Ads

Saturday 4 April 2020

வேலைக்காரி கோமதி

அது பொள்ளாச்சி அருகில் உள்ள ஒரு சிறிய கிராமம். இயற்கை எழில் கொஞ்சும் அந்த மலையும் காடுகளும், தோப்புகளும் நிறைந்த அந்த கிராமம்தான் எங்கள் ஊர். என் பெயர் காவேரி. வயது இப்ப 22 ஆரம்பிச்சு இருக்கு. நான் பார்ப்பதற்கு மலையாள நடிகை மாதவி போல் இருப்பேன். நன்றாக எனது முலைகள் வளர்ந்து பார்ப்பவர்க்கு ஆசையை தூண்டும் என்பதில் சந்தேகமே இல்லை. ஏனெனில் விடலை பையனிலிருந்து பல் போன கிழவன் வரை நான் தெருவில் போனால் என் முலையை கடித்து தின்பதுபோல் பார்க்கும் அந்த பார்வையை வைத்து தெரிந்து கொண்டேன். எனக்கு அப்பா கிடையாது. அம்மா மட்டும்தான். அவர்களுக்கு வயது சுமார் 43 இருக்கும். பார்ப்பதற்கு நடிகை ஸ்ரீப்ரியா போல் இருப்பார்கள். அவர்கள் பெயர் லலிதா. அவர்களை பார்த்தால் பெண்களே பொறாமை படும் அளவிற்கு இருப்பார்கள்.

அவ்வளவு அழகு. நன்றாக வெளி தள்ளிய கொப்பரை தேங்காயை கவிழ்த்து வைத்து கட்டியதுபோல் அவர்களது மாங்கனி முலைகள் இரண்டும் தொங்கும். என் அப்பா ஐந்து வருடத்திற்கு முன்பு இறந்து விட்டார். அம்மாதான் என்னை வளர்த்து ஆளாக்கி கட்டி வைத்தார்கள். ஆமாம். எனக்கு கல்யானம் ஆகி விட்டது. எனது கணவர் பெயர் மோகன். ஒரு கல்லூரியில் விரிவுரையாளராக பணி புரிகிறார். பார்ப்பதற்கு நடிகர் கமல்ஹாசன் போல் இருப்பார். நன்றாக வளர்த்த் உடம்பு. தினெவெடுத்து தோள்கள் மற்றும் சுன்னி. அது துடித்து கிளம்பினால் இருக்கும் ஒரு அடிக்கு சற்று குறைவாக. அதுவும் அது தடித்து இருக்கும் போது அதில் ஓடும் நரம்புக்கூட முறுக்கிக்கொண்டு இருக்கும் அழகே தனிதான். அதை நான் பிடித்து ஊம்புவதே எனக்கு கொள்ளை ஆசை. நான் ஊம்ப ஆரம்பித்தாள் என் கணவர் இந்த உலகத்தையே மறந்து விடுவார்.

