுரக்க கறந்ததால் அவரிடம் குறைந்திருந்ததா? விடை என் நெருங்கிய தோழிகளிடமும் கிடைக்கவில்லை.

“இன்றிரவை மறக்கமாட்டேன்; கோடி நன்றி. “ என்று குளிர்ந்தான். “நானல்லவா உனக்கு பல்லாயிரம் கோடி நன்றி கூறவேண்டும், என் இனிய வாத்து மடையா!” என்று நினைத்துக் கொண்டேன். வழக்கம் போல் மௌனம் காத்தேன்.

தன் இருக்கையை சாய்த்து அவன் அமர்வது கேட்டது. நானும் முன்புற இருக்கையைப் பற்றியிருந்த கைகளை இறக்கி, நன்றாக சாய்ந்து அமர்ந்தேன். கீழ் முதுகில் உறுத்தலுடன் சற்று வலி. இடது இருக்கை கைப்பிடியில் நீண்ட நேரம் முதுகை சாய்த்து உட்கார்ந்திருந்தது, இப்போதுதான் மனதுக்கு உறைத்தது. ஈரத்தையும் பிசுபிசுப்பையும் என அந்தரங்க உறுப்புக்கள் அனைத்திலும் உணர்ந்தேன்.

‘நன்றாக காயட்டும்; பிறகு பிரா, ஜாக்கெட் போட்டுக் கொள்ளலாம்’, என தொடையில் சரணடைந்திருந்த முந்தானையை யதாஸ்தானமான இடது தோளில் போட்டேன். இடுப்பில் குவிந்திருந்த சேலையை பாவாடையுடன் கீழே இறக்கி விட்டேன். மனம் முழுதும் நிறைவு.

பேரின்பம் (Bliss) எனப்படும் நிலை - தன் வயமிழந்த, கலப்படமில்லாத, முழுமையான, ஆதி அந்தமில்லாத இன்பநிலை - வெகு சில முறையே, அதுவும் கணவருடன் சுதந்திரமான முழு உடலுறவுக்குப் பின், நான் துய்த்த இன்பநிலை - அப்பயணத்தில் எனக்குக் கை கூடியது. ‘தகுந்தவன் ஒருவன் கையே போதும்; அது கைகூட’, என உணர்த்தியது.

கவியரசர் பாடல்திறனின் மீது மிகுந்த பற்றும் மரியாதையும் கொண்டவள்தான் நான். எனினும் அவரின் “எத்தனை கிண்ணத்தில் இருந்தாலும் மது அத்தனையும் சுவை ஒன்றாகும்” எனும் வரியில் பொருட்குற்றமுளது என சாடத் துணிகிறேன். மதுவைப் பற்றிய உண்மை நிலை நான் அறியேன். அவ்வரியின் உட்பொருள் பற்றியே வேறுபடுகிறேன். அவர் பெண்பால் குறித்துப் பாடினார். ‘இருபாலுக்குமே அவர் கூறியது பொருந்தாது’ என்பது அடியவளின் அநுபவம். ஒரு கிண்ணமே வெவ்வேறு நேரத்தில் வெவ்வேறு சுவையைத் தர வல்லது. இதில் நேரம் என்பது நொடி. நிமிடம், .. என அனைத்து வடிவையும் கொள்ளும். பற்பல கிண்ணங்களும், பற்பல நேரங்களில், பற்பல சுவை தரும் வல்லமை கொண்டதால், சுவைகளின் எண்ணிக்கை அந்தமில்லாதது. என் இல்லற வாழ்க்கை நேரடி அநுபவம், நெருங்கிய தோழியர் மற்றும் உறவுப் பெண்கள் பகிர்ந்தவை, இந்தப் பயணத்தில் நான் பெற்ற அநுபவம், எனப் பற்பல சான்றுகள் என்னை உந்துவதாலேயே கவியரசர் கருத்துக்கு மாறுபடத் துணிகிறேன். ஆம், அன்று அவனால் நான் அருந்திய மது சுவையில் அமுதத்தை ஒத்தது; ஆழ்ந்த போதையைத் தந்தது; அதற்கு முன்னும் பின்னும் சுவைத்ததுடன், ஒன்றாகாத தனித்துவ சுவை அது.

