மாத்தூர் மாமி எங்களுக்குத் தூரத்து உறவு. உறவுமுறைப்படி அவளோட புருஷன் எனக்கு மாமா முறை ஆகணும். மாத்தூர் அவர்கள் குடியிருந்த ஊர்.
வேறு சில மாமிகளும் எனக்கு இருந்ததால் இந்த மாமியைக் குறிப்பிடுவதற்காக அவளது ஊர்ப் பெயரையும் சேர்த்து மாத்தூர் மாமி என்று சொல்வோம்.
நாங்கள் சிட்டியில் குடியிருந்தோம். மாமியின் ஊர், மாத்தூர், சிட்டியில் இருந்து 75 கிலோமீட்டர் தள்ளி இருந்தது.
தூரத்து உறவுதான் என்பதால் அவர்களுடன் எங்களுக்கு நெருங்கிய உறவு இல்லை.
எப்போதாவது கல்யாணம், காட்சி என்று நல்லது கெட்டதின்போது பார்த்து நலம் விசாரித்துக்கொள்வதோடு சரி.
இருந்தாலும் மாமி எங்களிடம் மிகவும் பிரியமாக இருந்தாள்.
எங்களை விசேஷங்களில் பார்க்கும்போதெல்லாம் “ஒரு தடவை வீட்டுக்கு வாங்க” என்று அழைப்பாள்.
சும்மா உபசாரத்திற்கு அழைக்காமல் மனமுவந்தே அழைப்பாள்.
ஒரு முறை கோடை விடுமுறையின்போது “யார் வீட்டுக்குப் போவது?” என்று பேசிக்கிட்டிருந்தபோது, வழக்கமாகப் போகும் இடத்திற்குப் போகாமல் இந்த முறை வித்தியாசமாக எங்கேயாவது போவோம் என்று பேசிக்கிட்டிருந்தோம்.
அப்போது எங்க அம்மா ஒரு யோசனை சொன்னாங்க.
பேசாமல் மாத்தூர் மாமியின் வீட்டுக்குப் போனால் என்ன, ரொம்ப நாளா நம்மை கூப்பிட்டிருக்காளே என்பதுதான் அந்த யோசனை.
அந்த யோசனையை முழு மனதோடு ஏத்துக்க முடியலை. அவங்க எங்களுக்குத் தூரத்து உறவுதானே என்பதால் எழுந்த தயக்கம்.
இருந்தாலும் போய்த்தான் பார்ப்போமே என்று முடிவெடுத்தோம்.
கோடை விடுமுறையைக் கழிப்பதற்கு மாத்தூர் வருகிறோம் என்று கடிதம் எழுதிப் போட்டோம்.
மாமியின் வீட்டில் தொலைபேசி கிடையாது. உடனே பதில் கடிதம் வந்தது.
“அதுக்கென்ன, தாராளமா வாங்க” என்று மாமி பதில் எழுதியிருந்தாள்.
இந்த இடத்தில் மாமியைப் பற்றிக் கொஞ்சம் சொல்ல வேண்டும்.
நல்லா, மூக்கும் முழியுமா இருப்பாள் மாமி. மாமாவைவிட வயதில் இளையவள்.
அவளுக்கும் மாமாவுக்கும் இடையே பத்து வயசு வித்தியாசம்.
அவளுக்கு ஒரே ஒரு பெண் குழந்தை.
மாமியின் பெண் என்னைவிட வயதில் மூத்தவள். எனவே நான் அவளை திருமணம் செய்துகொள்ள வாய்ப்பில்லை.
மாமியையும் அவளது பெண்ணையும் பக்கத்தில் பக்கத்தில் நிறுத்தி வைத்துப் பார்த்தால் இரண்டு பேரும் அம்மா – பெண் போல இருக்க மாட்டார்கள்.
ஏதோ அக்கா தங்கச்சி போலதான் இருப்பார்கள். அந்த அளவுக்கு மாமி இளமையாக இருப்பாள்.
கோடை விடுமுறைக்காக முதல் முறையாக மாத்தூர் மாமி வீட்டுக்குப் போயிருந்தோம் முதல் முறையாக.
நானும் என் அம்மாவும்தான் போயிருந்தோம். பஸ்ஸிலிருந்து மாத்தூரில் இறங்கியவுடன் மாமி வீட்டுக்கு வழியை நாலு பேரிடம் விசாரித்து, சென்றடைந்தோம்.
மாமி வீட்டுக் கதவைத் தட்டியவுடன் திறந்தது வேறு யாரும் அல்ல, மாமியேதான்.
“வாங்க வாங்க, இப்பதான் எங்க வீட்டுக்கு வர்றதுக்கு வழி தெரிஞ்சுதா?” என்று வாய் நிறைய எங்களை வரவேற்றாள்.
மாமி அன்னிக்கு மஞ்சல் பூசிக் குளித்திருந்தாள் போல. மிகவும் அழகாக இருந்தாள். என் கண்ணே பட்டுவிடும் போலிருந்தது.
மாமிக்கு திருஷ்டி சுற்றிப் போட வேண்டும் என்று நினைத்துக்கொண்டேன். வாய்விட்டு வெளியே சொல்லவில்லை.
ஒரு பாய் விரித்து எங்களை உட்காரச் சொன்னாள். “என்ன சாப்பிடுறீங்க, டீயா காப்பியா?” என்று கேட்டுக்கொண்டே சமையல் அறைக்குப் போய் காப்பி போட்டுக் கொண்டுவந்து எங்களிடம் கொடுத்தாள்.
மிகவும் அருமையான காப்பி. ருசித்துக் குடித்தேன். குடித்து முடித்ததும் இன்னொரு கப் சாப்பிட வேண்டும் போலிருந்தது.
மாமியும் எங்களுடனே பாயில் அமர்ந்துகொண்டாள். எல்லோரது நலனையும் விசாரித்தாள்.
என் பக்கம் திரும்பி, “என்னப்பா எப்படி இருக்கே?” என்று கேட்டாள். “நல்லா இருக்கேன் மாமி” என்று சொன்னேன்.
“எந்த கிளாஸ் படிக்கிறே?” என்று கேட்டாள். சொன்னேன்.
“நல்லாப் படிக்கணும் என்ன?” என்று சொல்லிவிட்டு என் தோளில் கை போட்டு என்னை அணைத்துக்கொண்டாள்.
அவள் காட்டிய அன்பில் நான் தடுமாறிப் போனேன்.
அப்போது நான் சின்னப் பையந்தான் என்பதால் மாமியின் அணைப்பு எனக்குக் கூச்சமாக இருந்தது. அவ்வளவுதான். மற்றபடி மாமி மீது கிளர்ச்சி ஏதும் ஏற்படவில்லை.
கொஞ்ச நேரம் கழித்து மாமி தன் அணைப்பிலிருந்து என்னை விடுவித்தாள்.
மாமி என்னை அணைத்துக்கொண்டது எனக்குக் கூச்சமாக இருந்ததுதான். ஆனால் அவள் என்னிடம் காட்டிய பிரியமும் வாஞ்சையும் எனக்குப் பிடித்திருந்தது.
உள்ளே இருந்த தன் பெண்ணைக் கூப்பிட்டு எங்களுக்கு அறிமுகப்படுத்தி வைத்தாள். “இது உஷா. என்னோட ஒரே பொண்ணு”.
உஷா மாமி அளவுக்கு இல்லாவிட்டாலும் ஓரளவுக்கு அழகாக இருந்தாள்.
அவள் என்னைவிட வயதில் மூத்தவள் என்பதால் அவளை அக்கா என்று அழைத்தேன்.
அவள் மட்டும் என்னைவிட வயதில் சிறியவளாக இருந்தால் அவள் எனக்கு முறைப்பெண் ஆக வேண்டும். வயதில் பெரியவள் என்பதால் “அக்கா” ஆகிவிட்டாள்!
மாமி எங்களை மிகவும் நன்றாகக் கவனித்துக்கொண்டாள். வகைவகையாக ஆக்கிப்போட்டாள்.
ஆட்டுக் கறி, கோழிக் கறி, மீன், முட்டை என்று விதம்விதமாகச் சமைத்தாள்.
மிகவும் வாஞ்சையுடன் அவற்றை எங்களுக்குப் பரிமாறினாள். அவள் உபசரிப்பில் நாங்கள் தடுமாறிப்போனோம்.
அதற்குல் நாங்கள் வந்து மூன்று நாட்கள் ஆகிவிட்டது. என்னதான் இருந்தாலும் விருந்தும் மருந்தும் மூன்று நாளைக்குத்தானே.
அதனால் மூணாவது நாள் சாயந்திரம் அம்மா மெதுவாக “அப்ப மீனாட்சி, நாங்க நாளைக்குக் கிளம்பறோம்” என்று ஆரம்பிச்சாங்க.
“எங்கே கிளம்பறீங்க?”ன்னு மாமி கேட்டாள். “வேறே எங்கே? எங்க வீட்டுக்குத்தான். வந்து மூணு நாள் ஆயிடுச்சே” என்று சொன்னாங்க.
“நல்ல கதையா இருக்கே. வந்து மூணு நாள் கூட ஆகலே. அதுக்குள்ளே ஊருக்குப் போறேன்னு சொல்றீங்களே. இருங்க. ஒரு பத்து நாள் இருந்துட்டுப் போகலாம்” என்றாள் மாமி.
“இல்லே மீனாட்சி. வீட்டிலே எனக்கு நிறைய வேலை இருக்கு. அவர் வேறே என்னைத் தேடுவார்” என்று அம்மா சொன்னாங்க.
“சரிக்கா. நீ ஊருக்குப் போ. இவன் இங்கே இருக்கட்டும்”ன்னு மாமி சொன்னாள்.
“நீ தனியா இருப்பியாடா?” என்று அம்மா கேட்டாங்க என்னைப் பார்த்து.
“இல்லேம்மா. நானும் உன்கூட ஊருக்கு வர்றேன்” என்றேன்.
உடனே மாமி “ஏண்டா நீயும் பறக்கிறே. ஏன் எங்களை உனக்குப் பிடிக்கலையா?” என்று கேட்டாள். “இல்லே” என்று பதில் சொன்னேன்.
அம்மா மட்டும் தனியா ஊருக்குப் போனாங்க. நான் பத்து நாள் மாமி வீட்டில் தங்கினேன்.
மறு நாள் குளிக்கப் போனேன். மாமி “நான் வந்து உடம்பு தேச்சு விடட்டுமா” என்று கேட்டாள்.
மாமி அப்படிக் கேட்டவுடன் எனக்குக் கூச்சமாக இருந்தது. “வேண்டாம் மாமி. நானே தேச்சுக் குளிப்பேன்” என்றேன்.
“பரவாயில்லைடா. நான் வந்து தேச்சு விடறேன்” என்றாள்.
இருவரும் கிணற்றடிக்குப் போனோம். மாமி பக்கெட்டில் இருந்த தண்ணீரை மக்கால் மொண்டு என் தலையில் ஊற்றினாள்.
உடல் முழுவதும் நனைந்ததும் சோப்பை எடுத்து என் உடலுக்கு சோப்பு போட்டாள். கழுத்து, மார்பு, வயிறு, முதுகு, தொடை, முழங்கால் என்று எல்லா இடங்களுக்கும் சோப்பு போட்டவள் என் இடுப்பில் ஜட்டி இருந்ததைப் பார்த்தாள்.
“ஏம்ப்பா ஜட்டி போட்டுக்கிட்டு இருக்கே? அதைக் கழட்டிடுப்பா” என்று சொன்னாள்.
“அது இருக்கட்டும் மாமி” என்றேன். “அது இருந்தா உன் குஞ்சுக்கும் சூத்துக்கும் எப்படிப்பா சோப்பு போடறது?” என்று கேட்டாள்.
“நீங்க போன பிறகு ஜட்டியை கழட்டி அந்த இடங்களுக்கு நான் சோப்பு போட்டுக்கிறேன்” என்றேன்.
“ஏம்ப்பா கூச்சமா இருக்குதா?” என்று கேட்டுக்கொண்டே என் ஜட்டியைக் கழற்றிவிட்டாள்.
என் குஞ்சுக்கும் சூத்துக்கும் சோப்பு போட்டாள்.
உடல் முழுவதும் சோப்பு போட்ட பிறகு எல்லா இடங்களையும் தன் கையால் அழுத்தித் தேய்த்தாள்.
பிறகு தண்ணீரை மொண்டு என் உடலில் ஊற்றினாள்.
வீட்டில் என் அம்மா கூட இப்படிக் குளிப்பாட்டியதில்லை என்னை. அப்படி ஆசை ஆசையாக என்னைக் குளிப்பாட்டினாள்.
இப்படி அவள் என்னைக் குளிப்பாட்டுவது பத்து நாட்களும் நடந்தது.
குளித்து முடித்த பிறகு டவலை எடுத்து என்னைத் துவட்டினாள்.
கொஞ்சம் கூட உடலில் ஈரம் இல்லாதபடி நன்றாகத் துவட்டினாள்.
என்னைக் குளிப்பாட்டுவதில் மாமி காட்டிய பிரியம் எனக்கு பிடித்திருந்தது. அதே நேரம் மிகவும் கூச்சமாகவும் இருந்தது.
வீட்டில் தண்ணீர் வசதி இருந்தாலும் மாமி ஆத்துக்குப் போய்தான் துணிகளைத் துவைத்து வந்தாள்.
ஒரு நாள் அப்படி ஆத்துக்குப் போகும்போது மாமி என்னைக் கூப்பிட்டாள். “நீயும் வாயேம்பா. துணி துவைச்சிக்கிட்டு வரலாம்” என்று கூப்பிட்டாள்.
“நீ துணி துவைச்சிக்கிட்டு இருப்பே. எனக்குப் போரடிக்குமே. அதனால் நான் வரலை மாமி” என்றேன்.
“அட சும்மா வாப்பா. எங்க ஊர் ஆத்தைப் பாக்கலாம். நான் துணி துவைச்சிக்கிட்டு இருக்கும்போது நீ ஏதாவது வேடிக்கை பாத்துக்கிட்டிரு” என்றாள்.
சரி என்று மாமியுடன் ஆத்துக்குப் போனேன். மாமி வீட்டில் இருந்து ஆறு பத்து நிமிஷம் நடக்கும் தூரத்தில் இருந்தது.
நாங்கள் இருவரும் அங்கே போனபோது நான்கைந்து பெண்கள் துணி துவைத்துக்கொண்டிருந்தார்கள்.
நான்கைந்து பெண்கள் குளித்துக்கொண்டிருந்தார்கள்.
மாமி துணி துவைப்பதற்காக ஒரு கல்லைத் தேர்ந்தெடுத்து இன்னொரு கல்லின் மீது உட்கார்ந்துகொண்டாள்.
நான் உட்கார்வதற்கு பக்கத்தில் இருந்த இன்னொரு கல்லைக் காட்டினாள். நான் அதில் உட்கார்ந்துகொண்டேன்.
மாமியுடன் அங்கிருந்த பெண்களில் சிலர் பேசினர்.
“ஏண்டி இவளே, இது பொம்பளைங்க குளிக்கிற இடமாச்சே. இங்கே போய் ஆம்பளைப் பையனைக் கூட்டிக்கிட்டு வந்திருக்கியே” என்று மாமியைப் பார்த்து ஒருத்தி கேட்டாள்.
அதற்கு மாமி “இவன் சின்னப் பையந்தானே. பெரிய ஆம்பளை இல்லியே. அதான் கூட்டியாந்தேன். இவன் உன்னைப் பாக்கிறதால உன் அழகு குறைஞ்சிடுமா?” என்று கேட்டாள்.
உடனே அந்தப் பொம்பளை வாயை மூடிக்கொண்டுவிட்டாள்.
நான்கைந்து பெண்கள் குளித்துக்கொண்டிருந்தனர். அதுவும் எப்படி? உடம்பில் பொட்டுத் துணி இல்லாமல் அம்மணமாகக் குளித்துக்கொண்டிருந்தார்கள்.
அவர்களைப் பார்ப்பதற்கு எனக்குக் கூச்சமாக இருந்தது.
அவர்களில் ஒருத்திக்கு பூசணிக்காய் போல பெரிய மார்பகங்கள் இருந்ததால் மற்ற பொம்பளைங்களிலிருந்து இவள் தனித்துத் தெரிந்தாள்.
நான் அவள் மார்பகங்களையே பார்த்துக்கொண்டிருந்தேன். அவளைப் பார்ப்பதற்கு எனக்குக் கூச்சமாக இருந்ததுதான்.
ஆனால் அவளது பெரிய மார்பகங்கள் அவளைப் பார்க்கத் தூண்டின.
‘என்ன இவளுக்கு மட்டும் இவ்வளவு பெரிய மார்பகங்கள்?’ என்று அவளையே பார்த்துக்கொண்டிருந்தேன். நான் அவளைப் பார்ப்பதை அவளும் பார்த்துவிட்டாள்.
“என்னடா அப்படிப் பாக்கிறே? எனக்கு மட்டும் பெரிசா இருக்குதேன்னு பாக்குறியா? உனக்கு என்னைப் பிடிச்சிருக்கா? என்னைக் கல்யாணம் பண்ணிக்கிறியாடா?” என்று அவள் கேட்டாள்.
அவள் அப்படிக் கேட்டவுடன் எனக்கு ஒருமாதிரி ஆகிவிட்டது. வெட்கமாக இருந்தது. கூச்சத்தினால் நெளிந்தேன்.
“பாவம்டி சின்னப் பையன். அவனைப் போய் ஓட்டுறியே. இது உனக்கே நல்லா இருக்கா?” என்று மாமி அந்த பொம்பளையைப் பார்த்து சிரித்துக்கொண்டே கேட்டாள்.
மாமி துணி துவைத்து முடிப்பதற்கு அரை மணி நேரத்திற்கு மேலாகிவிட்டது.
“மாமி, நான் உதவி ஏதும் செய்யட்டுமா?” என்று கேட்டேன்.
“நீ என்னப்பா எனக்கு உதவி செய்யப் போறே? நான் துணி துவைக்கிற அழகைப் பாரு. அதுவே நீ எனக்கு செய்யற பெரிய உதவி” என்றாள்.
துணி துவைத்ததும் மாமியும் ஆற்றில் குளிப்பாள் என்று எதிர்பார்த்தேன். ஆனால் மாமி குளிக்கவில்லை.
“துணி துவைச்சி முடிச்சாச்சி. வீட்டுக்குப் போய் காயப் போட்டுக்கலாம். வாப்பா” என்று அங்கிருந்து மாமி வீட்டுக்குக் கிளம்பினாள்.
“என்ன மாமி ஆத்துல குளிக்கலையா?” என்று கேட்டேன்.
“இல்லேப்பா. அதான் காலையிலேயெ வீட்டுல குளிச்சிட்டேனே. மறுபடி ஒரு தடவை எதுக்குக் குளிக்கணும்?” என்று என்னிடம் கேட்டாள்.
நான் ஒன்றும் சொல்லவில்லை. கொஞ்ச நேரம் கழித்து மாமி “ஏம்பா உனக்கு ஆத்துல குளிக்கணும்னு ஆசையா? குளி. நான் காத்திருக்கேன் நீ குளிச்சி முடிக்கிற வரை” என்றாள்.
மாமி அப்படிச் சொன்னவுடன் நான் ஆற்றில் இறங்கிக் கொஞ்ச நேரம் குளித்தேன்.
மாமி ஒரு பாறையில் உட்கார்ந்துகொண்டு நான் குளிப்பதை வேடிக்கை பார்த்தாள்.
நானும் அங்கு குளிச்சிக்கிட்டிருந்த பொம்பளைங்களைப் போலவே அம்மணமாகத்தான் குளிச்சேன்.