ஓத்துப்பாத்து ஓகே சொல்லு

ரயில் சென்னையை நெருங்கிவிட்டு இருந்தது. சூரியன் கிழக்கு திசையில் தன் தலையை மெல்ல நீட்ட ஆரம்பித்து இருந்தான். நான் முகம் கழுவிவிட்டு ஸ்டேஷன் வருவதற்காக காத்திருந்தேன். மனதுக்குள் அந்த கேள்வி திரும்ப திரும்ப ஒலித்துக் கொண்டு இருந்தது. அம்மா எதற்காக இப்படி அவசரமாக புறப்பட்டு வரச் சொன்னாள்? அப்படி என்ன தலை போகிற காரியம்? கேட்டால் வீட்டுக்கு வா பேசிக் கொள்ளலாம் என்றாளே? என்னவாய் இருக்கும்?
நான் அசோக். அப்பா கிடையாது. அம்மா உண்டு. எனக்கு ஒரு அண்ணன் இருக்கிறான். அஜய். சாப்ட்வேர் இன்ஜினியர். தற்சமயம் அமெரிக்காவில் இருக்கிறான். நான் கான்பூரில் இன்ஜினியரிங் படிக்கிறேன். அம்மா இரண்டு நாட்கள் முன்பு திடீரென எனக்கு போன் செய்தாள்.
"நீ உடனே கிளம்பி சென்னைக்கு வரணுண்டா, அசோக்"
"என்னம்மா, என்ன ஆச்சு?"
"ஒரு முக்கியமான விஷயம். நீ வந்துதான் பண்ணனும்"
"அப்படி என்னம்மா முக்கியமான விஷயம்?"
"அது.. நீ நேர்ல வா. அம்மா சொல்றேன்"
"ஏன்ம்மா, இப்ப சொன்னா என்ன?"
"போன்ல எல்லாம் சொல்லிட்டு இருக்க முடியாது. நீ உடனே கெளம்பி வா"
"செமஸ்டர் எக்ஸாம் டைம்மா. லீவ் கெடைக்கிறது கஷ்டம்"
"ஏதாவது சொல்லிட்டு லீவ் எடுத்துட்டு வாடா. அடுத்த டிரெயின புடிச்சு சீக்கிரம் ஊர் வந்து சேரு"
சொல்லிவிட்டு அம்மா போனை கட் பண்ணினாள். என்னை குழப்பத்தில் தள்ளினாள். இதோ சென்னையும் வந்து சேர்ந்து விட்டேன். இன்னும் என்னால் அந்த குழப்பத்துக்கு விடை கண்டு பிடிக்க முடியவில்லை. மணிக்கட்டை திருப்பி மணி பார்த்தேன். அதிகாலை ஆறு முப்பது. ஆட்டோ பிடித்து அடையாறு வந்து என் வீட்டின் முன்னால் இறங்கிக் கொண்டேன். அம்மா கதவை திறந்ததும் பொறுமையற்றவனாய் கேட்டேன்.
"எதுக்கும்மா இப்படி அவசரமா வரச்சொன்னே?"
"போய் முகத்தை கழுவிட்டு வா. சொல்றேன்"
"அதெல்லாம் இருக்கட்டும்மா. நீ மேட்டரை சொல்லு முதல்ல"
"உக்காரு. காபி போட்டுட்டு வர்றேன். வந்து பேசுவோம்"
அம்மா இன்னும் சஸ்பென்சாய் பேசிக்கொண்டு இருக்க, எனக்கு எரிச்சலாக வந்தது. சோபாவில் அமர்ந்து காபிக்காக காத்திருக்க ஆரம்பித்தேன். அம்மா ஐந்து நிமிடம் கழித்து காபியோடு வந்தாள். காப்பியை உறிஞ்சிக்கொண்டே கேட்டேன்.
"சஸ்பென்ஸ் வைக்காம சீக்கிரமா சொல்லும்மா"
"அது.. அது... அதை எப்படி சொல்றதுன்னே தெரியலைடா"
"கிழிஞ்சது. இதுக்காக நான் பொய் சொல்லி லீவ் போட்டுட்டு இவ்வளவு தூரம் வந்துருக்கேன். நீ இப்படி தயங்குற. சொல்லும்மா. ப்ளீஸ்"
"உன் அண்ணனுக்கு பொண்ணு பாத்துக்கிட்டு இருக்கோம்ல?"
"ஆமாம்"
"அதுல உன் உதவி தேவைப்படுது"
"எனக்கு ஒண்ணும் புரியலைம்மா. அதுல நான் என்ன உதவி செய்யணும்?"
"அது.. அது.."
"என்னம்மா இப்படி தயங்குற?"


Thursday 2 April 2020

நான் + அம்மா = நான்

ஆண்டு கி.பி.2035

கழுத்தில் கட்டியிருந்த எனது டையை சரி செய்துவிட்டு நிமிர்ந்த என் அம்மாவை நான் கண்ணிமைக்காமல் பார்த்தேன். இந்த வயதிலும் எவ்வளவு அழகாய் இருக்கிறாள் இவள்? இளமையில் எப்படி இருந்திருப்பாள்? எத்தனை ஆண்களின் கனவை திருடியிருப்பாள்?

"என்னடா அப்படி பாக்குற?"