“கை மட்டுமே இப்படி இன்பம் தந்தது எப்படி?!!!” பலமுறை வியந்திருக்கிறேன். தளத்திலுள்ள தோழர்களுக்கும் தோழிகளுக்கும் கூட நம்புவதற்குக் கஷ்டமாக இருக்கலாம். இதை என் நெருங்கிய தோழியர் இருவரிடம் விவாதித்துமிருக்கிறேன். மனித மரபணுவியல் சார்ந்தும், மனோதத்துவ ரீதியாகவும், அவர்கள் தந்த விளக்கங்கள் முழுத்திருப்தி தரவில்லை.

இருவரின் கூற்றிலும் “அன்னியன் என்பதாலேயே என் மகிழ்வை மிகைப்பட நான் உணர்ந்தேன்” எனும் பகுதி எனக்கு உடன்பாடில்லை. அதுவும் ஒரு காரணமாக இருக்கலாம்; அது மட்டுமே முழுக்காரணியல்ல. என் உடலில், அன்று ஏற்பட்ட ரசாயன நிகழ்வுகளும் அவற்றின் தீவிரமும், அதற்கான வெளிப்படை சான்று. உள்ளத்து உணர்வுக்கு எவ்வாறு சான்று காட்ட முடியும்?

தட்டச்சு எனக்கு பயிற்சியில்லாதது. தமிழ் மென்பொருள் என்பது இந்த தளத்திற்கு வந்தபின்தான், இணையதளத்திலிருந்து இறக்கப்பட்டு, என் கணிணியில் பதிக்கப்பட்டது. விசைப்பலகையில் எதைத் தட்டினால் எந்த எழுத்து வரும் என்பது புரிந்ததே பெரிய விஷயம். இதுவரை கோர்வையாய் கடிதம் கூட எழுதியதில்லை. தொலைபேசி எளிதாய்க் கிடைக்கும் இக்காலத்தில், சுற்றம் மற்றும் நட்புடன் உரையாடல் தமிழ்தான், தினசரி பரிச்சயம். ஏதோ ஒரு முனைப்பில், என்னை எழுதத் தூண்டியது அந்த நிகழ்வின் தாக்கமே; அந்தத் தாக்கத்தின் தீவிரமே. நான் எழுத்தில் வடித்தது, அநுபவத்தின் சாரத்தைக் கோடிட்டுத்தான் வெளிப்படுத்தியிருக்கும். முழுதும் வெளிப்படுத்த மொழி ஊடகத்தால் இயலுமா என்பது பெரும் சந்தேகமே; தமிழ் மொழியாலேயே கூட.
(அகந்தையால் கூறவில்லை. தமிழை நான் வெறியோடு நேசிப்பவள். என் மொழியறிவு வரம்பு சின்னஞ்சிறு எல்லையுடையது என்பதும் உணர்ந்தவள் )

பக்தி போலத்தான் காமமும், காதலும். “கண்டவர் விண்டிலர்; விண்டவர் கண்டிலர்.” எனவே உச்சம் கண்ட தள உறுப்பினர்கள், அவரவர் உச்சத்தோடு, நான் அன்று துய்த்த இன்பத்தை ஒப்பிட்டுக் கொள்ளுங்கள். அது ஒன்றே என் அன்றைய நிலையை விளக்க வல்லது.

“கண்ணொடு கண் நோக்கின் வாய்ச்சொற்கள் என்ன பயனுமில”; “வாய்ச்சொற்கள் மட்டுமல்ல, எழுதுகோல் சொற்களும் என்ன பயனுமில”. அதுவும் குழியொடு கை தோண்டின் மொழி ஊடகம் முற்றிலும் பயனில.