சில பெண்கள் என் அம்மணத்தைப் பார்த்து ரசிச்சாங்க.
குளிச்சி முடித்தவுடன் மாமி ஒரு துண்டை எடுத்து என்னைத் துவட்டினாள். பிறகு அந்தத் துண்டையே என் இடுப்பில் கட்டிவிட்டாள்.
“வீட்டுக்குப் போறதுக்குள்ளே துண்டு காஞ்சிடும்” என்றாள்.
பிறகு துவைத்திருந்த துணிகள் இருந்த இரண்டு பக்கெட்டுகளையும் எடுத்துக்கொண்டு மாமி “வாப்பா வீட்டுக்குப் போகலாம்” என்றாள். நான் அவளுடன் நடந்தேன்.
இடுப்பில் கட்டிய ஈரத் துண்டுடன் கையில் ஒரு பக்கெட்டைப் பிடித்துக்கொண்டு மாமியுடன் வீட்டுக்குச் சென்றுகொண்டிருந்தேன்.
மாமி பெரிய பக்கெட்டைக் கையில் பிடித்திருந்தாள். அவள் எனக்கு முன்னே நடந்து சென்றாள்.
கொஞ்ச தூரம் நடந்திருப்போம். காற்று பலமாக வீசியதால் என் இடுப்பில் இருந்த துண்டு நழுவி கீழே விழுந்துவிட்டது.
கீழே கிடந்த துண்டை எடுத்து இடுப்பில் கட்டிக்கொள்ள வேண்டும் என்ற நினைப்பு இல்லாமல் நான் துண்டையே பார்த்துக்கொண்டு நின்றேன்.
அப்போதும் பக்கெட்டைக் கீழே வைக்காமல் கையில் கெட்டியாகப் பிடித்துக்கொண்டிருந்தேன்.
நான் பாட்டுக்கு அம்மணமாக நின்றுகொண்டிருந்தேன். மாமியோ அவள் பாட்டுக்கு நடந்து போய்க்கொண்டிருந்தாள்.
எதற்கோ திரும்பியவள் நான் அம்மணமாக நிற்பதைப் பார்த்துவிட்டாள்.
“என்னடா ஆச்சி?” என்று கேட்டாள். “ஒண்ணும் இல்லே மாமி. துண்டு கீழே விழுந்துடுச்சி” என்றேன்.
“கீழே விழுந்தா என்னடா? எடுத்து கட்டிக்க வேண்டியதுதானே. அதை விட்டுட்டு இப்படி குஞ்சியை காட்டிக்கிட்டு நிக்கிறியே” என்று சிரித்தாள் என் குஞ்சியைப் பார்த்துக்கொண்டே.
தன் கையில் இருந்த பக்கெட்டை தரையில் வைத்துவிட்டு என் அருகே வந்தாள்.
கீழே கிடந்த துண்டை எடுத்து என் இடுப்பைச் சுற்றிக் கட்டினாள்.
பிறகு “என் ராசா, என் செல்லம்” என்று என் கன்னத்தில் செல்லமாக முத்தமிட்டாள்.
பிறகு இருவரும் நடந்து வீட்டுக்குப் போய்ச் சேர்ந்தோம்.
இந்த சம்பவத்தை மாமா, தன் மகள் உஷா, அக்கம்பக்கத்தில் இருந்த பெண்மணிகள் என்று ஒருவர் பாக்கி இல்லாமல் எல்லோரிடமும் சொல்லிச் சொல்லிச் சிரித்தாள்.
எனக்கோ அவமானமாக இருந்தது. “என்ன மாமி இப்படி எல்லார் கிட்டேயும் சொல்லிக்கிட்டிருக்கியே” என்று கேட்டேன்.
“ஏண்டா உன்னைக் கிண்டலடிக்க எனக்கு ஒரு விஷயம் கிடைச்சிருக்கு. அதை நான் விட்டுடுவேனா?” என்று கேட்டாள்.
ஆனால் இதனால் எல்லாம் எனக்கு மாமி மேல் கோபம் ஏற்படவில்லை.
மாமி என்னிடம் மிகவும் பிரியமாக இருந்தாள். வகைவகையாக சமைத்துப் போட்டாள். ஆசை ஆசையாக நான் சாப்பிட்டேன்.
ராத்திரியில் மாமி என்னைத் தன் அருகில் படுக்க வைத்துக்கொண்டாள். அவள் உடலில் இருந்து வீசும் நறுமணம் எனக்குப் பிடித்திருந்தது.
இருந்தாலும் அவள் அருகில் படுத்துக்கொள்ள எனக்குக் கூச்சமாக இருந்தது. அதை வாய் விட்டுச் சொல்ல தயக்கமாக இருந்தது.
அப்படி இப்படி என்று பத்து நாள் ஓடிவிட்டது. நான் ஊருக்குத் திரும்ப வேண்டிய நாள் வந்தது.
என் அம்மா ஊரிலிருந்து வந்து என்னைக் கூட்டிக்கிட்டுப் போனாங்க.
என் அம்மா எதிரிலேயே மாமி வாஞ்சையுடன் என்னை அணைத்து, என் இரண்டு கன்னத்திலும் முத்தமிட்டு என்னை வழியனுப்பி வைத்தாள்.
புறப்படுவதற்கு முன் “அடுத்த வருஷமும் லீவுக்கு நம்ம வீட்டுக்கு வரணும்ப்பா” என்று கேட்டுக்கொண்டாள்.
ஆனால் அவளது வேண்டுகோளை அடுத்து வந்த வருடங்களில் நிறைவேற்ற முடியவில்லை.
காரணம் நாங்கள் விடுமுறையைக் கழிக்க் வேறு சொந்தக்காரர்களின் வீடுகளுக்குச் சென்றதுதான்.
இதற்கு இடையில் நான் மாமியை அதிகம் நினைக்கவில்லை. ஆனால் பருவ வயதை எட்டியதும் என் மனசுக்குள் இடம்பிடித்த முதல் பெண் மாமிதான்.
ஒரு நாள் என் அறையில் உட்கார்ந்து புத்தகம் படித்துக்கொண்டிருந்தேன். திடீர் என்று மாத்தூர் மாமியை நினைத்துக்கொண்டேன்.
அவளை உடனே பார்க்க வேண்டும் போலிருந்தது. அவளை இறுகக் கட்டியணைத்து, அவள் கன்னங்களில் முத்தமிட வேண்டும் போலிருந்தது.
என்னடா இது மாமியைப் போய் இப்படி நினைக்கிறோமே என்று இருந்தது எனக்கு.
ஆனால் அப்போது ஒரு விஷயம் புரிந்தது எனக்கு. வேறு ஒன்றுமில்லை, நான் பருவ வயதை எட்டிவிட்டேன் என்பதுதான் அது.
அன்றிலிருந்து மாமி நினைவாகவே இருந்தேன் நான்.
எனக்கு மாமியின் நினைப்பு இருப்பது போல, மாமிக்கு என்னுடைய நினைப்பு இருக்குமா? என்னை நினைத்துக்கொள்வாளா என்று யோசிப்பேன்.
மாமியுடன் இருந்த பத்து நாட்களும் மாமி என்னுடன் அன்பாகப் பழகினாள். என்னிடம் மிகவும் பிரியமாக இருந்தாள்.
அப்படியானால் நிச்சயம் மாமி என்னை அடிக்கடி இல்லை என்றாலும் எப்போதாவது நினைத்துப் பார்ப்பாள்.
மாமியை சீக்கிரம் சந்திக்க வேண்டுமே! அதற்கு என்ன செய்வது என்று யோசித்தேன்.
அந்த வருஷ கோடை விடுமுறைக்கு மாமியின் வீட்டுக்குப் போவதுதான் ஒரே வழி.
எப்படியாவது அம்மாவை இதற்கு சம்மதிக்க வைக்க வேண்டும்.
அப்படி இப்படி என்று நாட்கள் கழிந்தன. கோடை விடுமுறையும் வந்தது. ஆனால் அம்மா என்னுடைய யோசனையை ஏற்றுக்கொள்ளவில்லை.
தன் அண்ணன் வீட்டுக்குத்தான் இந்த முறை விடுமுறைக்குச் செல்ல வேண்டும் என்று பிடிவாதம் பிடித்தாள்.
நான் எவ்வளவோ கெஞ்சிக் கேட்டும் தன் முடிவை மாற்றிக்கொள்ள மறுத்துவிட்டாள். சரி என்று நானும் ஒத்துக்கொண்டேன்.
எனக்கு மிகவும் ஏமாற்றம்தான். ஆனால் என்ன செய்வது?
ஆனால் மாமியை ஒரு கல்யாணத்தில் வைத்து சந்தித்தேன்.
கல்யாணத்திற்காக பட்டுச் சேலை உடுத்தியிருந்தாள் மாமி. அந்தப் பட்டுப் புடவையில் மாமி மிகவும் அழகாக இருந்தாள்.
கல்யாணப் பெண்ணைவிட மாமிதான் மிகவும் அழகாக இருந்தாள்.
கல்யாணத்திற்கு வந்திருந்த ஆண்களில் பலர் “யாருடா இந்த ஃபிகர்? டக்கரா இருக்காளே” என்று மனதிற்குள் சொல்லிக்கொண்டு அவளை சைட் அடித்தனர்.
மாமிக்கு திருஷ்டி சுற்றிப் போட வேண்டும் என்று நினைத்துக்கொண்டேன்.
வேறு யாரோ ஒரு பெண்மணியிடம் பேசிக்கொண்டிருந்தவள் என்னைப் பார்த்ததும் தன் பேச்சை முடித்துக்கொண்டு என்னிடம் வந்தாள்.
அருகில் வந்து என் கைகளைப் பிடித்துக்கொண்டு “என்னடா தங்கம், எப்படிடா இருக்கே?” என்று கேட்டாள்.
“நல்லா இருக்கேன் மாமி” என்று சொன்னேன்.
“நீ எப்படி இருக்கே மாமி?” என்று கேட்டேன். “சௌக்கியமா இருக்கேண்டா” என்று பதில் சொன்னாள்.
“உஷா வரலையா?” என்று கேட்டேன். “அவளுக்கு ஏதோ டெஸ்ட் இருக்காம் அதுக்காகப் படிக்கணும்னு வரலை” என்றாள்.
“நின்னுகிட்டே பேசிக்கிட்டிருக்கோமே. வா இப்படி உக்காரலாம்” என்று என்னை கை பிடித்து அழைத்துச் சென்று ஒரு சேரில் உக்கார வைத்து தானும் ஒரு சேரில் உக்காந்துகொண்டாள் மாமி.
என் கைகளைப் பிடித்திருந்தவள் கடைசி வரை விடவேயில்லை. மாமியின் கைகள் பட்டு போல் மென்மையாக இருந்தன.
அவளது கைகளின் மென்மை எனக்குள் உணர்ச்சிகளைத் தூண்டிவிட்டன.
“மாமியின் கைகளே இவ்வளவு மென்மையாக இருக்கின்றனவே, அவளது முலைகள் இன்னும் எவ்வளவு மென்மையாக இருக்கும்!” என்று நினைத்துக்கொண்டேன்.
நான் எதையோ யோசிப்பதைப் பார்த்த மாமி “என்ன ராசா? என்ன யோசிக்கிறே?” என்று கேட்டாள்.
“ஒண்ணும் இல்லை மாமி” என்று சற்று வெட்கத்துடன் சொன்னேன்.
“அட வெக்கத்தைப் பாரு. முறைப்பொண்ணு யாராவது இந்த கல்யாணத்திற்கு வந்திருக்காங்களா? இப்படி வெக்கப்படறியே” என்று மாமி என்னைக் கிண்டல் செய்தாள்.
சாதாரணமாகவே மாமி கும்மென்று இருப்பாள்.
வீட்டில் இருக்கும்போது பிரா போட்டுக்க மாட்டாள். எங்காவது வெளியில் போனால்தான் பிரா போட்டுக்குவா.
மாமிக்குப் பருத்த முலைகள். அவளிடம் எனக்குப் பிடித்தது அவள் உடல் முழுவதையும் என்றாலும், அவள் முகத்திற்கு அடுத்தபடியாக அவளது முலைகளை மிகவும் பிடிக்கும்.
என்றாவது ஒரு நாள் அவளது முலைகளில் முத்தமிட வேண்டும் என்று அடிக்கடி நினைத்துக்கொள்வேன்.
கல்யாணத்திற்கு வந்தவள் பிரா போட்டிருந்ததால் மேலும் கும்மென்று இருந்தாள்.
அவளது பருத்த முலைகள் பிரா போட்டிருந்ததால் மேலும் பருத்திருந்தன. மாமியை விட்டு எழுந்து போகவே கூடாது.
கல்யாணம் முடியும் வரை அவளுடன் கூடவே இருக்க வேண்டும் போலிருந்தது.
அவளது அழகு என்னைப் பைத்தியமாக அடித்தது.
மாமியுடன் ஒரு அரை மணி நேரம் பேசிக்கொண்டிருந்தேன். அவளுடன் இருந்தபோது நான் அக்கம்பக்கம் திரும்பவில்லை.
அவளையே பார்த்துக்கொண்டிருந்தேன். அவளது அழகில் நான் மெய்மறந்திருந்தேன்.
“ஏம்ப்பா நம்ம வீட்டுக்கு நீ வர்றதில்லை லீவுக்கு?” என்று கேட்டாள்.
“எங்கே மாமி? நெருங்கிய சொந்தக்காரங்க வீட்டுக்குப் போய்வர்றதே சரிய்யா இருக்கு. இந்த வருஷம்கூட மாத்தூர் போகலாம் மாமி வீட்டுக்குன்னு அம்மா கிட்டே சொன்னேன். ஆனா அம்மா தன் அண்ணன் வீட்டுக்குத்தான் போகணும்னு அடம் பிடிச்சாங்க” என்று சொன்னேன்.
“சரிப்பா. இந்த வருஷம் நம்ம ஊட்டுக்கு வந்துடு” என்றாள் மாமி.
“சரி மாமி” என்று சொன்னேன்.
ஒரு அரை மணி நேரம் பேசியிருப்போம். அதற்குள் மாமியைத் தேடிக்கொண்டு யாரோ வந்துவிட்டதால் “சரிப்பா அப்புறம் பேசலாம்” என்று மாமி போய்விட்டாள்.
எனக்கு வானத்தில் பறப்பது போலிருந்தது. நான் மனமார காதலிக்கும் மாமியுடன் அரை மணி நேரம் பேசிவிட்டேனே!
மாமியுடன் உக்காந்து பேசிக்கிட்டிருந்தபோது மாமியின் வாயையே பாத்துக்கிட்டிருந்தேன் நான். குறிப்பாக அவளது உதடுகள்.
மாமியின் உதடுகள் இயல்பாகவே அழகானவை. அதற்கு லிப்ஸ்டிக் போட்டால் இன்னும் அழகாக இருக்கும் என்று நினைத்துக்கொண்டேன்.
அவளது உதட்டில் முத்தமிட வேண்டும் போலிருந்தது எனக்கு.
அக்கம்பக்கத்தில் ஆட்கள் மட்டும் இல்லாதிருந்தால் நிச்சயம் மாமியை நான் கிஸ்ஸடிச்சிருப்பேன்.
அந்த அளவுக்கு மாமியின் உதடுகள் எனக்குள் உணர்ச்சியைத் தூண்டிவிட்டன. பலமான செக்ஸ் உணர்ச்சி.
மாமியின் புருஷன், அதான் என்னோட மாமா மிகவும் கொடுத்து வைத்தவர்.
மாமி போல ஒரு அழகியை ஓப்பதற்கு அவர் கொடுத்து வைத்திருக்க வேண்டும்!
அதுக்கப்புறம் கல்யாண மண்டபத்தில் ராத்திரி சாப்பாட்டின்போது மாமியை மீண்டும் சந்தித்தேன்.
“என்னப்பா சாப்பிட்டுட்டியா?” என்று கேட்டாள் மாமி.
“இன்னும் இல்லை மாமி. இனிமேல்தான்” என்றேன். “அப்படின்னா வா, சாப்பிடலாம்” என்று என் கையைப் பிடித்து அழைத்துப் போனாள்.
மாமிகூட ஒண்ணாக உக்காந்து சாப்பிட கசக்குமா எனக்கு? அவளுடன் போனேன்.
இருவரும் அருகருகில் உக்காந்துகிட்டோம். இலை போட்டு முதலில் ஸ்வீட்டும் போண்டாவும் பரிமாறினார்கள்.
லட்டுதான் ஸ்வீட். மாமி தன் இலையில் இருந்த லட்டை எடுத்து கொஞம் கடித்தவள் மீதியை தன் இலையில் வைத்தாள்.
பிறகு என்ன நினைத்தாளோ அந்த மீதி லட்டை எடுத்து என் இலையில் வைத்தாள்.
“என்னடா இது, மாமி தான் எச்சில்படுத்திய லட்டை என் இலையில் வைக்கிறாளே” என்று பார்த்துக்கொண்டிருந்தேன்.
“தப்பா நினைச்சிக்காதே. நான் அதிகம் இனிப்பு சாப்பிட மாட்டேன். அதான் உன் இலையில் வச்சிட்டேன்” என்றாள்.
நான் ஒன்றும் சொல்லாமல் அவளையே பார்த்துக்கொண்டிருந்தேன்.
“என்னப்பா யோசிக்கிறே? இவ எச்சில்படுத்திய லட்டை நாம சாப்பிடணுமான்னு யோசிக்கிறியா?” என்று கேட்டாள்.
“இல்லை மாமி” என்று சொல்லிவிட்டு அந்த லட்டை எடுத்து சாப்பிட்டேன்.
மாமி எச்சில்படுத்திய லட்டைச் சாப்பிட கசக்குமா எனக்கு?
மாமியையே ஒரு நாள் எச்சில்பண்ணப் போகிறேன் நான். அப்படி ஒரு ஆசையை நெஞ்சுக்குள் வளர்த்துக்கொண்டிருக்கிறேன்.
அப்படியிருக்க கேவலம் எச்சில் லட்டைத் தின்பதா பெரிய விஷயம்?
மாமி நிதானமாகச் சாப்பிட்டாள். நாங்கள் சாப்பிட்டு முடிப்பதற்கு அரை மணி நேரம் ஆகிவிட்டது.
பேசிக்கொண்டே சாப்பிட்டதால்தான் அப்படி ஆனது. நாங்கள்தான் பந்தியிலிருந்து கடைசியாக எழுந்தோம்.
பிறகு ஹாலில் உட்கார்ந்து பேசிக்கிட்டிருந்தோம். மாமி வெத்திலை போட்டாள்.
வெத்திலைச் சிவப்பால் மாமியின் உதடுகள் சிவந்தன. சிவப்பான உதடுகள் மாமியின் அழகுக்கு அழகு சேர்த்தன.
மாமியின் அந்த சிவந்த உதடுகளில் முத்தமிட வேண்டும் போலிருந்தது எனக்கு.
எனக்குள் செக்ஸ் உணர்ச்சி அதிகரித்துக்கொண்டே போனது.
அப்படியே மாமியைத் தள்ளிக்கொண்டுபோய் மண்டபத்திலிருந்த அறைகள் ஒன்றில் வைத்து அவளை ஆசைதீர ஓத்தால் என்ன என்று யோசித்தேன்.
“என்னப்பா மறுபடியும் யோசனை?” என்று கேட்டாள்.
“ஒண்ணும் இல்லை மாமி. ராத்திரிக்கு எங்கே படுக்கிறதுன்னு யோசிச்சிக்கிட்டு இருந்தேன்” என்றேன்.