"ரொம்ப அழகா இருக்குற மம்மி. மாடர்ன் டிரஸ் போட்டா எப்படி இருப்ப தெரியுமா? நீ என்னடான்னா இன்னும் அந்த காலத்து புடவையவே கட்டிகிற"

"ம்ம்.. எனக்கு இந்த புடவைதாண்டா புடிச்சிருக்கு.. உன் அப்பா சொல்லியே நான் கேக்கலை. தெரியுமா..? அந்த அளவுக்கு எனக்கு புடவையை ரொம்ப பிடிக்கும்"

எனக்கு பட்டென்று அப்பா ஞாபகம் வந்தது. என்னுடைய அப்பா யார் என்றே எனக்கு தெரியாது. அம்மா இதுவரை என்னிடம் சொல்லியதே இல்லை. யாரோ ஒருவரை காதலித்து அதன் மூலம் பிறந்த பிள்ளை நான். அவ்வளவுதான் எனக்கு தெரியும். அந்த காதலனைப் பற்றி, அவர்கள் காதலை பற்றி வேறு எதுவும் அம்மா சொன்னதில்லை. அந்த காதலன் எங்கிருக்கிறான்..? அவனை ஏன் அம்மா தேடவில்லை..? எல்லாம் எனக்கு புரியாத புதிராகவே இருக்கும். அம்மாவிடம் அப்பாவை பற்றி கேட்டு கேட்டு நான் களைத்துப் போனேன். எல்லாவற்றிற்கும் புன்னகையே பதிலாய் தருவாள்.

Friday 7 February 2020

அண்ணி கொடுத்தாள்!...அத்தை விரித்தாள்!

காலையில் எழுந்திரிக்க எட்டு மணியாகிவிட்டது. இன்று அண்ணியுடன் ஊருக்குப் போக வேண்டும். வேக வேகமாக குளித்து முடித்துவிட்டு மாடியில் இருக்கும் என் அறையிலிருந்து கீழே வந்தேன். வீட்டில் எல்லோரும் இருந்ததால் ஜமுனா அண்ணி டைனிங் டேபிளில் பிஸியாக இருந்தாள். எத்தனை மணிக்கு எழுந்தாள் என்றே தெரியவில்லை. சுத்தமாக குளித்து முடித்து அலங்காரமும் செய்துகொண்டு இள நீல நிறச் சேலையில் என் காம தேவதை அனைவருக்கும் காலை உணவு பரிமாறிக் கொண்டிருந்தாள். தலையில் மணக்க மணக்க மல்லிகைச் சரம். கேரளத்து பானியில் முடியை அவிழ்த்து விட்டிருந்தது அழகுக்கு அழகு சேர்த்தது. இடுப்பில் செருகியிருந்த சேலை மறைத்தது போக தெரிந்த சதைப் பிரதேசங்களை மொத்தமாக நான் குத்தகைக்கு எடுத்திருந்தாலும் ஒவ்வொரு நாளும் பார்க்கும் போது புதிதாகவே தெரியும்.

“வாங்க தம்பி. இன்னைக்கு ஊருக்கு போகனும். இவ்ளோ லேட்டா வரீங்களே. சீக்கிரம் சாப்டுட்டு கிளம்புங்க” என்ற சொன்ன அண்ணியின் முகத்தில் சந்தோசத்தின் உச்சியைக் கண்டேன்.

“நான் ரெடியாடிட்டேன் அண்ணி. சாப்பிட்டதும் போக வேண்டியது தான்” என்று அண்ணனுக்கு பக்கத்தில் அமர்ந்தேன்.

“சூர்யா. போற இடம் கிராமம். பார்த்து நடந்துக்க. எதாச்சும் சின்ன சின்ன விசயம்னாலும் அருவாளை தூக்கிட்டு வந்துடுவானுங்க” என்று அண்ணன் மிரட்டலாகச் சொன்னார்.

அண்ணி...ம்ம்ம்...அண்ணி.!

இன்று ஞாயிற்று கிழமை. எத்தனை நேரம் வேண்டுமானாலும் துங்கலாம். எனக்கு மட்டும் எட்டு மணிக்கெல்லாம் எழுந்திரிக்க வேண்டும். குறிப்பாக இன்று. ஏன்னு கேட்டா எப்புடிச் சொல்றது. இதெல்லாம் வெளிய சொல்லக் கூடிய விசயமா? இருந்தாலும் சொல்லித்தானே ஆகனும்.