பேருந்து, விக்கிரவாண்டி தாண்டி, சென்னை திருச்சி நெடுஞ்சாலையிலிருந்து பிரிந்து, தஞ்சை நோக்கி செல்லும் சாலையில் விரைந்துகொண்டிருந்தது.

திடீரென்று ஒரு கூக்குரல் என்னை உலுக்கியது. அரண்டு கண் விழித்தேன். “எத்தனை முறை கூப்பிடுவது? காதென்ன செவிடாய்யா? கண்மண் தெரியாமலா தூங்குவார்கள்? அணைக்கரைதானே டிக்கட் எடுத்தே! இறங்குய்யா” என்று கண்டக்டர் பின் இருக்கை வாலிபனிடம் சத்தம் போட்டுக்கொண்டிருந்தார். பேருந்தின் பின்புற இருக்கை விளக்கு போடப்பட்டிருந்தது. அவன் அலங்க மலங்க விழித்தபடி “ஸாரி ஸாரி” என நடத்துனரிடம் மன்றாடியபடி பதறி இறங்கினான். அந்தப் பதட்டத்திலும், அவர் பின்னே செல்லுமுன், என்னை ஒரு நொடி திரும்பிப் பார்த்து, உதடுகளைக் குவித்து காற்றில் முத்தம் தந்தான். இறங்கிச் சென்றான். பேருந்து கதவைப் படீரென்று அறைந்து சாத்தினார், நடத்துனர். விளக்கு அணைக்கப்பட்டது.

அப்போதுதான் உறைத்தது - என் சேலைத்தலைப்பு சற்றே விலகியிருப்பதும், பிசுபிசுப்பு காய்ந்தபின் பிரா, ஜாக்கெட் போட்டுக்கொள்ளலாம் என்று நினைத்திருந்த நான் அசதியில் அப்படியே தூங்கிப்போய்விட்டேன் என்பதும். “நடத்துனர் ஒருவேளை பார்த்திருப்பாரோ என் அலங்கோலத்தை” என்று கூச்சம் எழுந்தது. ‘பின் இருக்கை வாலிபனை எழுப்ப கோபமாக வந்த அவர் வேறு எங்கும் கவனம் செலுத்த வாய்ப்பில்லை; விலகியிருந்த முந்தானை இடைவெளியில் எட்டி பார்த்துக் கொண்டிருந்த என் காமக்கோளங்களைப் பார்த்திருக்கமாட்டார்’ என்று என்னை தேறுதல் செய்து கொண்டேன் . இடையில், பேருந்து நின்றிருக்கக் கூடிய இடங்களில், எவரும் ஏறாமலோ, அல்லது ஏறிய எவரும் பின் இருக்கைகளுக்கு வராமலோ இருந்தது, என் பேரதிர்ஷ்டம் என்றே கூற வேண்டும்.

என் கனிகள்மீது அவன் தடவிச்சென்ற கஞ்சி நன்கு காய்ந்து, பசை போன்று ஒட்டியிருந்தது. அசையும்போது அங்கங்கே கவ்வியது. அவன் தடவிச் சென்றிருந்த கஞ்சி, அக்குள், மேல் தோள் எனப் பல இடத்திலும், பரந்து காய்ந்திருந்தது. முதல் வேலையாக பிரா, ஜாக்கெட் ஹ¤க்குகளை மாட்டிக்கொண்டேன். கஞ்சித் திட்டுக்கள், பிராவிலும் ஒட்டிக் காய்ந்திருந்ததால், மொமொறப்புடன் கலசத்தில் உரசி ஒருவித இன்பவேதனை எழுந்தது. பாவாடையில் சொருகியிருந்த சேலை மடிப்பு, சற்றே கலைந்திருந்தது. சரி செய்து, நீவி விட்டேன். முந்தானையை இழுத்துப் போர்த்தினேன்.