“அதுக்கு ஏம்ப்பா யோசிக்கிறே? நான் கல்யாணப் பொண்ணுக்கு ஒதுக்கி இருக்கிற ரூமில் படுக்கப் போறேன். நீயும் வா. என் கூட படுத்துக்கோ” என்றாள்.
“என்ன இவள், நான் என்ன சின்ன பையனா இவளுடன் படுத்துக்கொள்ள? பெரிய பையன் ஆகிவிட்டேனே. இவளுடன் போய் படுத்துக்கொண்டால் பார்க்கிறவர்கள் என்ன நினைப்பார்கள்? இப்படி விவஸ்தை இல்லாமல் என்னை தன்னுடன் படுத்துக்கொள்ள கூப்பிடுகிறாளே” என்று நினைத்தேன்.
ஆனால் உண்மையில் மாமி வெள்ளந்தியானவள். வெள்ளை மனசு அவளுக்கு.
நான் வளர்ந்துவிட்டிருந்தாலும், உதட்டில் மீசை முளைத்திருந்தாலும் என்னை இன்னும் அவள் தன்னுடன் ஆற்றங்கரைக்கு வந்த சின்ன பையனாகத்தான் நினைக்கிறாள்.
இப்படி அவள் வெள்ளந்தியாக தன்னுடன் என்னை படுத்துக்கொள்ள அழைத்ததனால் மாமி மீதான் என் பிரியம் கூடியதே தவிர குறையவில்லை.
“இல்லை மாமி. அது சரிப்பட்டு வராது. கல்யாணப் பொண்ணு ரூமில் உன்கூட நிறைய பொண்ணுங்க இருப்பாங்க. அதனால் எனக்கு கூச்சமா இருக்கும். நான் இந்த ஹாலிலேயே படுத்துக்குறேன். நீ போய் படுத்துக்க மாமி” என்றேன்.
“சரிப்பா. அப்ப காலையில் பார்க்கலாம்” என்று சேரிலிருந்து எழுந்தவள் என் கன்னத்தில் தன் கையால் செல்லமாகத் தட்டிவிட்டு கல்யாணப் பெண்ணின் அறைக்குச் சென்றாள்.
ஹாலில் இரண்டு மூன்று சேர்களை ஒன்றாக இழுத்துப் போட்டு நான் அதில் படுத்துக்கொண்டு தூங்கினேன்.
உடனே தூக்கம் வரவில்லை. மாமியின் கட்டழகு மேனிதான் என் மனக்கண் முன்னால் வந்து நின்றது.
எப்படியாவது மாத்தூர் மாமியை ஓக்கணுமே, அதற்கு என்ன செய்யலாம் என்று யோசித்தேன்.
என் ஜட்டிக்குள் பூல் அதிகபட்ச விறைப்பை அடைந்திருந்தது மாமியின் நினைப்பால்.
மாமி, மாமி, என் செல்ல மாமி என்று மாமியை மனசுக்குள் கொஞ்சினேன்.
மாமி இன்னேரம் கல்யாணப் பெண்ணின் அறையில் பொம்பளைங்களோடு பொம்பளையா படுத்துக்கிட்டு தூங்கிக்கிட்டிருப்பா.
நான் அவளை நினைச்சிக்கிற மாதிரி அவளும் என்னை நினைச்சிப்பாளா? நிச்சயம் நினைச்சிப்பா.
அவள் என்னோடு அன்று ஒன்றரை மணி நேரம் பேசியிருக்காளே. எப்படி என் நினைப்பு வராமல் இருக்கும்?
இப்படியே என் மனதில் எண்ணங்கள் ஓடின. பிறகு எப்போது தூங்கினேன் என்று தெரியவில்லை. அப்படியே கண்ணசந்துவிட்டேன்.
விடிகாலையில் யாரோ என்னை எழுப்பினார்கள். எழுந்து உக்காந்து சோம்பல் முறித்தேன்.
எனக்கு உடனே மாமியைப் பார்க்க வேண்டும் போலிருந்தது.
ஹாலில் இருந்த பெண்மணிகள் பக்கம் என் பார்வையைத் திருப்பினேன். அந்தக் கும்பலில் மாமி இல்லை.
ஒருவேளை இன்னமும் தூங்கிக்கிட்டிருக்காளோ என்னவோ? மாமி தூங்கும் அழகைப் பார்க்க வேண்டும் போலிருந்தது.
யாரோ என் முதுகில் திடீரென்று மென்மையாகத் தட்டினார்கள். யார் என்று திரும்பிப் பார்த்தால், மாத்தூர் மாமி.
“என்ன மாமி நல்லா தூங்கினீங்களா?” என்று கேட்டேன்.
“எனக்கு வசதியான இடம் கிடைச்சிதுப்பா. நல்லா தூங்கினேன். ஆமாம் நீ எங்கே தூங்கினே?” என்று கேட்டாள்.
“இதே இடத்திலேயே மூணு சேரை சேந்தாப்பிலே போட்டு அதில் படுத்துக்கிட்டேன். நானும் நல்லா தூங்கினேன்” என்றேன். “ஓ அப்படியா?” என்றாள்.
மாமி இன்னும் முகம் கழுவவில்லை போல. தூக்கக் கலக்கம் அவள் முகத்தில் தெரிந்தது. தூக்கக் கலக்கத்திலும் மாமி அழகாக இருந்தாள்.
எப்போதுதான் மாமி அழகில்லை? எப்போதுமே, எந்த சந்தர்ப்பத்திலும் மாமி அழகுதான்.
“என்ன மாமி, இன்னும் குளிக்கலையா?” என்று கேட்டேன். “ஆமாம்பா, இன்னும் குளிக்கலை. வெந்நீருக்காகக் காத்திருக்கேன்” என்றாள்.
கொஞ்ச நேரம் பேசிக்கிட்டிருந்தோம். பிறகு மாமி குளிப்பதற்குப் போனாள்.
சற்று நேரம் கழித்து வந்தாள். புதுப் புடவை கட்டிக்கொண்டு, முகத்துக்குப் பவுடர் போட்டுக்கொண்டு, நகைகளை மாட்டிக்கொண்டு, மாமி புத்தம்புது ரோஜாப்பூ போல மிகவும் அழகாக இருந்தாள்.
என் கண்ணே பட்டுவிடும் போலிருந்தது. மாமிக்கு சுற்றிப் போட வேண்டும் என்று நினைத்துக்கொண்டேன்.
குளித்த பிறகு மாமியின் அழகு பன்மடங்கு கூடியிருந்தது. “நானும் குளிச்சிட்டு வந்துடுறேன் மாமி” என்று கிளம்பிப் போனேன்.
குளிக்கும்போது என் பூல் மாமியின் நினைப்பால் அதிகபட்சமாக விறைத்துக்கொண்டது. பூலுக்கு சோப்பு போடுவது மிகவும் சுகமாக இருந்தது.
மாமியின் கூதிக்குள் நுழையும் வாய்ப்பு என் பூலுக்கு என்னிக்குக் கிடைக்குமோ என்று நினைத்துக்கொண்டேன்.
நான் குளித்துமுடித்து வந்த பிறகு காலை டிபன் தயாராகியிருந்தது.
“வாப்பா, டிபன் சாப்பிடலாம்” என்று மாமி கூப்பிட்டாள். அவளுடன் ஜோடியாக டைனிங் ஹாலுக்குப் போனேன்.
அப்போது உறவினர் ஒருவர் என்னைத் தனியாகக் கூப்பிட்டார். “என்ன விஷயம்” என்று கேட்டேன்.
“என்னப்பா எப்போது பாத்தாலும் மாமி கூடவே ஜோடியா சுத்திக்கிட்டிருக்கியே, என்ன விஷயம்? நீ கொடுத்து வச்சவன்பா” என்றார் அவர்.
“அட நீங்க ஒண்ணு. அதெல்லாம் ஒண்ணும் இல்லே. மாமிக்கு என் மேல் அன்பு அதிகம். அவ்வளவுதான்” என்றேன்.
என் பதிலைக் கேட்ட பிறகு அவர் போய்விட்டார். அவருக்குப் பொறாமை. அதான் இப்படி கமெண்ட் அடிக்கிறார் என்று நினைத்துக்கொண்டேன்.
பந்தியில் மாமி பக்கத்தில் போய் உட்கார்ந்துகொண்டேன். “என்னப்பா, அவர் என்ன சொன்னாரு?” என்று விசாரித்தாள்.
நடந்ததை அப்படியே சொன்னால் மாமிக்கு ஒரு மாதிரி ஆகிவிடும் என்பதால் நான் உண்மையைச் சொல்லவில்லை.
“ஒண்ணும் இல்லே மாமி. ரயில் டைம் பத்தி விசாரிச்சார்” என்றேன். “ஓ அப்படியா” என்றாள் மாமி.
இருவரும் எதுவும் பேசிக்கொள்ளாமல் அமைதியாகச் சாப்பிட்டோம்.
சாப்பிட்டு முடித்த பிறகு மாமி “டிபன் நல்லா இருந்தது இல்லே?” என்று கேட்டாள்.
“ஆமாம் மாமி. ரொம்ப நல்லா இருந்தது. ராத்திரி சாப்பாடுகூட பிரமாதமா இருந்தது” என்றேன்.
“உன் கல்யாணத்திலேயும் இப்படி சூப்பரா சாப்பாடு போடணும்” என்றாள் மாமி.
“என் கல்யாணத்தில் உனக்கு சாப்பாடு போடறதுக்கு முன்னாடி நான் உன்னைப் போடணும்” என்று மனதிற்குள் சொல்லிக்கொண்டேன்.
“என்ன மாமி, இப்படி கேக்கறிங்க? எனக்கு இன்னும் இருபது வயசு கூட ஆகலை. அதுக்குள்ளே கல்யாணம் பத்தி பேசினா எப்படி?” என்று கேட்டேன்.
“கோச்சுக்காதேடா. சும்மா தமாஷுக்காகத்தான் அப்படிச் சொன்னேன்” என்றாள்.
பிறகு மாமி மணமகளைப் பார்க்கப் போய்விட்டாள். நான் ஹாலில் போய் உட்கார்ந்துகொண்டேன்.
கல்யாணப் பெண், மாமி அளவுக்கு அழகாக இல்லாவிட்டாலும் ஓரளவுக்கு அழகாக இருந்தாள்.
ஆனால் மாமிக்கு இருப்பதைப் போலவே கல்யாணப் பெண்ணுக்கும் பெரிய மார்பகங்கள்.
அதனால் முன்வரிசை சேரில் உட்கார்ந்துகொண்டு கல்யாணப் பெண்ணின் முலைகளையே பார்த்துக்கொண்டிருந்தேன்.
கல்யாணப் பெண்ணும் எனக்குள் செக்ஸ் உணர்ச்சிகளை உசுப்பிவிட்டாள்.
“இன்று இரவு இவளை மணமகன் ஆசைதீர ஓப்பான்” என்ற நினைப்பு என் மனதிற்குள் ஓடியது.
எனக்கு மணமகன் மீது பொறாமை ஏற்பட்டது. கொடுத்து வைத்தவன்.
எனக்கு திருமணம் ஆவதற்கு எப்படியும் ஐந்தாறு வருஷம் போக வேண்டும்.
அதுவரை நான் ராத்திரியில் மாமியை அல்லது யாராவது சினிமா நடிகையை அல்லது இதோ இந்த கல்யாணப் பெண்ணை நினைத்து என் பூலைக் கசக்கி சுய இன்பம் அனுபவித்துக்கொண்டிருக்க வேண்டியதுதான்.
என் நிலைமையை நினைத்து எனக்கு துக்கமாக இருந்தது.
முகூர்த்த நேரத்தில் மணமகன் கெட்டி மேளம் முழங்க மணமகள் கழுத்தில் தாலி கட்டினான்.
நாங்கள் எல்லோரும் இருந்த இடத்திலிருந்தே அட்சதைகளைத் தூவினோம்.
அது மணமக்கள் தலையில் விழுவதற்குப் பதிலாக முன்னால் இருந்தவர்கள் தலைகளில் விழுந்தது.
தாலி கட்டியதற்குப் பிறகு மற்ற சடங்குகள் நடந்தன.
இடையில் மாமி என்னிடம் வந்து “கல்யாணம் முடிஞ்சதுன்னு கிளம்பிப் போயிடாதே. மதியம் சாப்பாட்டுக்கு ஏற்பாடு பண்ணியிருக்காங்க. அதனால சாப்பிட்டுட்டுதான் போகணும். என்ன? ஆங்… அப்புறம் நீதான் வந்து என்னை பஸ் ஏத்தி அனுப்பணும்” என்றாள். ”
அதுக்கென்ன மாமி, தாராளமா பஸ் ஏத்தறேன்” என்றேன்.
“சமத்து” என்று என் கன்னத்தில் மாமி செல்லமாகத் தட்டிவிட்டுப் போனாள்.
மதியம் சாப்பாட்டின்போதும் இருவரும் சேர்ந்தே சாப்பிட்டோம்.
இப்படி மாமியும் நானும் திருமணத்தின்போது இணைபிரியாமல் இருந்தோம்.
சாப்பிட்டுக்கொண்டிருந்தபோது மாமி என்னிடம் கல்யாணப் பெண் பற்றிப் பேசினாள். “பொண்ணு நல்ல அழகு இல்லே?” என்றாள்.
“ஆமாமி மாமி. பொண்ணு ஒரு சூப்பர் ஃபிகர் உன்னைப் போலவே. அவளுக்கும் உன்னைப் போலவே காய் பெரிசா இருக்கு” என்று சொல்லத்தான் ஆசைப்பட்டேன்.
ஆனால் அப்படிச் சொல்லவில்லை. அதற்குப் பதிலாக “பொண்ணு அழகுதான். ஆனால் உன்னோட ஒப்பிடும்போது அழகில்லை. நீதான் மாமி அவளைவிட அழகா இருக்கே” என்றேன்.
நான் இப்படிச் சொல்லும்போது மாமி மிகவும் வெட்கப்பட்டாள்.
“சீ போடா. உன்கிட்டே கல்யாணப் பொண்ணு அழகைப் பத்திச் சொன்னா, நீ என் அழகைப் பத்திப் பேசறே” என்று மாமி கோபித்துக்கொண்டாள்.
நிஜக் கோபம் இல்லை. செல்லக் கோபம்.
கல்யாணம் இனிதே முடிந்தது. மதியம் சாப்பாட்டுக்குப் பிறகு நானும் மாமியும் உறவினர்களிடம் விடைபெற்றுக்கொண்டோம்.
இருவரும் பஸ் ஸ்டாண்டை நோக்கி நடந்தோம்.
“கல்யாணம் நல்லா நடந்தது இல்லே?” என்று மாமி கேட்டாள். “ஆமாம். சும்மா சொல்லக் கூடாது. சூப்பரா நடத்தினாங்க” என்றேன்.
எனக்கு மாமியை எங்காவது தள்ளிக்கொண்டு போக வேண்டும் என்று எண்ணம். மெதுவாக பேச்சு கொடுத்தேன்.
“என்ன மாமி, உடனே ஊருக்குப் போகணுமா?” என்று கேட்டேன்.
“எதுக்குடா கேக்கறே?” என்று கேட்டாள்.
“இந்த ஊரில் நாலு தியேட்டர் இருக்கு. நாலிலேயும் புதுப் படம் ஓடுது. மேட்னி ஷோ பார்த்துட்டு, அப்புறம் ஊருக்குப் போகலாமே” என்றேன்.
“வேணாம்பா. நான் சாயந்திரம் வீட்டுக்கு வந்துடுவேன்னு மாமா கிட்டே சொல்லியிருக்கேன். நேரத்துக்குப் போய்ச் சேரலேன்னா மாமா கோச்சுக்குவார்” என்றாள்.
எனக்கு ஏமாற்றம்தான். இருந்தாலும் மாமியை வற்புறுத்தவில்லை.
இருவரும் பஸ் ஸ்டாண்ட் வந்தடைந்தோம்.
மாமி ஊருக்குப் போகும் பஸ் காத்திருந்தது. அதில் ஏறி ஒரு சீட்டில் உட்கார்ந்துகொண்டோம்.
இருவருக்கும் இடைவெளி இல்லாமல் நெருக்கமாக உட்கார்ந்துகொண்டோம்.
மாமி என் மேல் உரசுகிறாற்போல் நெருங்கி உட்கார்ந்திருந்தாள். எனக்கு மிகவும் கிளுகிளுப்பாக இருந்தது.
பஸ்ஸில் எங்களைத் தவிர மூணு, நாலு பேர்தான் இருந்தனர்.
மாமியிடம் கொஞ்ச நேரம் பேசிக்கிட்டிருந்தேன்.
“மாமி, ஏதாவது கலர் சாப்பிடறீங்களா?” என்று கேட்டேன்.
“கலர் வேண்டாம்பா. பன்னீர் சோடா இருந்தா வாங்கி வாயேன். குடிக்கிறேன்” என்று சொன்னாள்.
பக்கத்தில் இருந்த ஒரு கடையிலிருந்து பன்னீர் சோடா வாங்கி வந்தேன்.
மாமிக்கு பன்னீர் சோடா என்றால் ரொம்ப பிடிக்கும் போலிருக்கிறது. விரும்பிக் குடித்தாள் ஒரு சொட்டுகூட மிச்சம் வைக்காமல்.
“நீ குடிக்கலையாப்பா?” என்று கேட்டாள். “உன்னை பஸ் ஏத்தி அனுப்பினப்புறம் குடிப்பேன்” என்றேன்.
“உனக்கு காலேஜ் எப்பப்பா முடியும்?” என்று கேட்டாள்.
“இப்ப ரெண்டாவது வருஷம் படிச்சிக்கிட்டிருக்கேன் மாமி. அடுத்த வருஷம் முடிஞ்சிரும்” என்றேன்.
மாமி என் கையோடு தன் கையைக் கோர்த்துக்கொண்டாள். அவள் அப்படிச் செய்தது எனக்குப் பிடித்திருந்தது.
அவளது கைகள் மிகவும் மென்மையாக இருந்தன.
இதற்குள் பஸ்ஸில் மேலும் அஞ்சாறு பேர் ஏறியிருந்தனர்.
கண்டக்டர் வந்து எல்லாருக்கும் டிக்கெட் கொடுக்க ஆரம்பித்தார்.
மாமியுடன் பேசிக்கொண்டேயிருக்க வேண்டும் போலிருந்தது. அந்த அளவுக்கு மாமியிடம் நான் ஆசை வைத்திருந்தேன்.
திடீரென்று எனக்குள் ஒரு கவலை வந்தது. மாமி நல்லபடி ஊர் போய்ச் சேர்வாளா?
பேசாமல் நாமே மாமியைக் கொண்டுபோய் அவள் ஊரில் விட்டு வந்தால் என்ன என்று நினைத்தேன்.
நினைத்ததை மாமியிடமும் சொன்னேன். மாமி சிரித்தாள்.
“ஏம்பா, வரும்போது நான் தனியாகத்தான் வந்தேன். இப்போ போகும்போது என்னால தனியா போக முடியாதா?” என்று கேட்டாள்.
“அப்படியா, சரி மாமி” என்றேன். டிரைவர் வந்து பஸ்ஸைக் கிளப்பினார்.
நான் பஸ்ஸிலிருந்து இறங்கி, மாமியின் சீட்டை ஒட்டி இருந்த ஜன்னல் பக்கம் போய் நின்றுகொண்டு. “சரி மாமி, நல்லபடி போய் வா. ஊருக்குப் போனதும் எனக்கு போன் பண்ணுங்க” என்றேன்.
“சரிப்பா. நீயும் நல்லபடி ஊருக்குப் போ” என்றாள் மாமி. பஸ் கிளம்பி போய்விட்டது.
மாமி சிரித்துக்கொண்டே என்னிடம் விடைபெற்றுக்கொண்டாள்.