எனக்கு ரெண்டு அண்ணன். நான் கடை குட்டி. அக்கா தங்கை யாரும் இல்லை. அப்பாவுக்கு கண்ட்ராக்ட் பிஸினஸ். அம்மாவுக்கு எப்பவும் ஊர் சுத்திக்கொண்டேயிருக்கனும். கோயம்புத்தூர் காலேஜில் 5 வருடம் படித்துவிட்டு இப்பொழுது இரண்டு மாதமாக வீட்டில் இருக்கிறேன். ஹாஸ்டல் லைஃப் ஒரு மாதிரி ஜாலியாக குடியும் கூத்துமாக போய்விட்டது. ஆனால் குட்டிங்க கூட சுத்தினாலும், ஓல் போடுற அளவுக்கு தைரியம் வந்ததில்லை. ஒரு தடவை ஒரு அயிட்டத்தோட வீட்டுக்கு நண்பர்களுடன் சென்றுவிட்டு ஏனோ மனது வராமல் திரும்பி வந்துவிட்டேன். தினமும் கையடிக்காமல் மட்டும் தூக்கம் வராது. இங்கே தஞ்சையில் அதிகம் ஃப்ரண்ட்ஸ் இல்ல. அதுவும் இந்த ஏரியாவுக்கு வீடு கட்டிக்கொண்டு வந்து இரண்டு வருடம் தான் ஆகிறது. எல்லாம் புது மனிதர்கள். புது சமூகம். இனிமேல் தான் ’கட்டிங்’ அடிக்க ஆள் தேடனும்.

ம்ம்ம்...! போதும்.. உள்ள விடுடா...!

ஒரு வழியாக பூந்தமல்லி பஸ்ஸ்டாண்டில் இறங்கி மாநகரத்தின் மாசு படிந்த காற்றில் கலந்திருக்கும் தெருப் புழுதியையெல்லாம் சுவாசித்துக்கொண்டே மாமாவின் வீட்டை நோக்கி நடந்தேன். எப்படித்தான் இத்தனை நாற்றத்தில் இவர்கள் வாழ்க்கை நடத்துகிறார்களோ! இதிலே பட்டணத்து வாசிகள் என்று பந்தா வேறு!. செந்தமிழ் நகரைத் தேடிக் கண்டுபிடித்து வீட்டை அடைவதற்குள் குமட்டிக்கொண்டு வாந்தியே வந்துவிட்டது. நல்ல வேளை வீடு இருக்கும் இடம் கொஞ்சம் புற நகராக இருப்பதால் அமைதியாக சுத்தமாகவும் இருந்தது.

’ஊருக்கு வாடா ராஜ்! புது வீட்டுல வந்து ரெண்டு நாள் தங்கிட்டுப் போடா!’ என்று மாமா எப்போதும் அழைப்பார். எனக்குத்தான் கிராமத்தில் இருக்கும் சுகங்களை விட்டு விட்டுப் போக மனம் வருவதில்லை. ஒரு வாரம் இங்கே ஓட்ட வேண்டும். அதுவும் பொம்பளை வாசம் இல்லாமல். முடியுமா! என்று தெரியவில்லை. ஊரில் பெரிய மைனர் குடும்பம். கல்லூரியில் படித்துக்கொண்டே விவசாயத்தைக் கவனிக்க ஆரம்பித்துவிட்டதால் வயல் வேலைக்கு வரும் சின்னக் குட்டிகள் முதல் கல்யாணம் ஆகி 3 புள்ளை பெத்த ஆண்ட்டிகள் வரை விதம்விதமா சிக்கும். தடவல் உருட்டல் பிசைதல் இவைகளே அதிகம். இதில் பலரை போட்டுத்தள்ளியிருக்கேன். எனக்கென்னமோ சின்னக் குட்டிகளை விட எல்லாம் பெருசு பெருசா இருக்கும் 30-40 வயது பெண்கள் அதுவும் கல்யாணம் ஆகிவிட்ட பெண்களைத்தான் அதிகம் பிடிக்கிறது. இந்த வயதில் தான் பெண்களுக்கு காம ஆசை அதிகமாக இருக்குமாம். அத்தோடு காமத்தை அனுபவிப்பதில் இவர்களிடம் நிதானம் இருக்கும். வித விதமாக, புதுசு புதுசாக கற்றுக்கொடுப்பார்கள்.