வெள்ளம் போல் பெருகிய காம நீர், அவன் கை ஏந்திச்சென்றது போக, துடைக்கப் படாமலும், வழக்கமாக சிறு ஒழுக்கு ஏற்பட்டால்கூட சற்று நேரத்தில் கழுவப்படும் இடம் கழுவப்படாமலும், காற்றில் காய்ந்து இருந்ததால், சொர்க்கவாசலின் கதவுகள் ஒட்டிக்கொண்டது போல் ஒரு வினோத உணர்வு. முடிகள் ஒன்றோடொன்று ஒட்டி, சிக்கி, சிறுசிறு கற்றைகளாக பீடபூமியில் ஒட்டிகொண்டிருந்தன. புடவையை மேலே தூக்கி, அவற்றை மெள்ளக் கோதி, சரி செய்ய முனைந்தேன். முக்கோண சதையில் தாறு மாறாக ஒட்டிக்கொண்டு சதையை இழுத்து வலி ஏற்படுத்தியது. இப்போதைக்கு, இப்படியே விட்டு விடுவோம், என்று சேலையைக் கீழிறக்கி சரி செய்து கொண்டேன்.

என் ஜட்டியை அவன் எடுத்துப்போய் விட்டது திடீரென உறைத்தது. “அதை வைத்துக்கொண்டு அவன் என்ன செய்வான்” என்று நினைத்த போது நாணம் கலந்த முறுவல் எழுந்தது. “நல்ல வேளை. அவன் இடையிலேயே இறங்கி விட்டான். கும்பகோணம் வரை வந்து, அவனையொத்த வயதுடைய என் தம்பிக்கோ, எங்களை அறிந்த பிறருக்கோ பரிச்சயமானவனாக இருந்திருந்தால், என் நிலை என்னாகியிருக்கும்? சே..சே. . காம வயப்பட்டால் இதையெல்லாம் முன்பே யோசிக்கத் தோன்றுவதில்லையே” என்று நொந்து கொண்டேன். ‘ நல்லதாக முடியும் எதுவும் நல்லதே ‘ என ஆறுதலும் எழுந்தது. கண் அயர்ந்தது தெரியவில்லை.

என் தம்பி, “என்ன இப்படி தூக்கம்?” என்று என் தோளை உலுக்கிய போதுதான், கும்பகோணம் வந்துவிட்டது தெரிந்தது. என் கணவர், பேருந்து எண் போன்ற விவரங்களைத், தொலைபேசியில் தெரிவித்திருக்கிறார். பேருந்து நின்று, நான் இறங்காதது கண்டு, தேடிக்கொண்டு பேருந்துக்குள் வந்துவிட்டான். தூக்கம் முற்றும் கலையாத தன் சை மருமகனை கொஞ்சிக்கொண்டே தூக்கிக் கொண்டான். நான் இருக்கையின் மேலே வைத்திருந்த பயணப்பையை எடுக்கக் கையை உயர்த்தினேன். உறைந்திருந்த வெண்கஞ்சியால் சிக்குண்டு, அக்குள்சதையுடன் ஒட்டிக்கொண்டிருந்த அக்குள்முடி சுரீர் என்று கவ்வி இழுத்தது. “ஆ..ஆ..ஆ” என்று முனகினேன். என் தம்பி “என்னக்கா?” எனப் பதறினான். எப்படி சொல்வேன் காரணத்தை? “ஒன்றுமில்லை. நீண்ட நேரம் அசையாது அமர்ந்திருந்ததால் கை மரத்துவிட்டது” என சமாளித்தேன்.

பேருந்திலிருந்து இறங்கத் துவங்கினேன். முக்கோண சதையில் முடி கவ்வி இழுத்து இன்ப வேதனை தந்தது. தொடையோடு தொடை உரசும்போதும் புது வேதனை. நடையே மாறியிருப்பதை உணர முடிந்தது. என் தம்பி எதுவும் கேட்கவில்லை. அக்காவுக்கு காலும் மரத்துப் போயிருக்கவேண்டும் என்று நினைத்திருப்பான். முடிந்த அளவுக்கு இயல்பாகத் தோன்ற போராடினேன்.