மாமியைக் கல்யாணத்தில் சந்தித்து அவளிடம் பேசியதிலிருந்து அவள் நினைவாகவே இருந்தேன்.
அடுத்து எப்போது அவளை சந்திப்போம் என்று மனது அலைபாய்ந்தது.
அந்த வருஷம் கல்லூரி விடுமுறைக்கு எப்படியாவது மாத்தூருக்கே செல்வது என்று முடிவெடுத்தேன்.
அப்படி இப்படி என்று நாட்கள் ஓடின. கோடைக்கால விடுமுறையும் வந்தது.
அம்மாவும் நானும் இம்முறை யார் வீட்டுக்குப் போவது விடுமுறையைக் கழிக்க என்று பேசிக்கிட்டிருந்தோம்.
“அம்மா எனக்கொரு யோசனை” என்றேன். “என்னடா?” என்றாள்.
“பேசாம நாம இந்த வருஷம் மாத்தூர் மாமி வீட்டுக்குப் போனால் என்ன?” என்று கேட்டேன்.
“அதான் ஒரு தடவை அங்கே போயிருக்கோமே, அப்புறம் என்னடா?” என்று கேட்டாள்.
“அம்மா, அது நான் சின்னப் பையனா இருந்தப்போ. எதுவுமே எனக்கு நினைவில் இல்லை. இப்போ நான் பெரியவன் ஆயிட்டேன். மறுபடியும் மாத்தூருக்குப் போகணும் போல இருக்கு” என்றேன்.
“டேய் அவங்க நமக்கு தூரத்து சொந்தம் அவ்வளவுதான். அங்கெல்லாம் அடிக்கடி போகக் கூடாதுடா” என்றாள்.
“அம்மா, சொந்தத்துல நெருங்கிய சொந்தம் என்ன, தூரத்துச் சொந்தம் என்ன, எல்லாருமே சொந்தக்காரங்கதான்” என்றேன்.
நான் சொன்ன பதிலால் அம்மா சமாதானம் அடையவில்லை. இருந்தாலும் கடைசியில் நான் சொன்னதற்கு ஒப்புக்கொண்டாள்.
“ஆனா நான் அதிக நாள் இருக்க மாட்டேண்டா. ஒண்ணு ரெண்டு நாள்தான் இருப்பேன். நீ வேணும்னா ஒரு வாரம், பத்து நாள் இருந்துட்டு வா” என்றாள்.
“அதுக்கென்ன, அப்படியே ஆகட்டும்” என்றேன். எனக்கும் அதுதானே வேணும்!
நான் தங்கப் போற எல்லா நாளும் அம்மாவும் என்கூட இருந்தா என் ஆசைகளை நிறைவேத்திக்க முடியாதே.
முன்கூட்டியே மாமிக்கு நாங்கள் அவர்கள் வீட்டுக்கு வரவிருப்பதைத் தெரிவித்தோம்.
மாமி, “அதுக்கென்ன தாராளமா வாங்க” என்றாள்.
அப்புறம் என்ன? ஒரு சுபயோக சுபதினத்தில் நானும் அம்மாவும் மாத்தூருக்குப் புறப்பட்டோம்.
ரெண்டு மணி நேரத்தில் அங்கே போய்ச் சேர்ந்தோம். அதற்குள் மதியம் ஆகிவிட்டிருந்தது.
கதவை மாமிதான் திறந்தாள். கதவு திறந்ததும் பிரமித்துப் போய் நின்றுவிட்டேன்.
முன்னைவிட மாமியின் அழகு கூடிவிட்டிருந்தது.
வைத்த கண் வாங்காமல் அவளையே பார்த்துக்கொண்டு நின்றேன்.
“வாங்க, வாங்க. இப்பதான் எங்க வீட்டுக்கு வர வழி தெரிஞ்சுதா?” என்று வாயார வரவேற்றாள் மாமி.
அம்மாவின் எதிரில் மாமியை சைட் அடிப்பதற்கு எனக்கு சங்கடமாக இருந்தது.
அம்மா ஏதாவது வித்தியாசமாக நினைத்துக்கொண்டுவிட்டாள்?
அதனால் மாமியை ஆசைஆசையாகப் பார்ப்பதைக் கூடியவரை தவிர்த்தேன்.
எங்களுக்காக மாமி சூப்பராக சமைத்திருந்தாள். எங்களை பாய்போட்டு உக்கார வைத்து, இலை போட்டு வகைவகையாகப் பரிமாறினாள்.
அவள் பரிமாறிய விதமே என் வயிற்றை நிறைத்துவிட்டது. அவ்வளவு அழகாக பரிமாறினாள். திருப்தியாகச் சாப்பிட்டோம்.
வயிற்றுப் பசிக்கு உணவு பரிமாறிவிட்டாள். அதேபோல என் உடல் பசிக்கும் தீனி போடுவாளா என்று என் சிந்தனை ஓடியது.
நான் ஏதோ யோசிப்பதைப் பார்த்த மாமி “அப்படி என்ன பலமான யோசனை? எந்தக் கோட்டையைப் பிடிக்க இப்படி பலமான யோசனை?” என்று கேட்டாள்.
“ஒண்ணும் இல்லே மாமி” என்று வழிந்தேன்.
பிறகு என் அம்மாவும் மாமியும் கதைபேச உட்கார்ந்துவிட்டார்கள். நான் அங்கிருந்து நகர்ந்துவிட்டேன்.
சொன்னது போலவே அம்மா என்கூட ரெண்டு நாள்தான் தங்கியிருந்தாங்க.
ரெண்டாவது நாள் சாயந்திரம் ஊருக்குக் கிளம்பிட்டாங்க. நான் போய் அவங்களை பஸ் ஏத்திட்டு வந்தேன்.
எனக்கு அப்பாடா என்று இருந்தது. இனி மாமியை சுதந்திரமாக சைட் அடிக்கலாம், அவளுடன் ஜாலியாக அரட்டை அடிக்கலாம்.
முதல் ரெண்டு நாள் ஒண்ணும் தேறவில்லை.
ராத்திரி சாப்பிட்டதும் கொஞ்ச நேரம் என்னுடன் பேசிக்கொண்டிருந்துவிட்டு மாமாவும் மாமியும் அவங்க பெட்ரூமுக்குப் போயிட்டாங்க தூங்கறதுக்கு.
மாமியின் பெண் உஷா அவள் ரூமுக்குப் போய்விட்டாள்.
நான் மட்டும் தன்னந்தனியாக ஹாலில் படுத்திருந்தேன்.
மாமியின் நினைப்பால் தூக்கம் வராமல் தவித்தேன். என் பூல் வேறு அதிகபட்சமாக விறைத்துக்கொண்டு இம்சைப்படுத்தியது.
பூலை உருவி உருவி விட்டேன். வேறு என்ன செய்வது?
மாமி இன்னேரம் என்ன செய்துகொண்டிருப்பாள்?
மாமா அவள் மேல் கைபோட்டு சில்மிஷம் பண்ணுவாரா?
மாமா மாமியை ஓப்பாரா? எத்தனை நாளுக்கு ஒரு தடவை மாமியை ஓப்பார்?
திருமணம் ஆகி மாமிக்கு என்னைவிட வயதில் மூத்த பெண் ஒருத்தி இருக்கிறாளே, மாமிக்கு செக்ஸில் இன்னமும் விருப்பம் இருக்குமா?
என்னைப் போல ஒரு சின்னப் பையனிடம் அவள் ஆசை கொள்வாளா? என் ஆசைக்கு இணங்குவாளா? என்று பலவாறாக யோசித்துக்கொண்டு படுத்திருந்தேன்.
ஒருபுறம் யோசனை ஓடிக்கொண்டிருக்க, மறுபுறம் பூலை உருவி உருவி விட்டு, சுய இன்பம் அனுபவித்துக்கொண்டிருந்தேன்.
அப்போது திடீரென்று என் மேல் ஒளி வெள்ளம் பரவியது. திடுக்கிட்டுப்போய்விட்டேன் நான்.
யார் விளக்கு போட்டது என்று பார்த்தால், வேறு யாரும் இல்லை, மாமிதான்.
சட்டென்று என் லுங்கியால் பூலை மறைத்துக்கொண்டேன்.
நான் சுய இன்பம் அனுபவித்துக்கொண்டிருப்பதை மாமி பார்த்துவிட்டாளே என்று எனக்கு வெட்கமாக இருந்தது.
ஆனால் நல்ல வேளையாக மாமி அதுபற்றி ஒன்றும் கேட்கவில்லை. ச்சீ, இது பத்தி யாராவது கேப்பாங்களா? கேக்கக்கூடிய விஷயமா இது?
“என்னப்பா இன்னும் தூக்கம் வரலையா?” என்று மாமி கேட்டாள்.
“ஆமாம் மாமி. என்னவோ தெரியலை, தூக்கம் வரலை” என்றேன்.
“வேணும்னா எங்க ரூமிலே நீ படுத்துக்கோ. நானும் மாமாவும் ஹாலில் படுத்துக்குறோம்” என்றாள் மாமி.
“ச்சேச்சே வேண்டாம் மாமி. இன்னும் கொஞ்ச நேரத்துலே தூக்கம் தன்னால வந்துடும். நீங்க போய் படுத்துக்குங்க” என்றேன்.
மாமியும் மாமாவும் ஓத்ததற்கான சுவடுகள் எதுவும் அவளிடம் தெரியவில்லை. ஒருவேளை மாதம் ஒருமுறைதான் ஓப்பாங்களோ என்னவோ.
“சரிப்பா. நான் தூங்கப் போறேன்” என்று மாமி விளக்கை அணைத்துவிட்டு தன் அறைக்குச் சென்றுவிட்டாள்.
அன்று ராத்திரி எனக்கு சுத்தமாக தூக்கம் இல்லை. மாமியையே நினைத்துக்கொண்டு படுத்துக்கிட்டிருந்தேன்.
இரண்டு நாள் கழிச்சி ஒரு நல்ல சேதி. அதாவது எனக்கு நல்ல சேதி.
மாமா ஏதோ வேலையா வெளியூர் போறாராம். வர்றதுக்கு ஒரு வாரம், பத்து நாள் ஆகுமாம். எனக்கு அப்பாடான்னு இருந்தது.
மாமி தனியாத்தான் படுத்துக்கணும். அப்போ எப்படியாவது அவளை என் ஆசைக்கு இணங்க வச்சி, அவளை மஜா பண்ணிடணும் என்று நினைத்துக்கொண்டேன்.
அன்று காலையிலேயே மாமா வெளியூருக்குப் புறப்பட்டுப் போய்விட்டார். உஷா அவளது தோழி வீட்டுக்குப் போய்விட்டாள். அதனால் வீட்டில் மாமியும் நானும்தான் இருந்தோம்.
மாமி சமைக்கும்போது கூடவே அவளுக்கு உதவியாக சமையல்கட்டில் இருந்தேன்.
காய்கறி வெட்டிக்கொடுத்தேன். பாத்திரங்களை அலம்பினேன்.
நான் செய்த வேலைகளைப் பார்த்துவிட்டு மாமிக்கு என்னை மிகவும் பிடித்துவிட்டது.
“நீ ரொம்ப நல்ல பையன்ப்பா. எனக்கு உதவிலாம் செய்யறியே” என்றாள்.
கொஞ்ச நேரம் கழித்து “உனக்கு வரப்போற பொண்டாட்டி கொடுத்து வச்சவ” என்று சொன்னாள்.
“ஏன் மாமி அப்படிச் சொல்றீங்க?” என்று கேட்டேன். “இல்லை, சமையலில் எனக்கு உதவறியே. நாளைக்கு உன் பொண்டாட்டிக்கும் இப்படித்தானே உதவி செய்வே” என்று பதிலளித்தாள்.
மாமிக்கு இப்போது உதவி செய்வது அவள் மேல் நான் கொண்ட காதலால். நாளைக்கு எனக்கு வரப்போகும் மனைவி எனக்குப் பிடித்திருந்தால்தான் நான் அவளுக்கு உதவி செய்வேன்.
இப்படி மனதில் நினைத்துக்கொண்டேன். மாமியிடம் சொல்லவில்லை. மாமி ஏதாவது வித்தியாசமாக நினைத்துக்கொண்டுவிட்டால்?
சமையல்கட்டில் இருந்த மேடையில் உட்கார்ந்துகொண்டு மாமியிடம் பேச்சு கொடுத்துக்கொண்டிருந்தேன்.
மாமியை சுத்தமாக சைட் அடித்துக்கொண்டிருந்தேன். அவளது முலைகள், சூத்து, இடுப்பு, கழுத்து, முதுகு என்று அவளது அங்கங்களைப் பார்த்துக்கொண்டிருந்தேன்.
நான் அப்படிப் பார்ப்பதைப் பற்றி மாமி ஒன்றும் சொல்லவில்லை.
மாமியைப் பார்க்க பார்க்க அவள் மேல் மோகம் அதிகரித்துக்கொண்டே போனது.
“ஏன் மாமி, நீங்க இவ்வளவு அழகா இருக்கீங்க. ஆனா மாமா பார்க்கறதுக்கு சாதாரணமா இருக்காரு. ஹேண்ட்சம்மா ஒரு மாப்பிள்ளை வேணும்னு நீங்க ஏன் அடம்பிடிக்கலை உங்க வீட்டில்?” என்று கேட்டேன்.
“ஹேண்ட்சம்மா? அப்ப்படின்னா என்னப்பா அர்த்தம்?” என்று மாமி கேட்டாள்.
“ஆம்பளைங்க அழகா இருந்தா ஹேண்ட்சம்னு சொல்லுவாங்க” என்றேன்.
“நான் சாதாரணக் குடும்பத்தில் பிறந்தவ. எனக்கெல்லாம் கல்யாணம் ஆனதே பெரிய விஷயம். அப்படியிருக்க அழகான மாப்பிள்ளைதான் வேணும்னு எப்படிப்பா அடம்பிடிக்க முடியும்?” என்று மாமி கேட்டாள். நான் ஒன்றும் சொல்லவில்லை.
“மாமா சாதாரணமா இருக்கலாம் பார்க்கிறதுக்கு. ஆனா என்னை வச்சு நல்லா காப்பாத்தறாரே, அது போதாதா ஒரு பொண்ணுக்கு?” என்று மாமி கேட்டாள்.
“நீ சொல்றது சரிதான் மாமி” என்று ஒத்துக்கொண்டேன். இருந்தாலும் மனதுக்குள் மாமிக்காக நான் பரிதாபப்பட்டேன். மாமியின் அழகுக்கேற்ற மாப்பிள்ளை அவளுக்குக் கிடைக்கவில்லையே என்று.
மதியம் பதினொரு மணி இருக்கும். மாமி சமையல் வேலைகளை எல்லாம் முடித்துவிட்டாள்.
துணி துவைக்க வேண்டிய வேலை மட்டும்தான் பாக்கி இருந்தது.
வீட்டின் பின்புறம் கிணறு இருந்ததால் கிணற்றிலிருந்து நீர் இறைத்து துணிகளைத் துவைத்துக்கொள்வாள் போலும் என்று நினைத்துக்கொண்டேன்.
ஆனால் மாமி “என்கூட வர்றியாப்பா. ஆத்துக்குப் போய் துணி துவைத்துவரலாம்” என்று கூப்பிட்டாள்.
“ஏன் மாமி, வீட்டில்தான் கிணறு இருக்கே, இங்கேயே துவைச்சிக்கலாமே” என்று கேட்டேன்.
“துவைச்சிக்கலாம்தான். ஆனால் எனக்கென்னவொ ஆத்துக்குப் போய் துவைச்சிக்கிட்டு வந்தாதான் துவைச்ச மாதிரி இருக்குது” என்றாள்.
“ஏன்பா என்கூட ஆத்துக்கு வரப் பிடிக்கலையா? நீ வேணும்னா வீட்டிலேயே இரு” என்றாள்.
“அட் நீ வேறே மாமி. சும்மாதான் அப்படிக் கேட்டேன். நானும் ஆத்துக்கு வர்றேன். ஆத்தைப் பார்த்து ரொம்ப நாள் ஆச்சு” என்றேன்.
“சரிப்பா” என்று மாமி அழுக்குத்துணி மூட்டையை ஒரு பக்கெட்டில் திணித்துக்கொண்டு வீட்டைப் பூட்டிக்கொண்டு கிளம்பினாள்.
அவளிடமிருந்து பக்கெட்டை நான் வாங்கிக்கொண்டேன்.
ஆத்துக்க்குப் போகும் வழியில் கதை பேசிக்கொண்டே வந்தாள் மாமி. அவள் பேசுவதைக் கேட்பது சுவாரஸ்யமாக இருந்தது எனக்கு.
ஆத்துக்கு வழக்கமாகச் செல்லும் பாதையில் செல்லாமல் வேறு பாதையில் சென்றாள்.
“என்ன மாமி, வேறே பக்கம் போறே? இது நாம வழக்கமா போற வழி இல்லியே?” என்றேன்.
“ஆமாம்பா இன்னிக்கு நாம வேற இடத்துக்குப் போறோம்” என்றாள்.
“ஏன் மாமி?” என்று கேட்டேன்.
“நான் வழக்கமா துணி துவைக்கிற இடத்துல பொம்பளைங்கதான் இருப்பாங்க. நீ இப்ப பெரிய ஆம்பளை ஆயிட்டே. அதனாலே உன்னை அங்கே கூட்டிக்கிட்டுப் போக முடியாது” என்றாள்.
மாமி இப்படிச் சொன்னவுடன் எனக்குக் கொஞ்சம் ஏமாற்றமாக இருந்தது.
பொம்பளைங்க குளிக்கிறதையும், துணி துவைக்கிறதையும் வேடிக்கை பார்க்கலாம் என்று இருந்த என் ஆசையில் மண் விழுந்தது.
ஆனால் அதே நேரத்தில் வேறு இடத்தில் துணி துவைக்கப் போவதில் ஒரு சாதகமான விஷயம் இருந்தது.
வேறு ஒன்றும் இல்லை, அந்த இடத்தில் நானும் மாமியும் மட்டும்தானே இருப்போம்.
கொஞ்ச தூரம் நடந்த பிறகு அந்த இடத்தை அடைந்தோம்.
அந்த இடத்தில் என்னையும் மாமியையும் தவிர வேறு ஒரு ஈ, காக்கா இல்லை.
“ஏன் மாமி, இந்த இடத்துக்கு வேற யாரும் வர மாட்டாங்களா?” என்று கேட்டேன்.
“வர மாட்டாங்கப்பா. அதனாலேதான் இந்த இடத்துக்கு உன்னைக் கூட்டியாந்தேன்” என்றாள்.
“எப்படி மாமி இந்த இடம் உனக்குத் தெரியும்?” என்று கேட்டேன்.
“எனக்கு ஒரு தோழி இருக்கா. அவதான் இந்த இடத்தை எனக்குத் தெரியப்படுத்தினா. நானும் அவளும் குளிக்கிறதா இருந்தா இங்கேதான் வருவோம். யாரும் இங்கே வர மாட்டாங்க. அதனால் சுதந்திரமா குளிப்போம். என்ன ஒண்ணு, இந்த இடத்துக்கு வர்றதுக்க்குக் கொஞ்ச தூரம் நடக்கணும். அவ்வளவுதான்” என்றாள்.
“உனக்குக் கால் வலிக்குதாப்பா?” என்று கேட்டாள். “இல்லை மாமி” என்றேன்.
எனக்கேன் கால் வலிக்கப் போவுது? மாமி என்னுடன் வருவாள் என்றால் நான் எத்தனை மைல் தூரம் வேணும்னாலும் நடக்கத் தயார்.