ஆண்டி புண்டைக்கு விடிய விடிய பூஜை!

என் பெயர் கவிதா. என் வயது 30. நான் பார்ப்பதற்க்கு நடிகை அர்ச்சனா மாதிரி இருப்பேன்.எனக்கு இன்னமும் திருமனம் ஆகவில்லை. ஏக்கங்களோடு வாழ்ந்துகொண்டிருந்த எனக்கு அன்று ஒருநாள் என்னையும் அறியாமல் அந்த தப்பு நடந்தது. அவன் பெயர் சங்கர். வயது 25 இருக்கும். நல்ல கட்டு மஸ்தான உடம்பு. மாநிறம். எங்கள் வீட்டு தோட்டத்துக்கு அடிக்கடி வேலைபார்க்க வருவான். அவன் வேலை பார்த்துக் கொண்டிருக்கும் போதெல்லாம் நான் போய் அவன் என்ன செய்கிறான் என்று பார்ப்பது வழக்கம்.

சில நேரங்களில் என் அப்பா வெளியில் போகும்போது என்னிடம் தோட்டத்து வேலைகள் நல்ல படி நடக்கிறதா என்று பார்த்துக்கொள் என்று சொல்லிவிட்டு செல்வார். அப்படி போய் பார்த்துக் கொள்ளும்போது சங்கரிடம் சரளமாக பேசிக்கொண்டிருப்பேன். அப்போது பொழுது போவதே தெரியாது. அப்படி பழகிப் போனதில் அவன் ஒரு நாள் வேலைக்கு வரவில்லை என்றால் எனக்கு எதையோ இழந்த மாதிரி இருக்கும். அந்த அளவுக்கு அவனும் நானும் பழகி விட்டோம்.

மாமியாரின் மயக்கம்

 இரண்டு நாட்களாகவே என்னுள் தொற்றிக்கொண்டிருந்த பரபரப்பு இன்று காலையிலிருந்து
பல மடங்காக உயர்ந்து உடலில் லேசான நடுக்கம் கூட வந்துவிட்டது. இதற்கெல்லாம் காரணம்
என் மகள் மாலதியும் மாப்பிள்ளை ராஜ்-ம் தான். மாலதி, மாப்பிள்ளை இருவருமே வேலைக்கு
போகிறவர்கள். மாலதிக்கு பெங்களூரில் ஏதோ செமினாராம். ஒரு வாரம் அங்கே இருக்கவேண்டும்.
மாப்பிள்ளையைக் கூப்பிட்டால் வரவில்லை என்று சொல்லிவிட்டதால் அவரை மெடிகல் லீவு
போடச் சொல்லி இங்கே கொண்டு வந்து விட்டுவிட்டு நேற்று இரவுதான் ரயில் ஏறினாள்.
ஒரு வாரம் மாப்பிள்ளை இங்கேதான் தங்கப் போகிறார். எனக்கு இரண்டு பெண்கள் மட்டும்
தான். மூத்தவள் புருசனுடன் துபாய்க்கு போய் விட்டாள் இளையவள் மாலதி சென்னையில்
இருந்தாலும் மாசத்துக்கு இரண்டு முறை எப்படியும் வந்துவிடுவாள். எபோதும் மாப்பிள்ளையோடு
அவளும் வருவதால் அவரை கவனிக்க வேண்டிய சிரமம் எனக்கு இல்லை. ஆனால் இந்த ஒரு
வாரமும் நான் தான் அவருக்கு எல்லாம் செய்ய வேண்டும். அவருக்கு எனன் பிடிக்கும் என்ன
பிடிக்காது இதெல்லாம் எனக்கு சரியாகத் தெரியாது.
இது ஒரு புறம் என்றாலும் மாப்பிள்ளை என்னை பார்க்கும் பார்வையே ஒரு மாதிரியாக இருக்கும்.