அதிகாலை நேரம் என்பதால் ஆள் நடமாட்டம் அதிகமில்லை. வெளிச்சமும் அதிகமில்லை. பேருந்து நிலையத்திலிருந்து வெளி வரும்போது, தம்பி “கன்னத்தில் என்னக்கா வெள்ளைத் திட்டு?” எனக் கேட்டதும், பகீர் என்றது. மங்கிய வெளிச்சத்தில் அவன் கண்ணில் அப்போதுதான் பட்டிருக்க வேண்டும்.

தற்காப்பு உணர்வு பீறிடும்போது பொய்யும் புரட்டும் “உடுக்கை இழந்தவன் கை போல இடுக்கண் களைய” எங்கிருந்தோ ஓடி வருகின்றன. “வீட்டை விட்டு கிளம்பும் அவசரத்தில் முகப்பவுடர் சீராகத் தடவவில்லை போல் இருக்கிறது. வியர்வையில் காய்ந்து திட்டாகியிருக்கும்” என சமாளித்தேன். “ஒரு நிமிடம் இரு” எனக் கூறி. சாலை ஓரத்திற்கு சென்று, பயணப்பையில், பயண வழியில் பயன்படுத்தக் கொண்டு வந்திருந்த குடிநீர் புட்டியைத் திறந்து, நீர் எடுத்து முகத்தைக் கழுவினேன். முகம் துடைத்து கைப்பையிலிருந்து பொட்டெடுத்து வைத்துக் கொண்டேன். பிறகுதான் மூச்சு வந்தது. ‘ இன்னும் எதிலெல்லாம் மாட்டிக் கொள்ளப் போகிறோமோ ‘ எனும் பயம் எழுந்தது. “நம் வீட்டிற்குத்தானே செல்கிறோம்; எனக்குப் பார்க்கவிருக்கும் பெண் வீட்டிற்கு இப்போது செல்லவில்லையே; எதற்கு இந்த அவசர மேக் அப்?” என தம்பி கிண்டல் செய்தான். குற்றத்தால் குறுகுறுக்கும் நெஞ்சை மறைத்து சிரித்தேன். கவனத்தைக் குவித்து, வீட்டார் நலம் விசாரிக்கத் தொடங்கினேன்.

ஆட்டோவில் வீட்டை அடைந்ததும், அனைவரும், “ ஏன் இப்படி விழிகள் சிவந்து, களைப்பாகத் தெரிகிறாய்? உடல் நலமில்லையா?” என்று கவலையுடன் விசாரித்தனர். “ “பின்வரிசை இருக்கை பெருந்தொல்லை; பேருந்தின் ஓட்டுநர் வேறு சரியாக ஓட்டவில்லை; சரிவர தூங்கவில்லை; அதுதான் களைப்பு.” என்று கூறி சமாளித்தேன்.

“பின்வரிசை இருக்கை பேரின்பம். ஒரு மன்மதன் என் அந்தரங்க அங்கங்களில் தன் கையையும் விரல்களையும் ஓட்டியதில் சொர்க்கம் வரை பயணித்துத் திரும்பி பின் கும்பகோணம் வந்தேன். சொர்க்கம் சென்ற பயணம், நீண்டுகொண்டே சென்றதால் தூங்கவில்லை. அதுதான் களைப்பு” என்பதையா கூறமுடியும்?

‘ சேலைவரை ஊறியிருந்த காமநீர். காய்ந்த போது, பின்புற சேலையின் வெளிப்புறத்தில் திட்டுதிட்டாய் தடயங்களை ஏற்படுத்தியிருக்கக்கூடும்.’ அதைத் தாய் கண்டு விட்டால் வெட்கக்கேடாகிவிடும் என்று அஞ்சினேன். “குளித்தால் சரியாகிவிடும்” என்று சொல்லிக்கொண்டே, மாற்றுத்துணி எடுத்துக் கொண்டு, குளியலறைக்குள் விரைந்தேன். உடைகளைக் களைந்து நீரில் நனைத்தேன். தடயங்கள் நீங்கக் கசக்கி, சலவைப் பொடியில் ஊற வைத்தேன். நீரை மொண்டு குளிக்க ஆரம்பித்தேன்.