எனக்குக் கால் வலிக்கவில்லை. ஆனால் பூல் வலித்தது!
எப்போதடா மாமியை ஒப்போம் என்று என் பூல் தவியாய் தவித்துக்கொண்டிருந்தது.
ஜட்டிக்குள் பூல் விறைத்துக்கொண்டு வலித்தது. வலிதான். வேதனைதான். ஆனால் இன்ப வேதனை!!
வேறு சில மாமிகளும் எனக்கு இருந்ததால் இந்த மாமியைக் குறிப்பிடுவதற்காக அவளது ஊர்ப் பெயரையும் சேர்த்து மாத்தூர் மாமி என்று சொல்வோம்.
நாங்கள் சிட்டியில் குடியிருந்தோம். மாமியின் ஊர், மாத்தூர், சிட்டியில் இருந்து 75 கிலோமீட்டர் தள்ளி இருந்தது.
தூரத்து உறவுதான் என்பதால் அவர்களுடன் எங்களுக்கு நெருங்கிய உறவு இல்லை.
எப்போதாவது கல்யாணம், காட்சி என்று நல்லது கெட்டதின்போது பார்த்து நலம் விசாரித்துக்கொள்வதோடு சரி.
இருந்தாலும் மாமி எங்களிடம் மிகவும் பிரியமாக இருந்தாள்.
எங்களை விசேஷங்களில் பார்க்கும்போதெல்லாம் “ஒரு தடவை வீட்டுக்கு வாங்க” என்று அழைப்பாள்.
சும்மா உபசாரத்திற்கு அழைக்காமல் மனமுவந்தே அழைப்பாள்.
ஒரு முறை கோடை விடுமுறையின்போது “யார் வீட்டுக்குப் போவது?” என்று பேசிக்கிட்டிருந்தபோது, வழக்கமாகப் போகும் இடத்திற்குப் போகாமல் இந்த முறை வித்தியாசமாக எங்கேயாவது போவோம் என்று பேசிக்கிட்டிருந்தோம்.
அப்போது எங்க அம்மா ஒரு யோசனை சொன்னாங்க.
பேசாமல் மாத்தூர் மாமியின் வீட்டுக்குப் போனால் என்ன, ரொம்ப நாளா நம்மை கூப்பிட்டிருக்காளே என்பதுதான் அந்த யோசனை.
அந்த யோசனையை முழு மனதோடு ஏத்துக்க முடியலை. அவங்க எங்களுக்குத் தூரத்து உறவுதானே என்பதால் எழுந்த தயக்கம்.
இருந்தாலும் போய்த்தான் பார்ப்போமே என்று முடிவெடுத்தோம்.
கோடை விடுமுறையைக் கழிப்பதற்கு மாத்தூர் வருகிறோம் என்று கடிதம் எழுதிப் போட்டோம்.
மாமியின் வீட்டில் தொலைபேசி கிடையாது. உடனே பதில் கடிதம் வந்தது.
“அதுக்கென்ன, தாராளமா வாங்க” என்று மாமி பதில் எழுதியிருந்தாள்.
இந்த இடத்தில் மாமியைப் பற்றிக் கொஞ்சம் சொல்ல வேண்டும்.
நல்லா, மூக்கும் முழியுமா இருப்பாள் மாமி. மாமாவைவிட வயதில் இளையவள்.
அவளுக்கும் மாமாவுக்கும் இடையே பத்து வயசு வித்தியாசம்.
அவளுக்கு ஒரே ஒரு பெண் குழந்தை.
மாமியின் பெண் என்னைவிட வயதில் மூத்தவள். எனவே நான் அவளை திருமணம் செய்துகொள்ள வாய்ப்பில்லை.
மாமியையும் அவளது பெண்ணையும் பக்கத்தில் பக்கத்தில் நிறுத்தி வைத்துப் பார்த்தால் இரண்டு பேரும் அம்மா – பெண் போல இருக்க மாட்டார்கள்.
ஏதோ அக்கா தங்கச்சி போலதான் இருப்பார்கள். அந்த அளவுக்கு மாமி இளமையாக இருப்பாள்.
கோடை விடுமுறைக்காக முதல் முறையாக மாத்தூர் மாமி வீட்டுக்குப் போயிருந்தோம் முதல் முறையாக.
நானும் என் அம்மாவும்தான் போயிருந்தோம். பஸ்ஸிலிருந்து மாத்தூரில் இறங்கியவுடன் மாமி வீட்டுக்கு வழியை நாலு பேரிடம் விசாரித்து, சென்றடைந்தோம்.
மாமி வீட்டுக் கதவைத் தட்டியவுடன் திறந்தது வேறு யாரும் அல்ல, மாமியேதான்.
“வாங்க வாங்க, இப்பதான் எங்க வீட்டுக்கு வர்றதுக்கு வழி தெரிஞ்சுதா?” என்று வாய் நிறைய எங்களை வரவேற்றாள்.
மாமி அன்னிக்கு மஞ்சல் பூசிக் குளித்திருந்தாள் போல. மிகவும் அழகாக இருந்தாள். என் கண்ணே பட்டுவிடும் போலிருந்தது.
மாமிக்கு திருஷ்டி சுற்றிப் போட வேண்டும் என்று நினைத்துக்கொண்டேன். வாய்விட்டு வெளியே சொல்லவில்லை.
ஒரு பாய் விரித்து எங்களை உட்காரச் சொன்னாள். “என்ன சாப்பிடுறீங்க, டீயா காப்பியா?” என்று கேட்டுக்கொண்டே சமையல் அறைக்குப் போய் காப்பி போட்டுக் கொண்டுவந்து எங்களிடம் கொடுத்தாள்.
மிகவும் அருமையான காப்பி. ருசித்துக் குடித்தேன். குடித்து முடித்ததும் இன்னொரு கப் சாப்பிட வேண்டும் போலிருந்தது.
மாமியும் எங்களுடனே பாயில் அமர்ந்துகொண்டாள். எல்லோரது நலனையும் விசாரித்தாள்.
என் பக்கம் திரும்பி, “என்னப்பா எப்படி இருக்கே?” என்று கேட்டாள். “நல்லா இருக்கேன் மாமி” என்று சொன்னேன்.
“எந்த கிளாஸ் படிக்கிறே?” என்று கேட்டாள். சொன்னேன்.
“நல்லாப் படிக்கணும் என்ன?” என்று சொல்லிவிட்டு என் தோளில் கை போட்டு என்னை அணைத்துக்கொண்டாள்.
அவள் காட்டிய அன்பில் நான் தடுமாறிப் போனேன்.
அப்போது நான் சின்னப் பையந்தான் என்பதால் மாமியின் அணைப்பு எனக்குக் கூச்சமாக இருந்தது. அவ்வளவுதான். மற்றபடி மாமி மீது கிளர்ச்சி ஏதும் ஏற்படவில்லை.
கொஞ்ச நேரம் கழித்து மாமி தன் அணைப்பிலிருந்து என்னை விடுவித்தாள்.
மாமி என்னை அணைத்துக்கொண்டது எனக்குக் கூச்சமாக இருந்ததுதான். ஆனால் அவள் என்னிடம் காட்டிய பிரியமும் வாஞ்சையும் எனக்குப் பிடித்திருந்தது.
உள்ளே இருந்த தன் பெண்ணைக் கூப்பிட்டு எங்களுக்கு அறிமுகப்படுத்தி வைத்தாள். “இது உஷா. என்னோட ஒரே பொண்ணு”.
உஷா மாமி அளவுக்கு இல்லாவிட்டாலும் ஓரளவுக்கு அழகாக இருந்தாள்.
அவள் என்னைவிட வயதில் மூத்தவள் என்பதால் அவளை அக்கா என்று அழைத்தேன்.
அவள் மட்டும் என்னைவிட வயதில் சிறியவளாக இருந்தால் அவள் எனக்கு முறைப்பெண் ஆக வேண்டும். வயதில் பெரியவள் என்பதால் “அக்கா” ஆகிவிட்டாள்!
மாமி எங்களை மிகவும் நன்றாகக் கவனித்துக்கொண்டாள். வகைவகையாக ஆக்கிப்போட்டாள்.
ஆட்டுக் கறி, கோழிக் கறி, மீன், முட்டை என்று விதம்விதமாகச் சமைத்தாள்.
மிகவும் வாஞ்சையுடன் அவற்றை எங்களுக்குப் பரிமாறினாள். அவள் உபசரிப்பில் நாங்கள் தடுமாறிப்போனோம்.
அதற்குல் நாங்கள் வந்து மூன்று நாட்கள் ஆகிவிட்டது. என்னதான் இருந்தாலும் விருந்தும் மருந்தும் மூன்று நாளைக்குத்தானே.
அதனால் மூணாவது நாள் சாயந்திரம் அம்மா மெதுவாக “அப்ப மீனாட்சி, நாங்க நாளைக்குக் கிளம்பறோம்” என்று ஆரம்பிச்சாங்க.
“எங்கே கிளம்பறீங்க?”ன்னு மாமி கேட்டாள். “வேறே எங்கே? எங்க வீட்டுக்குத்தான். வந்து மூணு நாள் ஆயிடுச்சே” என்று சொன்னாங்க.
“நல்ல கதையா இருக்கே. வந்து மூணு நாள் கூட ஆகலே. அதுக்குள்ளே ஊருக்குப் போறேன்னு சொல்றீங்களே. இருங்க. ஒரு பத்து நாள் இருந்துட்டுப் போகலாம்” என்றாள் மாமி.
“இல்லே மீனாட்சி. வீட்டிலே எனக்கு நிறைய வேலை இருக்கு. அவர் வேறே என்னைத் தேடுவார்” என்று அம்மா சொன்னாங்க.
“சரிக்கா. நீ ஊருக்குப் போ. இவன் இங்கே இருக்கட்டும்”ன்னு மாமி சொன்னாள்.
“நீ தனியா இருப்பியாடா?” என்று அம்மா கேட்டாங்க என்னைப் பார்த்து.
“இல்லேம்மா. நானும் உன்கூட ஊருக்கு வர்றேன்” என்றேன்.
உடனே மாமி “ஏண்டா நீயும் பறக்கிறே. ஏன் எங்களை உனக்குப் பிடிக்கலையா?” என்று கேட்டாள். “இல்லே” என்று பதில் சொன்னேன்.
அம்மா மட்டும் தனியா ஊருக்குப் போனாங்க. நான் பத்து நாள் மாமி வீட்டில் தங்கினேன்.
மறு நாள் குளிக்கப் போனேன். மாமி “நான் வந்து உடம்பு தேச்சு விடட்டுமா” என்று கேட்டாள்.
மாமி அப்படிக் கேட்டவுடன் எனக்குக் கூச்சமாக இருந்தது. “வேண்டாம் மாமி. நானே தேச்சுக் குளிப்பேன்” என்றேன்.
“பரவாயில்லைடா. நான் வந்து தேச்சு விடறேன்” என்றாள்.
இருவரும் கிணற்றடிக்குப் போனோம். மாமி பக்கெட்டில் இருந்த தண்ணீரை மக்கால் மொண்டு என் தலையில் ஊற்றினாள்.
உடல் முழுவதும் நனைந்ததும் சோப்பை எடுத்து என் உடலுக்கு சோப்பு போட்டாள். கழுத்து, மார்பு, வயிறு, முதுகு, தொடை, முழங்கால் என்று எல்லா இடங்களுக்கும் சோப்பு போட்டவள் என் இடுப்பில் ஜட்டி இருந்ததைப் பார்த்தாள்.
“ஏம்ப்பா ஜட்டி போட்டுக்கிட்டு இருக்கே? அதைக் கழட்டிடுப்பா” என்று சொன்னாள்.
“அது இருக்கட்டும் மாமி” என்றேன். “அது இருந்தா உன் குஞ்சுக்கும் சூத்துக்கும் எப்படிப்பா சோப்பு போடறது?” என்று கேட்டாள்.
“நீங்க போன பிறகு ஜட்டியை கழட்டி அந்த இடங்களுக்கு நான் சோப்பு போட்டுக்கிறேன்” என்றேன்.
“ஏம்ப்பா கூச்சமா இருக்குதா?” என்று கேட்டுக்கொண்டே என் ஜட்டியைக் கழற்றிவிட்டாள்.
என் குஞ்சுக்கும் சூத்துக்கும் சோப்பு போட்டாள்.
உடல் முழுவதும் சோப்பு போட்ட பிறகு எல்லா இடங்களையும் தன் கையால் அழுத்தித் தேய்த்தாள்.
பிறகு தண்ணீரை மொண்டு என் உடலில் ஊற்றினாள்.
வீட்டில் என் அம்மா கூட இப்படிக் குளிப்பாட்டியதில்லை என்னை. அப்படி ஆசை ஆசையாக என்னைக் குளிப்பாட்டினாள்.
இப்படி அவள் என்னைக் குளிப்பாட்டுவது பத்து நாட்களும் நடந்தது.
குளித்து முடித்த பிறகு டவலை எடுத்து என்னைத் துவட்டினாள்.
கொஞ்சம் கூட உடலில் ஈரம் இல்லாதபடி நன்றாகத் துவட்டினாள்.
என்னைக் குளிப்பாட்டுவதில் மாமி காட்டிய பிரியம் எனக்கு பிடித்திருந்தது. அதே நேரம் மிகவும் கூச்சமாகவும் இருந்தது.
வீட்டில் தண்ணீர் வசதி இருந்தாலும் மாமி ஆத்துக்குப் போய்தான் துணிகளைத் துவைத்து வந்தாள்.
ஒரு நாள் அப்படி ஆத்துக்குப் போகும்போது மாமி என்னைக் கூப்பிட்டாள். “நீயும் வாயேம்பா. துணி துவைச்சிக்கிட்டு வரலாம்” என்று கூப்பிட்டாள்.
“நீ துணி துவைச்சிக்கிட்டு இருப்பே. எனக்குப் போரடிக்குமே. அதனால் நான் வரலை மாமி” என்றேன்.
“அட சும்மா வாப்பா. எங்க ஊர் ஆத்தைப் பாக்கலாம். நான் துணி துவைச்சிக்கிட்டு இருக்கும்போது நீ ஏதாவது வேடிக்கை பாத்துக்கிட்டிரு” என்றாள்.
சரி என்று மாமியுடன் ஆத்துக்குப் போனேன். மாமி வீட்டில் இருந்து ஆறு பத்து நிமிஷம் நடக்கும் தூரத்தில் இருந்தது.
நாங்கள் இருவரும் அங்கே போனபோது நான்கைந்து பெண்கள் துணி துவைத்துக்கொண்டிருந்தார்கள்.
நான்கைந்து பெண்கள் குளித்துக்கொண்டிருந்தார்கள்.
மாமி துணி துவைப்பதற்காக ஒரு கல்லைத் தேர்ந்தெடுத்து இன்னொரு கல்லின் மீது உட்கார்ந்துகொண்டாள்.
நான் உட்கார்வதற்கு பக்கத்தில் இருந்த இன்னொரு கல்லைக் காட்டினாள். நான் அதில் உட்கார்ந்துகொண்டேன்.
மாமியுடன் அங்கிருந்த பெண்களில் சிலர் பேசினர்.
“ஏண்டி இவளே, இது பொம்பளைங்க குளிக்கிற இடமாச்சே. இங்கே போய் ஆம்பளைப் பையனைக் கூட்டிக்கிட்டு வந்திருக்கியே” என்று மாமியைப் பார்த்து ஒருத்தி கேட்டாள்.
அதற்கு மாமி “இவன் சின்னப் பையந்தானே. பெரிய ஆம்பளை இல்லியே. அதான் கூட்டியாந்தேன். இவன் உன்னைப் பாக்கிறதால உன் அழகு குறைஞ்சிடுமா?” என்று கேட்டாள்.
உடனே அந்தப் பொம்பளை வாயை மூடிக்கொண்டுவிட்டாள்.
அவர்களைப் பார்ப்பதற்கு எனக்குக் கூச்சமாக இருந்தது.
நான் அவள் மார்பகங்களையே பார்த்துக்கொண்டிருந்தேன். அவளைப் பார்ப்பதற்கு எனக்குக் கூச்சமாக இருந்ததுதான்.
ஆனால் அவளது பெரிய மார்பகங்கள் அவளைப் பார்க்கத் தூண்டின.
‘என்ன இவளுக்கு மட்டும் இவ்வளவு பெரிய மார்பகங்கள்?’ என்று அவளையே பார்த்துக்கொண்டிருந்தேன். நான் அவளைப் பார்ப்பதை அவளும் பார்த்துவிட்டாள்.
“என்னடா அப்படிப் பாக்கிறே? எனக்கு மட்டும் பெரிசா இருக்குதேன்னு பாக்குறியா? உனக்கு என்னைப் பிடிச்சிருக்கா? என்னைக் கல்யாணம் பண்ணிக்கிறியாடா?” என்று அவள் கேட்டாள்.
அவள் அப்படிக் கேட்டவுடன் எனக்கு ஒருமாதிரி ஆகிவிட்டது. வெட்கமாக இருந்தது. கூச்சத்தினால் நெளிந்தேன்.
“பாவம்டி சின்னப் பையன். அவனைப் போய் ஓட்டுறியே. இது உனக்கே நல்லா இருக்கா?” என்று மாமி அந்த பொம்பளையைப் பார்த்து சிரித்துக்கொண்டே கேட்டாள்.
மாமி துணி துவைத்து முடிப்பதற்கு அரை மணி நேரத்திற்கு மேலாகிவிட்டது.
“மாமி, நான் உதவி ஏதும் செய்யட்டுமா?” என்று கேட்டேன்.
“நீ என்னப்பா எனக்கு உதவி செய்யப் போறே? நான் துணி துவைக்கிற அழகைப் பாரு. அதுவே நீ எனக்கு செய்யற பெரிய உதவி” என்றாள்.
துணி துவைத்ததும் மாமியும் ஆற்றில் குளிப்பாள் என்று எதிர்பார்த்தேன். ஆனால் மாமி குளிக்கவில்லை.
“துணி துவைச்சி முடிச்சாச்சி. வீட்டுக்குப் போய் காயப் போட்டுக்கலாம். வாப்பா” என்று அங்கிருந்து மாமி வீட்டுக்குக் கிளம்பினாள்.
“என்ன மாமி ஆத்துல குளிக்கலையா?” என்று கேட்டேன்.
“இல்லேப்பா. அதான் காலையிலேயெ வீட்டுல குளிச்சிட்டேனே. மறுபடி ஒரு தடவை எதுக்குக் குளிக்கணும்?” என்று என்னிடம் கேட்டாள்.
நான் ஒன்றும் சொல்லவில்லை. கொஞ்ச நேரம் கழித்து மாமி “ஏம்பா உனக்கு ஆத்துல குளிக்கணும்னு ஆசையா? குளி. நான் காத்திருக்கேன் நீ குளிச்சி முடிக்கிற வரை” என்றாள்.
மாமி அப்படிச் சொன்னவுடன் நான் ஆற்றில் இறங்கிக் கொஞ்ச நேரம் குளித்தேன்.
மாமி ஒரு பாறையில் உட்கார்ந்துகொண்டு நான் குளிப்பதை வேடிக்கை பார்த்தாள்.
நானும் அங்கு குளிச்சிக்கிட்டிருந்த பொம்பளைங்களைப் போலவே அம்மணமாகத்தான் குளிச்சேன்.
சில பெண்கள் என் அம்மணத்தைப் பார்த்து ரசிச்சாங்க.
குளிச்சி முடித்தவுடன் மாமி ஒரு துண்டை எடுத்து என்னைத் துவட்டினாள். பிறகு அந்தத் துண்டையே என் இடுப்பில் கட்டிவிட்டாள்.