Tuesday 28 January 2020

சாமியாரிடம் பிள்ளை வரம் - பாகம் 1

காலையிலிருந்து எனக்கு மனசே சரியில்லை. கல்யாணம் ஆகி மூன்று வருடங்கள் ஓடிவிட்டன. எனக்கு 24 வயதில் திருமனமானது. பெரிய அழகியில்லையென்றாலும் ஸ்லிம்மான உடல். வட்ட முகம். 36C அளவு முலைகள். எப்போதுமே சாப்பாடு விசயத்தில் மிகவும் கட்டுப்பாடாக இருப்பதால் கல்யாணம் ஆன பிறகும் உடல் கட்டு குலையாமல் அளவாகவே இருக்கும். ஆண்டவன் எனக்கு கொடுத்த பெரிய பாக்கியம் வட்ட வடிவில் உருண்டு திரண்ட அழகாக என் குண்டிகள். மதுரையில் பிறந்து அங்கேயே வளர்ந்து இப்போது சென்னையில் வாக்கப்பட்டு புரசை வாக்கத்தில் குடும்பம் நடத்திக்கொண்டிருக்கும் சாதாரண குடும்பப் பெண்.

கல்யாணம் ஆகி ஒரு வருடம் எந்த பிரச்சினையும் இல்லை. என் கனவர் மிகவும் அன்பானவர். எல்லா இன்பமும் எனக்கு குறைவில்லாமலே கிடைத்தது. ஆனால், மாதங்கள் ஓடியும் என் வயிற்றில் கரு தரிக்கவில்லை. ஆரம்பத்தில் இது பற்றி யாரும் கவலைப் படவில்லையென்றாலும் போகப் போக என் கனவர் இதை பெரிய விசயமாக எடுத்துக்கொண்டு பேச ஆரம்பித்தார். எனக்கும் குழந்தை இல்லாதது பெரிய குறையாகவே இருந்ததால் டாக்டரிடம் சென்று காட்டுவதாக முடிவெடுத்தோம்.

போதையில் நண்பனின் மனைவியை ஓத்த கதை

எனது பெயர் பாலமுருகன். வயது 33.

நான் எனது நண்பர் கோபி வீட்டுக்கு அடிக்கடி செல்வேன். அவரும், அவர் மனைவி ஜெயாவும் என்னுடன் சகஜமாக பழகுவார்கள். அவர் மனைவி கல கலப்பாக என்னுடன் பேசி அரட்டை அடிப்பாள்.

அவர் மனைவி மாநிறமாக இருந்தாலும், முலைகள் பெரிதாக எடுப்பாக இருக்கும் பார்த்தாலே ஓக்க வேண்டும் போல இருப்பாள். ஆனால் நண்பர் மனைவி என்ற மரியாதை கருதி, அவள் முலைகளை நேரடியாக உற்று பார்க்காமல், திருட்டு தனமாகத்தான் ரசிப்பேன்.

எனது நண்பர் பார்த்துவிட்டால் நட்பு கெட்டுவிடும் என்பதால், எனது பார்வையை முடிந்த அளவு அவளிடம் செல்லாமல், யோக்கியன் போல் நடித்து வரவேண்டிய சூழ்நிலை ஏற்பட்டது.

ஒரு நாள் அவர்கள் புது கார் ஒன்று வாங்கினார்கள். அதற்க்கு நான் தண்ணி பார்ட்டி கேட்டேன். அவரும் அதற்க்கு சம்மதித்து ஒரு நாள் குறித்து வீட்டுக்கு வர சொன்னார். நான் வீட்டில் தண்ணி பார்ட்டி வேண்டாம், ப்ரீயாக இருக்க முடியாது, சங்கடமாக இருக்கும், வெளியில் ஏதாவது ஒரு ஓட்டலில் வைத்துகொள்ளலாம் என கூறினேன். அதற்க்கு அவர் மறுத்துவிட்டு, வீட்டில்தான் வைக்கவேண்டும், என கூறிவிட்டு அதற்க்கு ஒரு காரணமும் கூறினார்.

Ads