தண்ணீர் பட்டதும் அங்கங்களில் காய்ந்திருந்த கஞ்சி மற்றும் நெய் மீண்டும் குழ குழப்பாகியது. சோப்பைக் குழைத்துத் தடவும்போது கலசங்களிலும், பள்ளத்தாக்கிலும் ஒரு விநோத கலவை உருவானது. என் உணர்வுகளைத் தூண்டியது. நேற்றிரவு அவன் கை செய்த வேலைகளை செய்ய, என் கைகளுக்கு வேலை நியமனம் தந்தேன். “அவன் கைகள் செய்த வேலைக்கு உன் ஜட்டியை சம்பளமாக அவன் எடுத்துக்கொண்டு சென்றுவிட்டான். எங்களுக்கு என்ன தருவாய்?” என்று என் கைகள் கேலி செய்வது போலிருந்தது. வெட்கத்துடன், “அவன் கைகளுக்கு நீங்கள் கால் தூசி கூட பெற மாட்டீர்கள். இருப்பினும், சென்னை திரும்பியதும் என்னவரின் ண்மையை உங்களிடம் தருகிறேன்? என்ன செய்ய வேண்டுமோ, செய்து கொள்ளுங்கள். வாழ் நாள் முழுதும் அதற்கு பள்ளி எழுச்சி நீங்கள்தானே கொஞ்சிப் பாடுகிறீர்கள்! ” என்று நினைத்துக் கொண்டேன்.

“எவ்வளவு நேரமடி குளிப்பாய்? என்னவாச்சு உனக்கு? என் பேரன் குளித்து சாப்பிட வேண்டாமா? சின்ன தொந்திக்கு பசிக்கிறதாம்”, என்று பேரனைக் கொஞ்சிக் கொண்டு, என் அம்மா குரல் கொடுத்தாள். சுய இன்பத்திலிருந்து மீண்டு சுய நிலைக்கு வந்தேன். அவசர அவசரமாக அங்கங்களை சுரண்டித் தேய்த்து, முடி சிக்கல்களை எடுத்து, குளியல் முடித்து, ஆடை அணிந்தேன். பிரா அணியும்போது கவனித்தேன். கலசங்கள் சிவந்து கன்றி இருந்தன. “நல்லவேளை பிறந்த வீட்டுக்கு வரும்போது இது நடந்தது; இன்னும் இரண்டு நாளில் சென்னை திரும்பு முன் குறைந்து விடும்; இரவு படுக்கு முன் எண்ணெய் தடவிக் கொண்டால் சீக்கிரம் இந்த சிவப்பு மறைந்து விடும்” என நினைத்துக் கொண்டேன்.

“உடலில் ஏற்பட்ட பதிவுகள் ஓரிறு நாளில் மறைந்து விடும்; உள்ளத்தில் நிகழ்ந்த பதிவுகள் மறைந்து விடுமா?” என கேலி செய்தது என் மனம். ம், அது போலவே, இன்னும் என் மனதில், அன்று நிகழ்ந்த பதிவுகள் மறையவில்லை. அப்பிராணி போல் குளியலறையிலிருந்து வெளியே வந்தேன். தம்பிக்குப் பார்க்கவிருக்கும் பெண்ணைப் பற்றிய விவரங்களை விசாரிக்கத் தொடங்கினேன். அப்பாவின் பதில்களில் கவனம் முழுதும் படியவில்லை.

ஆழ்மனதில் “பேருந்து பயணம் இத்தனை சுகமா?!!!” என்னும் பிரமிப்பு நங்கூரம் பாய்ச்சியிருந்தது