“வீட்டுக்குப் போறதுக்குள்ளே துண்டு காஞ்சிடும்” என்றாள்.
பிறகு துவைத்திருந்த துணிகள் இருந்த இரண்டு பக்கெட்டுகளையும் எடுத்துக்கொண்டு மாமி “வாப்பா வீட்டுக்குப் போகலாம்” என்றாள். நான் அவளுடன் நடந்தேன்.
இடுப்பில் கட்டிய ஈரத் துண்டுடன் கையில் ஒரு பக்கெட்டைப் பிடித்துக்கொண்டு மாமியுடன் வீட்டுக்குச் சென்றுகொண்டிருந்தேன்.
மாமி பெரிய பக்கெட்டைக் கையில் பிடித்திருந்தாள். அவள் எனக்கு முன்னே நடந்து சென்றாள்.
கொஞ்ச தூரம் நடந்திருப்போம். காற்று பலமாக வீசியதால் என் இடுப்பில் இருந்த துண்டு நழுவி கீழே விழுந்துவிட்டது.
கீழே கிடந்த துண்டை எடுத்து இடுப்பில் கட்டிக்கொள்ள வேண்டும் என்ற நினைப்பு இல்லாமல் நான் துண்டையே பார்த்துக்கொண்டு நின்றேன்.
அப்போதும் பக்கெட்டைக் கீழே வைக்காமல் கையில் கெட்டியாகப் பிடித்துக்கொண்டிருந்தேன்.
நான் பாட்டுக்கு அம்மணமாக நின்றுகொண்டிருந்தேன். மாமியோ அவள் பாட்டுக்கு நடந்து போய்க்கொண்டிருந்தாள்.
எதற்கோ திரும்பியவள் நான் அம்மணமாக நிற்பதைப் பார்த்துவிட்டாள்.
“என்னடா ஆச்சி?” என்று கேட்டாள். “ஒண்ணும் இல்லே மாமி. துண்டு கீழே விழுந்துடுச்சி” என்றேன்.
“கீழே விழுந்தா என்னடா? எடுத்து கட்டிக்க வேண்டியதுதானே. அதை விட்டுட்டு இப்படி குஞ்சியை காட்டிக்கிட்டு நிக்கிறியே” என்று சிரித்தாள் என் குஞ்சியைப் பார்த்துக்கொண்டே.
தன் கையில் இருந்த பக்கெட்டை தரையில் வைத்துவிட்டு என் அருகே வந்தாள்.
கீழே கிடந்த துண்டை எடுத்து என் இடுப்பைச் சுற்றிக் கட்டினாள்.
பிறகு “என் ராசா, என் செல்லம்” என்று என் கன்னத்தில் செல்லமாக முத்தமிட்டாள்.
பிறகு இருவரும் நடந்து வீட்டுக்குப் போய்ச் சேர்ந்தோம்.
இந்த சம்பவத்தை மாமா, தன் மகள் உஷா, அக்கம்பக்கத்தில் இருந்த பெண்மணிகள் என்று ஒருவர் பாக்கி இல்லாமல் எல்லோரிடமும் சொல்லிச் சொல்லிச் சிரித்தாள்.
எனக்கோ அவமானமாக இருந்தது. “என்ன மாமி இப்படி எல்லார் கிட்டேயும் சொல்லிக்கிட்டிருக்கியே” என்று கேட்டேன்.
“ஏண்டா உன்னைக் கிண்டலடிக்க எனக்கு ஒரு விஷயம் கிடைச்சிருக்கு. அதை நான் விட்டுடுவேனா?” என்று கேட்டாள்.
ஆனால் இதனால் எல்லாம் எனக்கு மாமி மேல் கோபம் ஏற்படவில்லை.
மாமி என்னிடம் மிகவும் பிரியமாக இருந்தாள். வகைவகையாக சமைத்துப் போட்டாள். ஆசை ஆசையாக நான் சாப்பிட்டேன்.
ராத்திரியில் மாமி என்னைத் தன் அருகில் படுக்க வைத்துக்கொண்டாள். அவள் உடலில் இருந்து வீசும் நறுமணம் எனக்குப் பிடித்திருந்தது.
இருந்தாலும் அவள் அருகில் படுத்துக்கொள்ள எனக்குக் கூச்சமாக இருந்தது. அதை வாய் விட்டுச் சொல்ல தயக்கமாக இருந்தது.
அப்படி இப்படி என்று பத்து நாள் ஓடிவிட்டது. நான் ஊருக்குத் திரும்ப வேண்டிய நாள் வந்தது.
என் அம்மா ஊரிலிருந்து வந்து என்னைக் கூட்டிக்கிட்டுப் போனாங்க.
என் அம்மா எதிரிலேயே மாமி வாஞ்சையுடன் என்னை அணைத்து, என் இரண்டு கன்னத்திலும் முத்தமிட்டு என்னை வழியனுப்பி வைத்தாள்.
புறப்படுவதற்கு முன் “அடுத்த வருஷமும் லீவுக்கு நம்ம வீட்டுக்கு வரணும்ப்பா” என்று கேட்டுக்கொண்டாள்.
ஆனால் அவளது வேண்டுகோளை அடுத்து வந்த வருடங்களில் நிறைவேற்ற முடியவில்லை.
காரணம் நாங்கள் விடுமுறையைக் கழிக்க் வேறு சொந்தக்காரர்களின் வீடுகளுக்குச் சென்றதுதான்.
இதற்கு இடையில் நான் மாமியை அதிகம் நினைக்கவில்லை. ஆனால் பருவ வயதை எட்டியதும் என் மனசுக்குள் இடம்பிடித்த முதல் பெண் மாமிதான்.
ஒரு நாள் என் அறையில் உட்கார்ந்து புத்தகம் படித்துக்கொண்டிருந்தேன். திடீர் என்று மாத்தூர் மாமியை நினைத்துக்கொண்டேன்.
அவளை உடனே பார்க்க வேண்டும் போலிருந்தது. அவளை இறுகக் கட்டியணைத்து, அவள் கன்னங்களில் முத்தமிட வேண்டும் போலிருந்தது.
என்னடா இது மாமியைப் போய் இப்படி நினைக்கிறோமே என்று இருந்தது எனக்கு.
ஆனால் அப்போது ஒரு விஷயம் புரிந்தது எனக்கு. வேறு ஒன்றுமில்லை, நான் பருவ வயதை எட்டிவிட்டேன் என்பதுதான் அது.
அன்றிலிருந்து மாமி நினைவாகவே இருந்தேன் நான்.
எனக்கு மாமியின் நினைப்பு இருப்பது போல, மாமிக்கு என்னுடைய நினைப்பு இருக்குமா? என்னை நினைத்துக்கொள்வாளா என்று யோசிப்பேன்.
மாமியுடன் இருந்த பத்து நாட்களும் மாமி என்னுடன் அன்பாகப் பழகினாள். என்னிடம் மிகவும் பிரியமாக இருந்தாள்.
அப்படியானால் நிச்சயம் மாமி என்னை அடிக்கடி இல்லை என்றாலும் எப்போதாவது நினைத்துப் பார்ப்பாள்.
மாமியை சீக்கிரம் சந்திக்க வேண்டுமே! அதற்கு என்ன செய்வது என்று யோசித்தேன்.
அந்த வருஷ கோடை விடுமுறைக்கு மாமியின் வீட்டுக்குப் போவதுதான் ஒரே வழி.
எப்படியாவது அம்மாவை இதற்கு சம்மதிக்க வைக்க வேண்டும்.
அப்படி இப்படி என்று நாட்கள் கழிந்தன. கோடை விடுமுறையும் வந்தது. ஆனால் அம்மா என்னுடைய யோசனையை ஏற்றுக்கொள்ளவில்லை.
தன் அண்ணன் வீட்டுக்குத்தான் இந்த முறை விடுமுறைக்குச் செல்ல வேண்டும் என்று பிடிவாதம் பிடித்தாள்.
நான் எவ்வளவோ கெஞ்சிக் கேட்டும் தன் முடிவை மாற்றிக்கொள்ள மறுத்துவிட்டாள். சரி என்று நானும் ஒத்துக்கொண்டேன்.
எனக்கு மிகவும் ஏமாற்றம்தான். ஆனால் என்ன செய்வது?
ஆனால் மாமியை ஒரு கல்யாணத்தில் வைத்து சந்தித்தேன்.
கல்யாணத்திற்காக பட்டுச் சேலை உடுத்தியிருந்தாள் மாமி. அந்தப் பட்டுப் புடவையில் மாமி மிகவும் அழகாக இருந்தாள்.
கல்யாணப் பெண்ணைவிட மாமிதான் மிகவும் அழகாக இருந்தாள்.
கல்யாணத்திற்கு வந்திருந்த ஆண்களில் பலர் “யாருடா இந்த ஃபிகர்? டக்கரா இருக்காளே” என்று மனதிற்குள் சொல்லிக்கொண்டு அவளை சைட் அடித்தனர்.
மாமிக்கு திருஷ்டி சுற்றிப் போட வேண்டும் என்று நினைத்துக்கொண்டேன்.
வேறு யாரோ ஒரு பெண்மணியிடம் பேசிக்கொண்டிருந்தவள் என்னைப் பார்த்ததும் தன் பேச்சை முடித்துக்கொண்டு என்னிடம் வந்தாள்.
அருகில் வந்து என் கைகளைப் பிடித்துக்கொண்டு “என்னடா தங்கம், எப்படிடா இருக்கே?” என்று கேட்டாள்.
“நல்லா இருக்கேன் மாமி” என்று சொன்னேன்.
“நீ எப்படி இருக்கே மாமி?” என்று கேட்டேன். “சௌக்கியமா இருக்கேண்டா” என்று பதில் சொன்னாள்.
“உஷா வரலையா?” என்று கேட்டேன். “அவளுக்கு ஏதோ டெஸ்ட் இருக்காம் அதுக்காகப் படிக்கணும்னு வரலை” என்றாள்.
“நின்னுகிட்டே பேசிக்கிட்டிருக்கோமே. வா இப்படி உக்காரலாம்” என்று என்னை கை பிடித்து அழைத்துச் சென்று ஒரு சேரில் உக்கார வைத்து தானும் ஒரு சேரில் உக்காந்துகொண்டாள் மாமி.
என் கைகளைப் பிடித்திருந்தவள் கடைசி வரை விடவேயில்லை. மாமியின் கைகள் பட்டு போல் மென்மையாக இருந்தன.
அவளது கைகளின் மென்மை எனக்குள் உணர்ச்சிகளைத் தூண்டிவிட்டன.
“மாமியின் கைகளே இவ்வளவு மென்மையாக இருக்கின்றனவே, அவளது முலைகள் இன்னும் எவ்வளவு மென்மையாக இருக்கும்!” என்று நினைத்துக்கொண்டேன்.
நான் எதையோ யோசிப்பதைப் பார்த்த மாமி “என்ன ராசா? என்ன யோசிக்கிறே?” என்று கேட்டாள்.
“ஒண்ணும் இல்லை மாமி” என்று சற்று வெட்கத்துடன் சொன்னேன்.
“அட வெக்கத்தைப் பாரு. முறைப்பொண்ணு யாராவது இந்த கல்யாணத்திற்கு வந்திருக்காங்களா? இப்படி வெக்கப்படறியே” என்று மாமி என்னைக் கிண்டல் செய்தாள்.
சாதாரணமாகவே மாமி கும்மென்று இருப்பாள்.
வீட்டில் இருக்கும்போது பிரா போட்டுக்க மாட்டாள். எங்காவது வெளியில் போனால்தான் பிரா போட்டுக்குவா.
மாமிக்குப் பருத்த முலைகள். அவளிடம் எனக்குப் பிடித்தது அவள் உடல் முழுவதையும் என்றாலும், அவள் முகத்திற்கு அடுத்தபடியாக அவளது முலைகளை மிகவும் பிடிக்கும்.
என்றாவது ஒரு நாள் அவளது முலைகளில் முத்தமிட வேண்டும் என்று அடிக்கடி நினைத்துக்கொள்வேன்.
கல்யாணத்திற்கு வந்தவள் பிரா போட்டிருந்ததால் மேலும் கும்மென்று இருந்தாள்.
அவளது பருத்த முலைகள் பிரா போட்டிருந்ததால் மேலும் பருத்திருந்தன. மாமியை விட்டு எழுந்து போகவே கூடாது.
கல்யாணம் முடியும் வரை அவளுடன் கூடவே இருக்க வேண்டும் போலிருந்தது.
அவளது அழகு என்னைப் பைத்தியமாக அடித்தது.
மாமியுடன் ஒரு அரை மணி நேரம் பேசிக்கொண்டிருந்தேன். அவளுடன் இருந்தபோது நான் அக்கம்பக்கம் திரும்பவில்லை.
அவளையே பார்த்துக்கொண்டிருந்தேன். அவளது அழகில் நான் மெய்மறந்திருந்தேன்.
“ஏம்ப்பா நம்ம வீட்டுக்கு நீ வர்றதில்லை லீவுக்கு?” என்று கேட்டாள்.
“எங்கே மாமி? நெருங்கிய சொந்தக்காரங்க வீட்டுக்குப் போய்வர்றதே சரிய்யா இருக்கு. இந்த வருஷம்கூட மாத்தூர் போகலாம் மாமி வீட்டுக்குன்னு அம்மா கிட்டே சொன்னேன். ஆனா அம்மா தன் அண்ணன் வீட்டுக்குத்தான் போகணும்னு அடம் பிடிச்சாங்க” என்று சொன்னேன்.
“சரிப்பா. இந்த வருஷம் நம்ம ஊட்டுக்கு வந்துடு” என்றாள் மாமி.
“சரி மாமி” என்று சொன்னேன்.
ஒரு அரை மணி நேரம் பேசியிருப்போம். அதற்குள் மாமியைத் தேடிக்கொண்டு யாரோ வந்துவிட்டதால் “சரிப்பா அப்புறம் பேசலாம்” என்று மாமி போய்விட்டாள்.
எனக்கு வானத்தில் பறப்பது போலிருந்தது. நான் மனமார காதலிக்கும் மாமியுடன் அரை மணி நேரம் பேசிவிட்டேனே!
மாமியுடன் உக்காந்து பேசிக்கிட்டிருந்தபோது மாமியின் வாயையே பாத்துக்கிட்டிருந்தேன் நான். குறிப்பாக அவளது உதடுகள்.
மாமியின் உதடுகள் இயல்பாகவே அழகானவை. அதற்கு லிப்ஸ்டிக் போட்டால் இன்னும் அழகாக இருக்கும் என்று நினைத்துக்கொண்டேன்.
அவளது உதட்டில் முத்தமிட வேண்டும் போலிருந்தது எனக்கு.
அக்கம்பக்கத்தில் ஆட்கள் மட்டும் இல்லாதிருந்தால் நிச்சயம் மாமியை நான் கிஸ்ஸடிச்சிருப்பேன்.
அந்த அளவுக்கு மாமியின் உதடுகள் எனக்குள் உணர்ச்சியைத் தூண்டிவிட்டன. பலமான செக்ஸ் உணர்ச்சி.
மாமியின் புருஷன், அதான் என்னோட மாமா மிகவும் கொடுத்து வைத்தவர்.
மாமி போல ஒரு அழகியை ஓப்பதற்கு அவர் கொடுத்து வைத்திருக்க வேண்டும்!
அதுக்கப்புறம் கல்யாண மண்டபத்தில் ராத்திரி சாப்பாட்டின்போது மாமியை மீண்டும் சந்தித்தேன்.
“என்னப்பா சாப்பிட்டுட்டியா?” என்று கேட்டாள் மாமி.
“இன்னும் இல்லை மாமி. இனிமேல்தான்” என்றேன். “அப்படின்னா வா, சாப்பிடலாம்” என்று என் கையைப் பிடித்து அழைத்துப் போனாள்.
மாமிகூட ஒண்ணாக உக்காந்து சாப்பிட கசக்குமா எனக்கு? அவளுடன் போனேன்.
இருவரும் அருகருகில் உக்காந்துகிட்டோம். இலை போட்டு முதலில் ஸ்வீட்டும் போண்டாவும் பரிமாறினார்கள்.
லட்டுதான் ஸ்வீட். மாமி தன் இலையில் இருந்த லட்டை எடுத்து கொஞம் கடித்தவள் மீதியை தன் இலையில் வைத்தாள்.
பிறகு என்ன நினைத்தாளோ அந்த மீதி லட்டை எடுத்து என் இலையில் வைத்தாள்.
“என்னடா இது, மாமி தான் எச்சில்படுத்திய லட்டை என் இலையில் வைக்கிறாளே” என்று பார்த்துக்கொண்டிருந்தேன்.
“தப்பா நினைச்சிக்காதே. நான் அதிகம் இனிப்பு சாப்பிட மாட்டேன். அதான் உன் இலையில் வச்சிட்டேன்” என்றாள்.
நான் ஒன்றும் சொல்லாமல் அவளையே பார்த்துக்கொண்டிருந்தேன்.
“என்னப்பா யோசிக்கிறே? இவ எச்சில்படுத்திய லட்டை நாம சாப்பிடணுமான்னு யோசிக்கிறியா?” என்று கேட்டாள்.
“இல்லை மாமி” என்று சொல்லிவிட்டு அந்த லட்டை எடுத்து சாப்பிட்டேன்.
மாமி எச்சில்படுத்திய லட்டைச் சாப்பிட கசக்குமா எனக்கு?
மாமியையே ஒரு நாள் எச்சில்பண்ணப் போகிறேன் நான். அப்படி ஒரு ஆசையை நெஞ்சுக்குள் வளர்த்துக்கொண்டிருக்கிறேன்.
அப்படியிருக்க கேவலம் எச்சில் லட்டைத் தின்பதா பெரிய விஷயம்?
மாமி நிதானமாகச் சாப்பிட்டாள். நாங்கள் சாப்பிட்டு முடிப்பதற்கு அரை மணி நேரம் ஆகிவிட்டது.
பேசிக்கொண்டே சாப்பிட்டதால்தான் அப்படி ஆனது. நாங்கள்தான் பந்தியிலிருந்து கடைசியாக எழுந்தோம்.
பிறகு ஹாலில் உட்கார்ந்து பேசிக்கிட்டிருந்தோம். மாமி வெத்திலை போட்டாள்.
வெத்திலைச் சிவப்பால் மாமியின் உதடுகள் சிவந்தன. சிவப்பான உதடுகள் மாமியின் அழகுக்கு அழகு சேர்த்தன.
மாமியின் அந்த சிவந்த உதடுகளில் முத்தமிட வேண்டும் போலிருந்தது எனக்கு.
எனக்குள் செக்ஸ் உணர்ச்சி அதிகரித்துக்கொண்டே போனது.
அப்படியே மாமியைத் தள்ளிக்கொண்டுபோய் மண்டபத்திலிருந்த அறைகள் ஒன்றில் வைத்து அவளை ஆசைதீர ஓத்தால் என்ன என்று யோசித்தேன்.
“என்னப்பா மறுபடியும் யோசனை?” என்று கேட்டாள்.
“ஒண்ணும் இல்லை மாமி. ராத்திரிக்கு எங்கே படுக்கிறதுன்னு யோசிச்சிக்கிட்டு இருந்தேன்” என்றேன்.
“அதுக்கு ஏம்ப்பா யோசிக்கிறே? நான் கல்யாணப் பொண்ணுக்கு ஒதுக்கி இருக்கிற ரூமில் படுக்கப் போறேன். நீயும் வா. என் கூட படுத்துக்கோ” என்றாள்.
“என்ன இவள், நான் என்ன சின்ன பையனா இவளுடன் படுத்துக்கொள்ள? பெரிய பையன் ஆகிவிட்டேனே. இவளுடன் போய் படுத்துக்கொண்டால் பார்க்கிறவர்கள் என்ன நினைப்பார்கள்? இப்படி விவஸ்தை இல்லாமல் என்னை தன்னுடன் படுத்துக்கொள்ள கூப்பிடுகிறாளே” என்று நினைத்தேன்.
ஆனால் உண்மையில் மாமி வெள்ளந்தியானவள். வெள்ளை மனசு அவளுக்கு.
நான் வளர்ந்துவிட்டிருந்தாலும், உதட்டில் மீசை முளைத்திருந்தாலும் என்னை இன்னும் அவள் தன்னுடன் ஆற்றங்கரைக்கு வந்த சின்ன பையனாகத்தான் நினைக்கிறாள்.
இப்படி அவள் வெள்ளந்தியாக தன்னுடன் என்னை படுத்துக்கொள்ள அழைத்ததனால் மாமி மீதான் என் பிரியம் கூடியதே தவிர குறையவில்லை.
“இல்லை மாமி. அது சரிப்பட்டு வராது. கல்யாணப் பொண்ணு ரூமில் உன்கூட நிறைய பொண்ணுங்க இருப்பாங்க. அதனால் எனக்கு கூச்சமா இருக்கும். நான் இந்த ஹாலிலேயே படுத்துக்குறேன். நீ போய் படுத்துக்க மாமி” என்றேன்.
“சரிப்பா. அப்ப காலையில் பார்க்கலாம்” என்று சேரிலிருந்து எழுந்தவள் என் கன்னத்தில் தன் கையால் செல்லமாகத் தட்டிவிட்டு கல்யாணப் பெண்ணின் அறைக்குச் சென்றாள்.
ஹாலில் இரண்டு மூன்று சேர்களை ஒன்றாக இழுத்துப் போட்டு நான் அதில் படுத்துக்கொண்டு தூங்கினேன்.
உடனே தூக்கம் வரவில்லை. மாமியின் கட்டழகு மேனிதான் என் மனக்கண் முன்னால் வந்து நின்றது.
எப்படியாவது மாத்தூர் மாமியை ஓக்கணுமே, அதற்கு என்ன செய்யலாம் என்று யோசித்தேன்.
என் ஜட்டிக்குள் பூல் அதிகபட்ச விறைப்பை அடைந்திருந்தது மாமியின் நினைப்பால்.
மாமி, மாமி, என் செல்ல மாமி என்று மாமியை மனசுக்குள் கொஞ்சினேன்.
மாமி இன்னேரம் கல்யாணப் பெண்ணின் அறையில் பொம்பளைங்களோடு பொம்பளையா படுத்துக்கிட்டு தூங்கிக்கிட்டிருப்பா.
நான் அவளை நினைச்சிக்கிற மாதிரி அவளும் என்னை நினைச்சிப்பாளா? நிச்சயம் நினைச்சிப்பா.
அவள் என்னோடு அன்று ஒன்றரை மணி நேரம் பேசியிருக்காளே. எப்படி என் நினைப்பு வராமல் இருக்கும்?
இப்படியே என் மனதில் எண்ணங்கள் ஓடின. பிறகு எப்போது தூங்கினேன் என்று தெரியவில்லை. அப்படியே கண்ணசந்துவிட்டேன்.
விடிகாலையில் யாரோ என்னை எழுப்பினார்கள். எழுந்து உக்காந்து சோம்பல் முறித்தேன்.
எனக்கு உடனே மாமியைப் பார்க்க வேண்டும் போலிருந்தது.
ஹாலில் இருந்த பெண்மணிகள் பக்கம் என் பார்வையைத் திருப்பினேன். அந்தக் கும்பலில் மாமி இல்லை.
ஒருவேளை இன்னமும் தூங்கிக்கிட்டிருக்காளோ என்னவோ? மாமி தூங்கும் அழகைப் பார்க்க வேண்டும் போலிருந்தது.
யாரோ என் முதுகில் திடீரென்று மென்மையாகத் தட்டினார்கள். யார் என்று திரும்பிப் பார்த்தால், மாத்தூர் மாமி.
“என்ன மாமி நல்லா தூங்கினீங்களா?” என்று கேட்டேன்.
“எனக்கு வசதியான இடம் கிடைச்சிதுப்பா. நல்லா தூங்கினேன். ஆமாம் நீ எங்கே தூங்கினே?” என்று கேட்டாள்.
“இதே இடத்திலேயே மூணு சேரை சேந்தாப்பிலே போட்டு அதில் படுத்துக்கிட்டேன். நானும் நல்லா தூங்கினேன்” என்றேன். “ஓ அப்படியா?” என்றாள்.
மாமி இன்னும் முகம் கழுவவில்லை போல. தூக்கக் கலக்கம் அவள் முகத்தில் தெரிந்தது. தூக்கக் கலக்கத்திலும் மாமி அழகாக இருந்தாள்.
எப்போதுதான் மாமி அழகில்லை? எப்போதுமே, எந்த சந்தர்ப்பத்திலும் மாமி அழகுதான்.
“என்ன மாமி, இன்னும் குளிக்கலையா?” என்று கேட்டேன். “ஆமாம்பா, இன்னும் குளிக்கலை. வெந்நீருக்காகக் காத்திருக்கேன்” என்றாள்.
கொஞ்ச நேரம் பேசிக்கிட்டிருந்தோம். பிறகு மாமி குளிப்பதற்குப் போனாள்.
சற்று நேரம் கழித்து வந்தாள். புதுப் புடவை கட்டிக்கொண்டு, முகத்துக்குப் பவுடர் போட்டுக்கொண்டு, நகைகளை மாட்டிக்கொண்டு, மாமி புத்தம்புது ரோஜாப்பூ போல மிகவும் அழகாக இருந்தாள்.
என் கண்ணே பட்டுவிடும் போலிருந்தது. மாமிக்கு சுற்றிப் போட வேண்டும் என்று நினைத்துக்கொண்டேன்.
குளித்த பிறகு மாமியின் அழகு பன்மடங்கு கூடியிருந்தது. “நானும் குளிச்சிட்டு வந்துடுறேன் மாமி” என்று கிளம்பிப் போனேன்.
குளிக்கும்போது என் பூல் மாமியின் நினைப்பால் அதிகபட்சமாக விறைத்துக்கொண்டது. பூலுக்கு சோப்பு போடுவது மிகவும் சுகமாக இருந்தது.
மாமியின் கூதிக்குள் நுழையும் வாய்ப்பு என் பூலுக்கு என்னிக்குக் கிடைக்குமோ என்று நினைத்துக்கொண்டேன்.
நான் குளித்துமுடித்து வந்த பிறகு காலை டிபன் தயாராகியிருந்தது.
“வாப்பா, டிபன் சாப்பிடலாம்” என்று மாமி கூப்பிட்டாள். அவளுடன் ஜோடியாக டைனிங் ஹாலுக்குப் போனேன்.
அப்போது உறவினர் ஒருவர் என்னைத் தனியாகக் கூப்பிட்டார். “என்ன விஷயம்” என்று கேட்டேன்.
“என்னப்பா எப்போது பாத்தாலும் மாமி கூடவே ஜோடியா சுத்திக்கிட்டிருக்கியே, என்ன விஷயம்? நீ கொடுத்து வச்சவன்பா” என்றார் அவர்.
“அட நீங்க ஒண்ணு. அதெல்லாம் ஒண்ணும் இல்லே. மாமிக்கு என் மேல் அன்பு அதிகம். அவ்வளவுதான்” என்றேன்.
என் பதிலைக் கேட்ட பிறகு அவர் போய்விட்டார். அவருக்குப் பொறாமை. அதான் இப்படி கமெண்ட் அடிக்கிறார் என்று நினைத்துக்கொண்டேன்.
பந்தியில் மாமி பக்கத்தில் போய் உட்கார்ந்துகொண்டேன். “என்னப்பா, அவர் என்ன சொன்னாரு?” என்று விசாரித்தாள்.
நடந்ததை அப்படியே சொன்னால் மாமிக்கு ஒரு மாதிரி ஆகிவிடும் என்பதால் நான் உண்மையைச் சொல்லவில்லை.
“ஒண்ணும் இல்லே மாமி. ரயில் டைம் பத்தி விசாரிச்சார்” என்றேன். “ஓ அப்படியா” என்றாள் மாமி.
இருவரும் எதுவும் பேசிக்கொள்ளாமல் அமைதியாகச் சாப்பிட்டோம்.
சாப்பிட்டு முடித்த பிறகு மாமி “டிபன் நல்லா இருந்தது இல்லே?” என்று கேட்டாள்.
“ஆமாம் மாமி. ரொம்ப நல்லா இருந்தது. ராத்திரி சாப்பாடுகூட பிரமாதமா இருந்தது” என்றேன்.
“உன் கல்யாணத்திலேயும் இப்படி சூப்பரா சாப்பாடு போடணும்” என்றாள் மாமி.
“என் கல்யாணத்தில் உனக்கு சாப்பாடு போடறதுக்கு முன்னாடி நான் உன்னைப் போடணும்” என்று மனதிற்குள் சொல்லிக்கொண்டேன்.
“என்ன மாமி, இப்படி கேக்கறிங்க? எனக்கு இன்னும் இருபது வயசு கூட ஆகலை. அதுக்குள்ளே கல்யாணம் பத்தி பேசினா எப்படி?” என்று கேட்டேன்.
“கோச்சுக்காதேடா. சும்மா தமாஷுக்காகத்தான் அப்படிச் சொன்னேன்” என்றாள்.
பிறகு மாமி மணமகளைப் பார்க்கப் போய்விட்டாள். நான் ஹாலில் போய் உட்கார்ந்துகொண்டேன்.
கல்யாணப் பெண், மாமி அளவுக்கு அழகாக இல்லாவிட்டாலும் ஓரளவுக்கு அழகாக இருந்தாள்.
ஆனால் மாமிக்கு இருப்பதைப் போலவே கல்யாணப் பெண்ணுக்கும் பெரிய மார்பகங்கள்.
அதனால் முன்வரிசை சேரில் உட்கார்ந்துகொண்டு கல்யாணப் பெண்ணின் முலைகளையே பார்த்துக்கொண்டிருந்தேன்.
கல்யாணப் பெண்ணும் எனக்குள் செக்ஸ் உணர்ச்சிகளை உசுப்பிவிட்டாள்.
“இன்று இரவு இவளை மணமகன் ஆசைதீர ஓப்பான்” என்ற நினைப்பு என் மனதிற்குள் ஓடியது.
எனக்கு மணமகன் மீது பொறாமை ஏற்பட்டது. கொடுத்து வைத்தவன்.
எனக்கு திருமணம் ஆவதற்கு எப்படியும் ஐந்தாறு வருஷம் போக வேண்டும்.
அதுவரை நான் ராத்திரியில் மாமியை அல்லது யாராவது சினிமா நடிகையை அல்லது இதோ இந்த கல்யாணப் பெண்ணை நினைத்து என் பூலைக் கசக்கி சுய இன்பம் அனுபவித்துக்கொண்டிருக்க வேண்டியதுதான்.
என் நிலைமையை நினைத்து எனக்கு துக்கமாக இருந்தது.
முகூர்த்த நேரத்தில் மணமகன் கெட்டி மேளம் முழங்க மணமகள் கழுத்தில் தாலி கட்டினான்.
நாங்கள் எல்லோரும் இருந்த இடத்திலிருந்தே அட்சதைகளைத் தூவினோம்.
அது மணமக்கள் தலையில் விழுவதற்குப் பதிலாக முன்னால் இருந்தவர்கள் தலைகளில் விழுந்தது.
தாலி கட்டியதற்குப் பிறகு மற்ற சடங்குகள் நடந்தன.
இடையில் மாமி என்னிடம் வந்து “கல்யாணம் முடிஞ்சதுன்னு கிளம்பிப் போயிடாதே. மதியம் சாப்பாட்டுக்கு ஏற்பாடு பண்ணியிருக்காங்க. அதனால சாப்பிட்டுட்டுதான் போகணும். என்ன? ஆங்… அப்புறம் நீதான் வந்து என்னை பஸ் ஏத்தி அனுப்பணும்” என்றாள். ”
அதுக்கென்ன மாமி, தாராளமா பஸ் ஏத்தறேன்” என்றேன்.
“சமத்து” என்று என் கன்னத்தில் மாமி செல்லமாகத் தட்டிவிட்டுப் போனாள்.
மதியம் சாப்பாட்டின்போதும் இருவரும் சேர்ந்தே சாப்பிட்டோம்.
இப்படி மாமியும் நானும் திருமணத்தின்போது இணைபிரியாமல் இருந்தோம்.
சாப்பிட்டுக்கொண்டிருந்தபோது மாமி என்னிடம் கல்யாணப் பெண் பற்றிப் பேசினாள். “பொண்ணு நல்ல அழகு இல்லே?” என்றாள்.
“ஆமாமி மாமி. பொண்ணு ஒரு சூப்பர் ஃபிகர் உன்னைப் போலவே. அவளுக்கும் உன்னைப் போலவே காய் பெரிசா இருக்கு” என்று சொல்லத்தான் ஆசைப்பட்டேன்.
ஆனால் அப்படிச் சொல்லவில்லை. அதற்குப் பதிலாக “பொண்ணு அழகுதான். ஆனால் உன்னோட ஒப்பிடும்போது அழகில்லை. நீதான் மாமி அவளைவிட அழகா இருக்கே” என்றேன்.
நான் இப்படிச் சொல்லும்போது மாமி மிகவும் வெட்கப்பட்டாள்.
“சீ போடா. உன்கிட்டே கல்யாணப் பொண்ணு அழகைப் பத்திச் சொன்னா, நீ என் அழகைப் பத்திப் பேசறே” என்று மாமி கோபித்துக்கொண்டாள்.
நிஜக் கோபம் இல்லை. செல்லக் கோபம்.
கல்யாணம் இனிதே முடிந்தது. மதியம் சாப்பாட்டுக்குப் பிறகு நானும் மாமியும் உறவினர்களிடம் விடைபெற்றுக்கொண்டோம்.
இருவரும் பஸ் ஸ்டாண்டை நோக்கி நடந்தோம்.
“கல்யாணம் நல்லா நடந்தது இல்லே?” என்று மாமி கேட்டாள். “ஆமாம். சும்மா சொல்லக் கூடாது. சூப்பரா நடத்தினாங்க” என்றேன்.
எனக்கு மாமியை எங்காவது தள்ளிக்கொண்டு போக வேண்டும் என்று எண்ணம். மெதுவாக பேச்சு கொடுத்தேன்.
“என்ன மாமி, உடனே ஊருக்குப் போகணுமா?” என்று கேட்டேன்.
“எதுக்குடா கேக்கறே?” என்று கேட்டாள்.
“இந்த ஊரில் நாலு தியேட்டர் இருக்கு. நாலிலேயும் புதுப் படம் ஓடுது. மேட்னி ஷோ பார்த்துட்டு, அப்புறம் ஊருக்குப் போகலாமே” என்றேன்.
“வேணாம்பா. நான் சாயந்திரம் வீட்டுக்கு வந்துடுவேன்னு மாமா கிட்டே சொல்லியிருக்கேன். நேரத்துக்குப் போய்ச் சேரலேன்னா மாமா கோச்சுக்குவார்” என்றாள்.
எனக்கு ஏமாற்றம்தான். இருந்தாலும் மாமியை வற்புறுத்தவில்லை.
இருவரும் பஸ் ஸ்டாண்ட் வந்தடைந்தோம்.
மாமி ஊருக்குப் போகும் பஸ் காத்திருந்தது. அதில் ஏறி ஒரு சீட்டில் உட்கார்ந்துகொண்டோம்.
இருவருக்கும் இடைவெளி இல்லாமல் நெருக்கமாக உட்கார்ந்துகொண்டோம்.
மாமி என் மேல் உரசுகிறாற்போல் நெருங்கி உட்கார்ந்திருந்தாள். எனக்கு மிகவும் கிளுகிளுப்பாக இருந்தது.
பஸ்ஸில் எங்களைத் தவிர மூணு, நாலு பேர்தான் இருந்தனர்.
மாமியிடம் கொஞ்ச நேரம் பேசிக்கிட்டிருந்தேன்.
“மாமி, ஏதாவது கலர் சாப்பிடறீங்களா?” என்று கேட்டேன்.
“கலர் வேண்டாம்பா. பன்னீர் சோடா இருந்தா வாங்கி வாயேன். குடிக்கிறேன்” என்று சொன்னாள்.
பக்கத்தில் இருந்த ஒரு கடையிலிருந்து பன்னீர் சோடா வாங்கி வந்தேன்.
மாமிக்கு பன்னீர் சோடா என்றால் ரொம்ப பிடிக்கும் போலிருக்கிறது. விரும்பிக் குடித்தாள் ஒரு சொட்டுகூட மிச்சம் வைக்காமல்.
“நீ குடிக்கலையாப்பா?” என்று கேட்டாள். “உன்னை பஸ் ஏத்தி அனுப்பினப்புறம் குடிப்பேன்” என்றேன்.
“உனக்கு காலேஜ் எப்பப்பா முடியும்?” என்று கேட்டாள்.
“இப்ப ரெண்டாவது வருஷம் படிச்சிக்கிட்டிருக்கேன் மாமி. அடுத்த வருஷம் முடிஞ்சிரும்” என்றேன்.
மாமி என் கையோடு தன் கையைக் கோர்த்துக்கொண்டாள். அவள் அப்படிச் செய்தது எனக்குப் பிடித்திருந்தது.
அவளது கைகள் மிகவும் மென்மையாக இருந்தன.
இதற்குள் பஸ்ஸில் மேலும் அஞ்சாறு பேர் ஏறியிருந்தனர்.
கண்டக்டர் வந்து எல்லாருக்கும் டிக்கெட் கொடுக்க ஆரம்பித்தார்.
மாமியுடன் பேசிக்கொண்டேயிருக்க வேண்டும் போலிருந்தது. அந்த அளவுக்கு மாமியிடம் நான் ஆசை வைத்திருந்தேன்.
திடீரென்று எனக்குள் ஒரு கவலை வந்தது. மாமி நல்லபடி ஊர் போய்ச் சேர்வாளா?
பேசாமல் நாமே மாமியைக் கொண்டுபோய் அவள் ஊரில் விட்டு வந்தால் என்ன என்று நினைத்தேன்.
நினைத்ததை மாமியிடமும் சொன்னேன். மாமி சிரித்தாள்.
“ஏம்பா, வரும்போது நான் தனியாகத்தான் வந்தேன். இப்போ போகும்போது என்னால தனியா போக முடியாதா?” என்று கேட்டாள்.
“அப்படியா, சரி மாமி” என்றேன். டிரைவர் வந்து பஸ்ஸைக் கிளப்பினார்.
நான் பஸ்ஸிலிருந்து இறங்கி, மாமியின் சீட்டை ஒட்டி இருந்த ஜன்னல் பக்கம் போய் நின்றுகொண்டு. “சரி மாமி, நல்லபடி போய் வா. ஊருக்குப் போனதும் எனக்கு போன் பண்ணுங்க” என்றேன்.
“சரிப்பா. நீயும் நல்லபடி ஊருக்குப் போ” என்றாள் மாமி. பஸ் கிளம்பி போய்விட்டது.
மாமி சிரித்துக்கொண்டே என்னிடம் விடைபெற்றுக்கொண்டாள்.
மாமியைக் கல்யாணத்தில் சந்தித்து அவளிடம் பேசியதிலிருந்து அவள் நினைவாகவே இருந்தேன்.
அடுத்து எப்போது அவளை சந்திப்போம் என்று மனது அலைபாய்ந்தது.
அந்த வருஷம் கல்லூரி விடுமுறைக்கு எப்படியாவது மாத்தூருக்கே செல்வது என்று முடிவெடுத்தேன்.
அப்படி இப்படி என்று நாட்கள் ஓடின. கோடைக்கால விடுமுறையும் வந்தது.
அம்மாவும் நானும் இம்முறை யார் வீட்டுக்குப் போவது விடுமுறையைக் கழிக்க என்று பேசிக்கிட்டிருந்தோம்.
“அம்மா எனக்கொரு யோசனை” என்றேன். “என்னடா?” என்றாள்.
“பேசாம நாம இந்த வருஷம் மாத்தூர் மாமி வீட்டுக்குப் போனால் என்ன?” என்று கேட்டேன்.
“அதான் ஒரு தடவை அங்கே போயிருக்கோமே, அப்புறம் என்னடா?” என்று கேட்டாள்.
“அம்மா, அது நான் சின்னப் பையனா இருந்தப்போ. எதுவுமே எனக்கு நினைவில் இல்லை. இப்போ நான் பெரியவன் ஆயிட்டேன். மறுபடியும் மாத்தூருக்குப் போகணும் போல இருக்கு” என்றேன்.
“டேய் அவங்க நமக்கு தூரத்து சொந்தம் அவ்வளவுதான். அங்கெல்லாம் அடிக்கடி போகக் கூடாதுடா” என்றாள்.
“அம்மா, சொந்தத்துல நெருங்கிய சொந்தம் என்ன, தூரத்துச் சொந்தம் என்ன, எல்லாருமே சொந்தக்காரங்கதான்” என்றேன்.
நான் சொன்ன பதிலால் அம்மா சமாதானம் அடையவில்லை. இருந்தாலும் கடைசியில் நான் சொன்னதற்கு ஒப்புக்கொண்டாள்.
“ஆனா நான் அதிக நாள் இருக்க மாட்டேண்டா. ஒண்ணு ரெண்டு நாள்தான் இருப்பேன். நீ வேணும்னா ஒரு வாரம், பத்து நாள் இருந்துட்டு வா” என்றாள்.
“அதுக்கென்ன, அப்படியே ஆகட்டும்” என்றேன். எனக்கும் அதுதானே வேணும்!
நான் தங்கப் போற எல்லா நாளும் அம்மாவும் என்கூட இருந்தா என் ஆசைகளை நிறைவேத்திக்க முடியாதே.
முன்கூட்டியே மாமிக்கு நாங்கள் அவர்கள் வீட்டுக்கு வரவிருப்பதைத் தெரிவித்தோம்.
மாமி, “அதுக்கென்ன தாராளமா வாங்க” என்றாள்.
அப்புறம் என்ன? ஒரு சுபயோக சுபதினத்தில் நானும் அம்மாவும் மாத்தூருக்குப் புறப்பட்டோம்.
ரெண்டு மணி நேரத்தில் அங்கே போய்ச் சேர்ந்தோம். அதற்குள் மதியம் ஆகிவிட்டிருந்தது.
கதவை மாமிதான் திறந்தாள். கதவு திறந்ததும் பிரமித்துப் போய் நின்றுவிட்டேன்.
முன்னைவிட மாமியின் அழகு கூடிவிட்டிருந்தது.
வைத்த கண் வாங்காமல் அவளையே பார்த்துக்கொண்டு நின்றேன்.
“வாங்க, வாங்க. இப்பதான் எங்க வீட்டுக்கு வர வழி தெரிஞ்சுதா?” என்று வாயார வரவேற்றாள் மாமி.
அம்மாவின் எதிரில் மாமியை சைட் அடிப்பதற்கு எனக்கு சங்கடமாக இருந்தது.
அம்மா ஏதாவது வித்தியாசமாக நினைத்துக்கொண்டுவிட்டாள்?
அதனால் மாமியை ஆசைஆசையாகப் பார்ப்பதைக் கூடியவரை தவிர்த்தேன்.
எங்களுக்காக மாமி சூப்பராக சமைத்திருந்தாள். எங்களை பாய்போட்டு உக்கார வைத்து, இலை போட்டு வகைவகையாகப் பரிமாறினாள்.
அவள் பரிமாறிய விதமே என் வயிற்றை நிறைத்துவிட்டது. அவ்வளவு அழகாக பரிமாறினாள். திருப்தியாகச் சாப்பிட்டோம்.
வயிற்றுப் பசிக்கு உணவு பரிமாறிவிட்டாள். அதேபோல என் உடல் பசிக்கும் தீனி போடுவாளா என்று என் சிந்தனை ஓடியது.
நான் ஏதோ யோசிப்பதைப் பார்த்த மாமி “அப்படி என்ன பலமான யோசனை? எந்தக் கோட்டையைப் பிடிக்க இப்படி பலமான யோசனை?” என்று கேட்டாள்.
“ஒண்ணும் இல்லே மாமி” என்று வழிந்தேன்.
பிறகு என் அம்மாவும் மாமியும் கதைபேச உட்கார்ந்துவிட்டார்கள். நான் அங்கிருந்து நகர்ந்துவிட்டேன்.
சொன்னது போலவே அம்மா என்கூட ரெண்டு நாள்தான் தங்கியிருந்தாங்க.
ரெண்டாவது நாள் சாயந்திரம் ஊருக்குக் கிளம்பிட்டாங்க. நான் போய் அவங்களை பஸ் ஏத்திட்டு வந்தேன்.
எனக்கு அப்பாடா என்று இருந்தது. இனி மாமியை சுதந்திரமாக சைட் அடிக்கலாம், அவளுடன் ஜாலியாக அரட்டை அடிக்கலாம்.
முதல் ரெண்டு நாள் ஒண்ணும் தேறவில்லை.
ராத்திரி சாப்பிட்டதும் கொஞ்ச நேரம் என்னுடன் பேசிக்கொண்டிருந்துவிட்டு மாமாவும் மாமியும் அவங்க பெட்ரூமுக்குப் போயிட்டாங்க தூங்கறதுக்கு.
மாமியின் பெண் உஷா அவள் ரூமுக்குப் போய்விட்டாள்.
நான் மட்டும் தன்னந்தனியாக ஹாலில் படுத்திருந்தேன்.
மாமியின் நினைப்பால் தூக்கம் வராமல் தவித்தேன். என் பூல் வேறு அதிகபட்சமாக விறைத்துக்கொண்டு இம்சைப்படுத்தியது.
பூலை உருவி உருவி விட்டேன். வேறு என்ன செய்வது?
மாமி இன்னேரம் என்ன செய்துகொண்டிருப்பாள்?
மாமா அவள் மேல் கைபோட்டு சில்மிஷம் பண்ணுவாரா?
மாமா மாமியை ஓப்பாரா? எத்தனை நாளுக்கு ஒரு தடவை மாமியை ஓப்பார்?
திருமணம் ஆகி மாமிக்கு என்னைவிட வயதில் மூத்த பெண் ஒருத்தி இருக்கிறாளே, மாமிக்கு செக்ஸில் இன்னமும் விருப்பம் இருக்குமா?
என்னைப் போல ஒரு சின்னப் பையனிடம் அவள் ஆசை கொள்வாளா? என் ஆசைக்கு இணங்குவாளா? என்று பலவாறாக யோசித்துக்கொண்டு படுத்திருந்தேன்.
ஒருபுறம் யோசனை ஓடிக்கொண்டிருக்க, மறுபுறம் பூலை உருவி உருவி விட்டு, சுய இன்பம் அனுபவித்துக்கொண்டிருந்தேன்.
அப்போது திடீரென்று என் மேல் ஒளி வெள்ளம் பரவியது. திடுக்கிட்டுப்போய்விட்டேன் நான்.
யார் விளக்கு போட்டது என்று பார்த்தால், வேறு யாரும் இல்லை, மாமிதான்.
சட்டென்று என் லுங்கியால் பூலை மறைத்துக்கொண்டேன்.
நான் சுய இன்பம் அனுபவித்துக்கொண்டிருப்பதை மாமி பார்த்துவிட்டாளே என்று எனக்கு வெட்கமாக இருந்தது.
ஆனால் நல்ல வேளையாக மாமி அதுபற்றி ஒன்றும் கேட்கவில்லை. ச்சீ, இது பத்தி யாராவது கேப்பாங்களா? கேக்கக்கூடிய விஷயமா இது?
“என்னப்பா இன்னும் தூக்கம் வரலையா?” என்று மாமி கேட்டாள்.
“ஆமாம் மாமி. என்னவோ தெரியலை, தூக்கம் வரலை” என்றேன்.
“வேணும்னா எங்க ரூமிலே நீ படுத்துக்கோ. நானும் மாமாவும் ஹாலில் படுத்துக்குறோம்” என்றாள் மாமி.
“ச்சேச்சே வேண்டாம் மாமி. இன்னும் கொஞ்ச நேரத்துலே தூக்கம் தன்னால வந்துடும். நீங்க போய் படுத்துக்குங்க” என்றேன்.
மாமியும் மாமாவும் ஓத்ததற்கான சுவடுகள் எதுவும் அவளிடம் தெரியவில்லை. ஒருவேளை மாதம் ஒருமுறைதான் ஓப்பாங்களோ என்னவோ.
“சரிப்பா. நான் தூங்கப் போறேன்” என்று மாமி விளக்கை அணைத்துவிட்டு தன் அறைக்குச் சென்றுவிட்டாள்.
அன்று ராத்திரி எனக்கு சுத்தமாக தூக்கம் இல்லை. மாமியையே நினைத்துக்கொண்டு படுத்துக்கிட்டிருந்தேன்.
இரண்டு நாள் கழிச்சி ஒரு நல்ல சேதி. அதாவது எனக்கு நல்ல சேதி.
மாமா ஏதோ வேலையா வெளியூர் போறாராம். வர்றதுக்கு ஒரு வாரம், பத்து நாள் ஆகுமாம். எனக்கு அப்பாடான்னு இருந்தது.
மாமி தனியாத்தான் படுத்துக்கணும். அப்போ எப்படியாவது அவளை என் ஆசைக்கு இணங்க வச்சி, அவளை மஜா பண்ணிடணும் என்று நினைத்துக்கொண்டேன்.
அன்று காலையிலேயே மாமா வெளியூருக்குப் புறப்பட்டுப் போய்விட்டார். உஷா அவளது தோழி வீட்டுக்குப் போய்விட்டாள். அதனால் வீட்டில் மாமியும் நானும்தான் இருந்தோம்.
மாமி சமைக்கும்போது கூடவே அவளுக்கு உதவியாக சமையல்கட்டில் இருந்தேன்.
காய்கறி வெட்டிக்கொடுத்தேன். பாத்திரங்களை அலம்பினேன்.
நான் செய்த வேலைகளைப் பார்த்துவிட்டு மாமிக்கு என்னை மிகவும் பிடித்துவிட்டது.
“நீ ரொம்ப நல்ல பையன்ப்பா. எனக்கு உதவிலாம் செய்யறியே” என்றாள்.
கொஞ்ச நேரம் கழித்து “உனக்கு வரப்போற பொண்டாட்டி கொடுத்து வச்சவ” என்று சொன்னாள்.
“ஏன் மாமி அப்படிச் சொல்றீங்க?” என்று கேட்டேன். “இல்லை, சமையலில் எனக்கு உதவறியே. நாளைக்கு உன் பொண்டாட்டிக்கும் இப்படித்தானே உதவி செய்வே” என்று பதிலளித்தாள்.
மாமிக்கு இப்போது உதவி செய்வது அவள் மேல் நான் கொண்ட காதலால். நாளைக்கு எனக்கு வரப்போகும் மனைவி எனக்குப் பிடித்திருந்தால்தான் நான் அவளுக்கு உதவி செய்வேன்.
இப்படி மனதில் நினைத்துக்கொண்டேன். மாமியிடம் சொல்லவில்லை. மாமி ஏதாவது வித்தியாசமாக நினைத்துக்கொண்டுவிட்டால்?
சமையல்கட்டில் இருந்த மேடையில் உட்கார்ந்துகொண்டு மாமியிடம் பேச்சு கொடுத்துக்கொண்டிருந்தேன்.
மாமியை சுத்தமாக சைட் அடித்துக்கொண்டிருந்தேன். அவளது முலைகள், சூத்து, இடுப்பு, கழுத்து, முதுகு என்று அவளது அங்கங்களைப் பார்த்துக்கொண்டிருந்தேன்.
நான் அப்படிப் பார்ப்பதைப் பற்றி மாமி ஒன்றும் சொல்லவில்லை.
மாமியைப் பார்க்க பார்க்க அவள் மேல் மோகம் அதிகரித்துக்கொண்டே போனது.
“ஏன் மாமி, நீங்க இவ்வளவு அழகா இருக்கீங்க. ஆனா மாமா பார்க்கறதுக்கு சாதாரணமா இருக்காரு. ஹேண்ட்சம்மா ஒரு மாப்பிள்ளை வேணும்னு நீங்க ஏன் அடம்பிடிக்கலை உங்க வீட்டில்?” என்று கேட்டேன்.
“ஹேண்ட்சம்மா? அப்ப்படின்னா என்னப்பா அர்த்தம்?” என்று மாமி கேட்டாள்.
“ஆம்பளைங்க அழகா இருந்தா ஹேண்ட்சம்னு சொல்லுவாங்க” என்றேன்.
“நான் சாதாரணக் குடும்பத்தில் பிறந்தவ. எனக்கெல்லாம் கல்யாணம் ஆனதே பெரிய விஷயம். அப்படியிருக்க அழகான மாப்பிள்ளைதான் வேணும்னு எப்படிப்பா அடம்பிடிக்க முடியும்?” என்று மாமி கேட்டாள். நான் ஒன்றும் சொல்லவில்லை.
“மாமா சாதாரணமா இருக்கலாம் பார்க்கிறதுக்கு. ஆனா என்னை வச்சு நல்லா காப்பாத்தறாரே, அது போதாதா ஒரு பொண்ணுக்கு?” என்று மாமி கேட்டாள்.
“நீ சொல்றது சரிதான் மாமி” என்று ஒத்துக்கொண்டேன். இருந்தாலும் மனதுக்குள் மாமிக்காக நான் பரிதாபப்பட்டேன். மாமியின் அழகுக்கேற்ற மாப்பிள்ளை அவளுக்குக் கிடைக்கவில்லையே என்று.
மதியம் பதினொரு மணி இருக்கும். மாமி சமையல் வேலைகளை எல்லாம் முடித்துவிட்டாள்.
துணி துவைக்க வேண்டிய வேலை மட்டும்தான் பாக்கி இருந்தது.
வீட்டின் பின்புறம் கிணறு இருந்ததால் கிணற்றிலிருந்து நீர் இறைத்து துணிகளைத் துவைத்துக்கொள்வாள் போலும் என்று நினைத்துக்கொண்டேன்.
ஆனால் மாமி “என்கூட வர்றியாப்பா. ஆத்துக்குப் போய் துணி துவைத்துவரலாம்” என்று கூப்பிட்டாள்.
“ஏன் மாமி, வீட்டில்தான் கிணறு இருக்கே, இங்கேயே துவைச்சிக்கலாமே” என்று கேட்டேன்.
“துவைச்சிக்கலாம்தான். ஆனால் எனக்கென்னவொ ஆத்துக்குப் போய் துவைச்சிக்கிட்டு வந்தாதான் துவைச்ச மாதிரி இருக்குது” என்றாள்.
“ஏன்பா என்கூட ஆத்துக்கு வரப் பிடிக்கலையா? நீ வேணும்னா வீட்டிலேயே இரு” என்றாள்.
“அட் நீ வேறே மாமி. சும்மாதான் அப்படிக் கேட்டேன். நானும் ஆத்துக்கு வர்றேன். ஆத்தைப் பார்த்து ரொம்ப நாள் ஆச்சு” என்றேன்.
“சரிப்பா” என்று மாமி அழுக்குத்துணி மூட்டையை ஒரு பக்கெட்டில் திணித்துக்கொண்டு வீட்டைப் பூட்டிக்கொண்டு கிளம்பினாள்.
அவளிடமிருந்து பக்கெட்டை நான் வாங்கிக்கொண்டேன்.
ஆத்துக்க்குப் போகும் வழியில் கதை பேசிக்கொண்டே வந்தாள் மாமி. அவள் பேசுவதைக் கேட்பது சுவாரஸ்யமாக இருந்தது எனக்கு.
ஆத்துக்கு வழக்கமாகச் செல்லும் பாதையில் செல்லாமல் வேறு பாதையில் சென்றாள்.
“என்ன மாமி, வேறே பக்கம் போறே? இது நாம வழக்கமா போற வழி இல்லியே?” என்றேன்.
“ஆமாம்பா இன்னிக்கு நாம வேற இடத்துக்குப் போறோம்” என்றாள்.
“ஏன் மாமி?” என்று கேட்டேன்.
“நான் வழக்கமா துணி துவைக்கிற இடத்துல பொம்பளைங்கதான் இருப்பாங்க. நீ இப்ப பெரிய ஆம்பளை ஆயிட்டே. அதனாலே உன்னை அங்கே கூட்டிக்கிட்டுப் போக முடியாது” என்றாள்.
மாமி இப்படிச் சொன்னவுடன் எனக்குக் கொஞ்சம் ஏமாற்றமாக இருந்தது.
பொம்பளைங்க குளிக்கிறதையும், துணி துவைக்கிறதையும் வேடிக்கை பார்க்கலாம் என்று இருந்த என் ஆசையில் மண் விழுந்தது.
ஆனால் அதே நேரத்தில் வேறு இடத்தில் துணி துவைக்கப் போவதில் ஒரு சாதகமான விஷயம் இருந்தது.
வேறு ஒன்றும் இல்லை, அந்த இடத்தில் நானும் மாமியும் மட்டும்தானே இருப்போம்.
கொஞ்ச தூரம் நடந்த பிறகு அந்த இடத்தை அடைந்தோம்.
அந்த இடத்தில் என்னையும் மாமியையும் தவிர வேறு ஒரு ஈ, காக்கா இல்லை.
“ஏன் மாமி, இந்த இடத்துக்கு வேற யாரும் வர மாட்டாங்களா?” என்று கேட்டேன்.
“வர மாட்டாங்கப்பா. அதனாலேதான் இந்த இடத்துக்கு உன்னைக் கூட்டியாந்தேன்” என்றாள்.
“எப்படி மாமி இந்த இடம் உனக்குத் தெரியும்?” என்று கேட்டேன்.
“எனக்கு ஒரு தோழி இருக்கா. அவதான் இந்த இடத்தை எனக்குத் தெரியப்படுத்தினா. நானும் அவளும் குளிக்கிறதா இருந்தா இங்கேதான் வருவோம். யாரும் இங்கே வர மாட்டாங்க. அதனால் சுதந்திரமா குளிப்போம். என்ன ஒண்ணு, இந்த இடத்துக்கு வர்றதுக்க்குக் கொஞ்ச தூரம் நடக்கணும். அவ்வளவுதான்” என்றாள்.
“உனக்குக் கால் வலிக்குதாப்பா?” என்று கேட்டாள். “இல்லை மாமி” என்றேன்.
எனக்கேன் கால் வலிக்கப் போவுது? மாமி என்னுடன் வருவாள் என்றால் நான் எத்தனை மைல் தூரம் வேணும்னாலும் நடக்கத் தயார்.
எனக்குக் கால் வலிக்கவில்லை. ஆனால் பூல் வலித்தது!
எப்போதடா மாமியை ஒப்போம் என்று என் பூல் தவியாய் தவித்துக்கொண்டிருந்தது.
ஜட்டிக்குள் பூல் விறைத்துக்கொண்டு வலித்தது. வலிதான். வேதனைதான். ஆனால் இன்ப வேதனை!!
No comments:
Post a Comment